Αφιέρωμα: 200 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης. Βιογραφία Παπαφλέσσα

0

Ένας από τους πλέον γνωστούς αγωνιστές του 1821 ήταν ο Παπαφλέσσας, ο θρυλικός επίσκοπος με την έντονη προσωπικότητα και τη ροπή προς την αμαρτία.

Παπαφλέσσας

Ο κληρικός με τον εκρηκτικό χαρακτήρα γεννήθηκε Γρηγόριος Δικαίος Φλέσσας το 1788 στη Μεσσηνία κι ήταν ένα από τα 28 παιδιά του πατέρα του και, όπως κ εκείνος, είχε αδυναμία στις γυναίκες. Έγινε μοναχός το 1816 και σύντομα ήρθε σε ρήξη με τον ηγούμενο λόγω του χαρακτήρα του, οπότε κι αναγκάστηκε να πάει σε άλλο μοναστήρι. Λίγο αργότερα συγκρούστηκε με έναν Τούρκο αγά για κάποια κτήματα κι έφυγε κυνηγημένος στην Κωνσταντινούπολη. Πριν φύγει ωστόσο, υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει «ή Δεσπότης ή Πασάς».

Στην Κων/πολη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και απείλησε να σκοτώσει τον Αναγνωστόπουλο, αν δεν του αποκάλυπτε την ταυτότητα του αρχηγού. Παθιάστηκε με την ιδέα της απελευθέρωσης και στο ταξίδι του στις παραδουνάβιες ηγεμονίες ξεσήκωσε τους Έλληνες με τους οποίους ήρθε σε επαφή, υπερβάλλοντας για την πραγματικότητα της κατάστασης. Το πάθος του αυτό φοβήθηκαν οι Φιλικοί ότι θα φανέρωνε τα σχέδιά τους και τον έστειλαν στο Μωριά, όπου οι συνθήκες ήταν ευνοϊκότερες.

Τον Ιανουάριο του 1821 με έξοδα του Παναγιώτη Σέκερη βρέθηκε στη Σύσκεψη της Βόστιτσας όπου ακολούθησε την ίδια τακτική για να πείσει τους συνομιλητές του για την ανάγκη έναρξης του Αγώνα, διαβεβαιώνοντας τους ότι θα είχαν και τη στήριξη της Ρωσίας. Κανείς όμως δεν πίστεψε τους ισχυρισμούς του.

Κατευθύνθηκε προς τη Μάνη όπου συναντήθηκε με τον Κολοκοτρώνη και τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και συμμετείχε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας. Στη συνέχεια, έχοντας αποβάλει την ιδιότητα του κληρικού, πήρε μέρος σε πολλές μάχες, μεταξύ αυτών τα στο κάστρο του Άργους και τα Δερβενάκια.

Κατά τη Συνέλευση της Επιδαύρου το Δεκέμβριο του 1821 ονομάστηκε γερουσιαστής, ενώ στη Β’ Εθνοσυνέλευση στο Άστρος (1823) εξελέγη υπουργός εσωτερικών. Στον εμφύλιο συντάχθηκε με τον Κουντουριώτη εναντίον του Κολοκοτρώνη. Οι ηττημένοι οπλαρχηγοί φυλακίστηκαν μέχρι που το 1825 ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο αποφασισμένος να δώσει τέλος στην Επανάσταση.

Ο Παπαφλέσσας ζήτησε την άμεση απελευθέρωση των αντιπάλων του και συγκέντρωσε στρατό χιλίων ανδρών για να αποκρούσει τον Ιμπραήμ, ελπίζοντας ότι θα λάβει ενισχύσεις στην πορεία. Το αίτημά του όμως δεν έγινε δεκτό. Στη μάχη στο Μανιάκι που ακολούθησε το Μάιο του 1825, βλέποντας τον τουρκαιγυπτιακό στρατό πολλοί άντρες δείλιασαν και λιποτάκτησαν, αφήνοντας τον Παπαφλέσσα με δύναμη 600 μόλις μαχητών να αγωνιστεί εναντίον του εχθρού. Η μάχη ήταν σφοδρή και ο στρατός των επαναστατημένων αποδεκατίστηκε πολύ γρήγορα.

Κατά τη λαϊκή διήγηση, ο Ιμπραήμ ζήτησε να στήσουν το ακέφαλο σώμα του Παπαφλέσσα σε μια βελανιδιά και να στερεώσουν το κεφάλι του. Ύστερα έσκυψε και τον φίλησε, αναγνωρίζοντας την αξία και το θάρρος του αντιπάλου του

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας