Το ημερήσιο αφιέρωμα του ΑΘΜΟΝΙΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ στους αγωνιστές της Επανάστασης συνεχίζεται με τον Ανδρέα Πιπίνο, θρυλικό πυρπολητή από την Ύδρα.
Ανδρέας Πιπίνος
Γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα κι ήταν ναυτικός. Κατά τον Αγώνα διακρίθηκε για το θάρρος του στις ναυτικές επιχειρήσεις εναντίον του οθωμανικού στόλου. Το Μάιο 1821 συμμετείχε στη ναυμαχία της Ερεσού, την πρώτη κατά μέτωπον ναυμαχία που έδωσαν οι Έλληνες ναυμάχοι και, υπό τις εντολές του Δημητρίου Παπανικολή, πυρπόλησε το τουρκικό δίκροτο στον όρμο της Ερεσού στη Λέσβο. Η επιτυχία της επιχείρησης αναπτέρωσε το ηθικό των αγωνιζόμενων Ελλήνων.
Τον Ιούνιο του επόμενου χρόνου ο Πιπίνος συνεργάστηκε με τον Κωνσταντίνο Κανάρη σε μια ακόμα επικίνδυνη αποστολή: τον εμπρησμό της τουρκικής ναυαρχίδας που ήταν αγκυροβολημένη ανάμεσα στη Χίο και τον Τσεσμέ. Ο Κανάρης πυρπόλησε το πρώτο δίκροτο, ενώ ο Πιπίνος κατόρθωσε να προσκολλήσει το πυρπολικό του σε δεύτερο πλοίο το οποίο αποσπάστηκε από το στόλο και καταστράφηκε ολοσχερώς. Η κίνηση αυτή προκάλεσε τρόμο στο στόλο, σε σημείο που αναχώρησε προς την Κωνσταντινούπολη.
Το Σεπτέμβριο ο Πιπίνος συμμετείχε στη ναυμαχία των Σπετσών, όταν η τουρκαιγυπτιακή αρμάδα εμφανίστηκε στην είσοδο των στενών μεταξύ Σπετσών κι Ερμιονίδας. Ο Μιαούλης ως αρχηγός του ελληνικού στόλου, διέταξε τα πλοία να μπουν στα στενά ώστε να πολεμήσουν πιο εύκολα. Η κακή συνεννόηση ωστόσο οδήγησε τέσσερα εξ’αυτών να πλεύσουν ανατολικά και να βρεθούν περικυκλωμένα από τον τουρκικό στόλο. Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας ο Πιπίνος προσκόλλησε το πυρπολικό σε ένα αιγυπτιακό πλοίο. Μέλη του πληρώματος κατάφεραν να το ξεκολλήσουν αλλά έχασαν τη ζωή τους στο φλεγόμενο σκάφος. Τα πλοία υποχώρησαν δυτικά αλλά η ναυμαχία συνεχίστηκε μέχρις ότου το βράδυ ο πυρπολητής Δήμος Μπαρμπάτσης κατάφερε να τρέψει τον οθωμανικό στόλο σε άτακτη φυγή. Ο τουρκαιγυπτιακός στόλος εγκατέλειψε την περιοχή στις 15 Σεπτεμβρίου. Στις 30 Νοεμβρίου οι Έλληνες κατέλαβαν το Ναύπλιο.
Ο Πιπίνος συνέχισε να παίρνει μέρος σε επιχειρήσεις κατά των Τούρκων και διακρίθηκε στη ναυμαχία του Γέροντα τον Αύγουστο του 1824 υπό το Μιαούλη, όπου και τραυματίστηκε σοβαρά, κι έπειτα στη Σφακτηρία τον Απρίλιο του 1825.
Με το τέλος της Επανάστασης, ο Πιπίνος διορίστηκε αρχηγός της ανατολικής ναυτικής μοίρας. Αποστρατεύτηκε το 1836 κι απεβίωσε λίγο αργότερα. Το σύγχρονο ελληνικό κράτος τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε δύο υποβρύχια, το ένα εκ των οποίων συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
