Ανατολικά της Δύσης (200 Χρόνια Μετά), ποίημα του Δ.Μ.

0

 

Πέντε λεπτά!

Δώσε μου πέντε λεπτά πριν την αφύπνιση των ονείρων.

Αιωρούμαι πάνω από τις στρώσεις του χρόνου που σκεπάζουν

αναμνήσεις και στρογγυλεύουν τα άγραφα δοκίμια των ενστίκτων.

Πάνω από το μεγάλο σύννεφο που κωδικοποιεί τις επιλογές μας

και σκιάζει το φρόνημα της εθνικής μας προσομοίωσης.

 

Μιλώ με τους ανταποκριτές των πνευμάτων στη διαδήλωση της Ιστορίας

πριν διαλυθούν αθόρυβα και σιωπήσουν – άνευ αποχρώντος λόγου.

Στέκομαι στο ύψος των περιστάσεων – Μετρώ το ανάστημά μας

Και με τα λόγια των ποιητών ανατρέχω στις ατραπούς των αιώνων.

(Ι)

Στη μετόπη του χρόνου βλέπω να σχολάζει άσβεστο το πάθος

Για το μεγαλείο της Αρχαίας Κληρονομιάς.

Την αίγλη των μαρμάρων να θεμελιώνει Σύνορα

Τη Γλώσσα να γεννάει Έθνος

Λαό με φιλελεύθερη λαλιά – ελίτ της διασποράς και

Ηγέτες με οράματα – να εδραιώνουν Κράτος.

(ΙΙ)

Τις ρίζες της χάρτινης προσδοκίας προσπαθώ να ερμηνεύσω

Σ’ ένα μέλλον που αναζητά δικαίωση στην ώσμωση των αντανακλαστικών της Ιστορίας

Σ’ έναν κόσμο, που εδράζει το όραμα στον ξεχασμένο Θούριο του Ρήγα και διαθλάται

στα άλλοθι των συγκύριων της εξουσίας και στων Θεσμών τα ατέρμονα μνημόνια.

(ΙΙΙ)

Μεροληπτική και αδύναμη η περιήγηση στα έδρανα της

Νέας Πατριδογνωσίας.

Στην ενδοχώρα των λωτοφάγων η άγνοια κερδίζει τους ανιστόρητους.

 

Επηρμένοι ρήτορες – πλάνητες ανέστιων θιάσων

Ερμηνεύουν την τραγωδία της καμένης συναίνεσης

Σε παραστάσεις αμοιβαίας αυτοχειρίας.

Το θυμικό χειραγωγεί τη συνοχή με οιμωγές και θριάμβους

Η ιστορία αντιγράφει μια ακόμη, δεδηλωμένη, απουσία υπέρβασης

Με ιαχές συνομωσίας.

(IV)

Ούριος ο άνεμος στον μικρόκοσμο της σύγχρονης ουτοπίας

Τρέφει τον ναρκισσισμό και  δυναμώνει τον οίστρο της δημαγωγίας.

 

Αλαζόνες βάτραχοι σαρκάζουν τη διαλεκτική της κωμωδίας

Στο παράλληλο σύμπαν της κοσμικής μας διαφορετικότητας.

 

Αλληλέγγυοι  σοφιστές, διαιρούν το ανάγωγο κλάσμα της πολιτικής ορθότητας

Με το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο της ατομικής μας οίησης και

Πριμοδοτούν της λεκτικής υπεραξίας την αμετροέπεια.

 

Στην πορεία προς το αδιέξοδο η ορχήστρα των εντυπώσεων παίζει

Το πρελούδιο της αμφίσημης ευημερίας σε σύνθεση εικονικής πραγματικότητας.

 

Στροβιλίζονται εικόνες από το μέλλον κρυμμένες:

Στον εφησυχασμό μιας μόνιμης χορηγίας και στης αξιοσύνης την αποτελεσματικότητα

Στη σταθερότητα του απρόβλεπτου και στης εγρήγορσης την αέναη στασιμότητα

Στο αποδημητικό των αξιών κεφάλαιο από της αξιοκρατίας την αδεξιότητα.

 

Ενάργεια και σύγχυση συμβαδίζουν και εναλλάσσονται:

Με το αβέβαιο ελιξίριο της έξωθεν αλληλεγγύης

Των Μνημονίων τις υποθήκες και της Πανδημίας το καταπίστευμα

Του λόγου το αληθές και της επίπλαστης πληροφορίας τη θρυαλλίδα.

.                                    (V)

Στο ιωβηλαίο της πάνδημης Γιορτής

Δυο κόσμοι – Δυο αιώνες τώρα, έμφορτοι δέους

Πλέουν έκθετοι στο άβατο της ιστορικής μας καταξίωσης

Ως την περίκλειστη μοναξιά ης εθνικής μας μοναδικότητας.

 

Με σύμπνοια και διχασμούς – Με υστερήσεις και άλματα

Συντηρούν της αμφιθυμίας το ασίγαστο και αναζητούν

Το στίγμα της συναίνεσης για το επέκεινα της επόμενης μέρας:

 

Ανατολικά της Δύσης,

Στις παρακαταθήκες της Ρωμιοσύνης και στων μεταρρυθμίσεων τις επιταγές

Δυτικά της Ανατολής,

Σε καπνό αναθρώσκοντα, από της προσαρμογής των την προοπτική

και  των προσδοκιών τους την εκπλήρωση.

 

Δ.Μ._ Μάρτιος 2021

 

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας