Αφιέρωμα: 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης. Βιογραφία Γ. Καραϊσκάκη

0

Πλησιάζοντας το τέλος του αφιερώματος στους ήρωες της Επανάστασης του 1821, σήμερα βλέπουμε τη δράση του Γεωρίου Καραϊσκάκη, του μεγάλου αρχιστράτηγου από τη Στερεά Ελλάδα που διακρίθηκε τόσο για τη γενναιότητα και τις ηγετικές του ικανότητες, όσο και για την αθυροστομία και τη βωμολοχία του.

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, μια από τις μεγαλύτερες ηγετικές προσωπικότητες του αγώνα της απελευθέρωσης, γεννήθηκε το 1780 ή 1782 στη Ρούμελη. Ήταν νόθο παιδί της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, ξαδέρφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα, και του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου. Ο Γεώργιος μεγάλωσε σε θετή οικογένεια μετά το θάνατο της μητέρας του, την οποία εγκατέλειψε στα 15 για να δημιουργήσει ένα δικό του σώμα κλεφτών με συνομήλικούς του. Συνελήφθη αργότερα από τον Αλή Πασά και υπηρέτησε στην προσωπική του φρουρά. Το 1804 μπήκε στο σώμα του γνωστού κλέφτη Κατσαντώνη και συγκρούστηκε αρκετές φορές με το στρατό του Αλή Πασά.

Όταν το 1807 ο Κατσαντώνης συνελήφθη και θανατώθηκε, την αρχηγία του σώματός του ανέλαβε ο Λεπενιώτης. Πέντε χρόνια αργότερα, με τη διάλυση του σώματος, ο Καραϊσκάκης δήλωσε υποταγή στον Αλή Πασά κι επέστρεψε στην αυλή του στα Ιωάννινα μέχρι και το 1820, όταν ο τελευταίος ήρθε σε ρήξη με το Σουλτάνο. Αρχικά τόσο ο Καραϊσκάκης τόσο κι ο Ανδρούτσος πολέμησαν στο πλευρό του έκπτωτου πασά, αλλά σύντομα τον εγκατέλειψαν.

Το 1821 συμμετείχε στη σύσκεψη της Λευκάδας όπου αποφασίστηκε η κήρυξη της επανάστασης στη Στερεά Ελλάδα. Επιστρέφοντας, ο Καραϊσκάκης απέτυχε να ξεσηκώσει τους πληθυσμούς με τους οποίους ήρθε σε επαφή στη Ρούμελη και κατέφυγε στα Τζουμέρκα. Συμμετείχε στην πορεία στη μάχη στο Κομπότι όπου και τραυματίστηκε βαριά, και στη συνέχεια στην πολιορκία κι άλωση της Άρτας.

Τον Ιανουάριο του 1823 ο Καραϊσκάκης νικά τους Τούρκους στη μάχη του Σοβολάκου αλλά η υγεία του επιδεινώθηκε. Στον εμφύλιο πόλεμο κατηγορήθηκε από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με τον οποίο είχε προσωπική αντιπαλότητα, για εσχάτη προδοσία. Οι κατηγορίες ωστόσο δεν ευσταθούσαν. Μολαταύτα, ο Καραϊσκάκης στερήθηκε τα αξιώματα που είχε λάβει και στη συνέχεια αναγκάστηκε να μεταβεί στο Ναύπλιο για να αποδείξει την αθωότητά του.

Στο δεύτερο εμφύλιο συντάχθηκε ανοιχτά με τους κυβερνητικούς κι ηγήθηκε σώματος που κατέβηκε στην Πελοπόννησο να τους συνδράμει. Το 1825 συμμετείχε στη μάχη του Κρεμμυδίου, την πρώτη σύγκρουση με τον Ιμπραήμ, η οποία κατέληξε σε πανωλεθρία για τους Έλληνες. Στη συνέχεια εστάλη πίσω στη Στερεά να ανακόψει την πορεία των Τούρκων στην Άμφισσα κι έπειτα κατευθύνθηκε προς το Μεσολόγγι που τελούσε ήδη υπό πολιορκία. Δεν κατάφερε όμως να ενισχύσει την άμυνα της πόλης.

Το 1826 διορίστηκε αρχιστράτηγος της Ρούμελης και κατευθύνθηκε προς την Αθήνα. Πολέμησε το στρατό του Κιουταχή, που πολιορκούσε την Ακρόπολη, στο Χαϊδάρι και αργότερα προσπάθησε να διακόψει τον ανεφοδιασμό των Τούρκων. Κατάφερε σημαντική νίκη στην Αράχωβα στο τέλος της χρονιάς και, έχοντας εξασφαλίσει την ελληνική κυριαρχία επί της Στερεάς, τον Απρίλιο ξανακατέβηκε στην Αττική. Νίκησε τον τουρκικό στρατό στο Κερατσίνι και στη μονή του Αγ. Σπυρίδωνα.

Μερικές μέρες αργότερα ελληνικός στρατός στρατοπέδευσε στο Φάληρο. Είχε αποφασιστεί προκαταβολικά από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ότι της επίθεσης θα ηγηθούν ο Λόρδος Κόχραν κι ο Ριχάρδος Τσωρτς. Την επομένη ωστόσο κάποιοι Έλληνες στρατιώτες επιτέθηκαν κατά βούληση στο τουρκικό στρατόπεδο και για να αποκλιμακώσει την ένταση, ο Καραϊσκάκης ίππευσε προς το αντίπαλο στρατόπεδο. Εκεί τον βρήκε βόλι στην κοιλιά και μεταφέρθηκε πίσω στο Κερατσίνι όπου μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων και υπαγόρευσε τη διαθήκη του. Οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον σώσουν κι ο μεγάλος οπλαρχηγός πέθανε στις 23 Απριλίου 1827, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής. Κηδεύτηκε στη Σαλαμίνα, στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου. Την επόμενη μέρα στη μάχη της Αναλάτου, ο ελληνικός στρατός υπέστη βαριά ήττα λόγω του πεσμένου ηθικού και της κακής στρατηγικής των Άγγλων διοικητών.

Οκτώ χρόνια μετά το θάνατό του, τα οστά του μεταφέρθηκαν στον Πειραιά κι ενταφιάστηκαν εκεί που σήμερα στέκει ο τύμβος του.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας