Αφιέρωμα: 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης. Βιογραφία Αθ. Τσακάλωφ

0

Στη συνέχεια του αφιερώματος του ΑΘΜΟΝΙΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, σειρά έχει ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, ο τελευταίος των ιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας.

Αθανάσιος Τσακάλωφ

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1788 ως Αθανάσιος Τσάκαλος ή Τεκελής. Άλλαξε το επώνυμό του σε «Τσακάλωφ» όταν βρέθηκε στη Ρωσία, όπου δούλευε ως γουναράς ο πατέρας του, για σπουδές. Παρότι δεν είναι πολλά γνωστά για τα νεανικά του χρόνια, γνωρίζουμε ότι κατά τη σύντομη περίοδο των σπουδών του στο Παρίσι συμμετείχε στην ίδρυση του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου» (1809), μιας οργάνωσης με στόχο την πνευματική αναγέννηση των Ελλήνων και την προετοιμασία της εξέγερσης εναντίον των Τούρκων. Η δράση αυτή υπήρξε προπομπός της Φιλικής Εταιρείας.

Το 1814, έχοντας γνωρίσει τους Εμμανουήλ Ξάνθο και Νικόλαο Σκουφά, ξεκινούν τις διεργασίες για την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό. Ο Τσακάλωφ μαζί με το Σκουφά βρέθηκαν σύντομα στη Μόσχα με σκοπό να μυήσουν τους ομογενείς και να αναζητήσουν χρηματοδότες στηρίξουν την προσπάθειά τους. Όπως έχουμε ήδη δει, οι αντιδράσεις που αντιμετώπισαν ήταν αρχικά διστακτικές και οι Φιλικοί δε βρήκαν πολλά ερείσματα. Η κατάσταση ωστόσο άλλαξε κατά την εγκατάστασή τους στην Κωνσταντινούπολη το 1818, όπου ο Ελληνικός πληθυσμός ήταν πολύ πιο δεκτικός στο κάλεσμα της Εταιρείας.

Την άνοιξη της ίδιας χρονιάς βρέθηκε στο Πήλιο όπου συναντήθηκε με τον Άνθιμο Γαζή κι επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη λίγες μέρες πριν τον πρόωρο θάνατο του Σκουφά τον Ιούλιο. Κατόπιν, τον Οκτώβριο του 1820, ο Τσακάλωφ κινήθηκε προς τη Μολδοβλαχία να συναντήσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ο οποίος είχε αναλάβει την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας μετά την άρνηση του Ιωάννη Καποδίστρια και διορίστηκε Υπασπιστής του Ιερού Λόχου.

Μετά την καταστροφή του Δραγατσανίου τον Ιούνιο του 1821, κατά την οποία τραυματίστηκε, επέστρεψε και πολέμησε στην Ελλάδα υπό το Δημήτριο Υψηλάντη. Με την απελευθέρωση, υπηρέτησε ως υπάλληλος του Γενικού Φροντιστηρίου και διετέλεσε Πληρεξούσιος της Ηπείρου στη Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους. Ύστερα από τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια αποσύρθηκε στη Μόσχα, όπου έκανε οικογένεια, και πέθανε το 1851 χωρίς να ασχοληθεί ξανά με τα κοινά.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας