Σταύρος Θεοδωράκης
Ζούμε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας και έντονων οικονομικών αναταράξεων.
Αποφεύγω να αναφερθώ στις γεωστρατηγικές εξελίξεις και περιορίζομαι στα θέματα της οικονομίας.
Η πανδημία του κορωνοϊού ανέτρεψε τις αναπτυξιακές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας για το 2020 και οδήγησε σε σημαντική κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας τον Μάρτιο και τον Απρίλιο.
Η πετυχημένη συγκράτηση της πανδημίας στη χώρα μας, τα επεκτατικά δημοσιονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί από την κυβέρνηση και οι εκτεταμένες δράσεις των ευρωπαϊκών οργάνων αναμένεται να αμβλύνουν τις αρνητικές συνέπειες στην οικονομία το 2020 και να οδηγήσουν σε ανάκαμψη το 2021. Ιδιαίτερα θετική επίδραση στην επιτάχυνση της ανάκαμψης θα έχει η υλοποίηση της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Νέο Ταμείο Ανάκαμψης (“Next Generation EU”). Χρειάζεται όμως να αξιοποιήσουμε τους πόρους του και να μεταβούμε σε έναν καλά σχεδιασμένο βιώσιμο πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης που θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του ψηφιακού μετασχηματισμού, θα ενσωματώνει τις αρχές της πράσινης και κυκλικής οικονομίας και θα βασίζεται στη συνεχή επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο.
Διαβάζεται εύκολο αλλά δεν είναι.
Δεν είναι γιατί προϋποθέτει την αποφασιστική και ταχεία εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, γιατί απαιτεί την υιοθέτηση πολιτικών που θα ενθαρρύνουν την έρευνα και την καινοτομία, θα διευκολύνουν τη διάχυση της τεχνολογίας, θα ενισχύουν την επιχειρηματικότητα και θα προωθούν τον ψηφιακό μετασχηματισμό της δημόσιας διοίκησης.
Δυστυχώς δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες επιδόσεις αλλά θα το προσπαθήσουμε και ας το ευχηθούμε.
Ένα είναι σίγουρο, οι εποχές θα είναι δύσκολες σχεδόν παράδοξες για πολλά χρόνια ακόμα.
Μυλόπετρες οι καταστάσεις συνέθλιψαν και θα συνθλίψουν πολιτικές, πολιτικούς και κόμματα.
Είναι πια επιτακτική η ανάγκη να αλλάξουμε τον τρόπο που προσεγγίζουμε τα προβλήματα της Χώρας, τον τρόπο που αναζητούμε τις λύσεις τους.
Χρειάζεται να σχεδιάσουμε το μέλλον μας πέρα από τα όρια που θέτει μια κυβερνητική θητεία.
Αυτό είναι το ένα που μπορούμε να κάνουμε.
Υπάρχει και κάτι ακόμα που μπορούμε να κάνουμε.
Να εκτρέψουμε τη συζήτηση από την οικονομική της διάσταση, δηλαδή από τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών της Χώρας.
Να πάψει να μας απασχολεί μόνο η οικονομική μεγέθυνση.
Να μιλήσουμε για την ανάπτυξη … αλλοιώς.
Να μιλήσουμε για την πραγματική ανάπτυξη.
Για την ανάπτυξη που ξεχάσαμε όλα αυτά τα χρόνια του ξέφρενου καταναλωτισμού, και τα χρόνια των «Ζαππείων» και των «εμείς ή αυτοί» που ακολούθησαν.
Να μιλήσουμε ξανά για την ανάπτυξη που σχετίζεται με την ποιότητα ζωής.
Να ανακαλύψουμε ξανά τον σεβασμό του μαθητή στον δάσκαλο, του πολίτη στους θεσμούς, των δικαιωμάτων των άλλων …
Να τηρήσουμε τους κανόνες που βελτιώνουν την καθημερινότητα μας, της οδικής κυκλοφορίας, των λεωφορειοδρόμων, της απαγόρευσης του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους …
Να θυμηθούμε πως είναι ανάπτυξη να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν, να μη συμπεριφέρεσαι όπως δεν θέλεις να σου συμπεριφέρονται, να λες καλημέρα στον άνθρωπο πίσω από τον γκισέ, να σου λέει καλημέρα ο άνθρωπος πίσω από τον γκισέ …
Να ζήσουμε ξανά τις καθαρές σχολικές αίθουσες, την ησυχία στο διάδρομο του νοσοκομείου, την προστασία του δημόσιου χώρου …
Να συμπεριφερθούμε, να διεκδικήσουμε, να προστατέψουμε, να απαιτήσουμε, να αγωνιστούμε, να σκεφτούμε, να ενεργήσουμε … να βιώσουμε ως πολίτες της Χώρας.
Να εξελιχθούμε από λαός, υπήκοοι, ψηφοφόροι, πελάτες … σε πολίτες της Χώρας.
Να αναπτυχθούμε … αλλιώς, με λίγα λόγια.
