Αφιέρωμα: 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης. Βιογραφία Κ. Κανάρη

0

Το αφιέρωμα του ΑΘΜΟΝΙΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ σήμερα συνεχίζεται με το ναύαρχο Κανάρη, ο οποίος διιακρίθηκε τόσο ως ως πυρπολητής όσο και ως πολιτικός στα μεταπολεμικά χρόνια.

Κωνσταντίνος Kανάρης

Γεννήθηκε στα Ψαρά το 1793 σε οικογένεια με μεγάλη ναυτική παράδοση. Από μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα και δούλεψε ως μούτσος στο μπρίκι του θείου του. Σε ηλικία 20 ετών, όταν πέθανε ο θείος του, έγινε καπετάνιος στο πλοίο. Ταξίδεψε για πρώτη στη Ρωσία και ήρθε σε επαφή με τη Φιλική Εταιρεία, αν και δεν μυήθηκε αρχικά στους κόλπους της. Με το ξέσπασμα της Επανάστασης, ωστόσο, πήρε μέρος στο στόλο των Ψαριανών. Σταδιακά εξειδικεύτηκε στα πυρπολικά και διακρίθηκε στις τακτικές πυρπόλησης των εχθρικών πλοίων χωρίς να γίνεται αντιληπτός.

Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο το 1822 μετά την καταστροφή του νησιού, εμπνευσμένη από τη δράση του Παπανικολή στην Ερεσό, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες ναυτικές επιτυχίες των εξεγερμένων. Το 1825 ο Κανάρης ανέλαβε να φέρει εις πέρας ένα ακόμα πιο μεγαλεπίβολο σχέδιο: την πυρπόληση του αιγυπτιακού στόλου στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, πλήττοντας παράλληλα το λαθρεμπόριοπου έκαναν με τους Γάλλους. Τα ελληνικά πλοία μπήκαν στο λιμάνι με ρωσική σημαία αλλά έγιναν αντιληπτά από το γαλλικό πολεμικό «Μέλισσα», το οποίο τους καταδίωξε.

Ο Κανάρης ασχολήθηκε και με την πολιτική. Το 1827 συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ενώ επί Καποδίστρια διετέλεσε φρούραρχος της Μονεμβασιάς και διοικητής μιας ναυτικής μοίρας, καταστέλλοντας ανταρσίες. Με τη δολοφονία του Καποδίστρια αποσύρθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου. Επέστρεψε στην ενεργό δράση επί Όθωνα, όταν και διορίστηκε αντιναύαρχος. Συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου που ανάγκασε τον Όθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα. Επί της βασιλείας του διετέλεσε υπουργός ναυτικών στις κυβερνήσεις των Ανδρέα Μεταξά, Ιωάννη Κωλέττη και Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.

Μετά την έξωση του Όθωνα αποτέλεσε μέρος της τριανδρίας που μετέβη στη Δανία για να παραδώσει το στέμμα στο βασιλιά Γεώργιο Α’ και χρημάτισε πρωθυπουργός δύο φορές το 1864. Αποσύρθηκε από την πολιτική στα 75 του χρόνια. Το Μάιο του 1877 τον επανέφεραν στα κοινά ώστε να ηγηθεί της οικουμενικής κυβέρνησης που θα αντιμετώπιζε τις συνέπειες του ρωσοτουρκικού πολέμου. Πέθανε χτυπημένος από ημιπληγία στις 2 Σεπτεμβρίου και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας