“ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΓΕΤΗΣ”- Η ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ-άρθρο του Σ. Φενέκου Υποναυάρχου ε.α.

0

Όταν τελείωσε ο Ψυχρός πόλεμος το ΝΑΤΟ προσπάθησε να βρει νέο ρόλο στο παγκόσμιο περιβάλλον ασφάλειας, προκειμένου να διατηρήσει την δομή τους και την παρουσία του στον Ευρωατλαντικό χώρο.

Αντί να αποδυναμωθεί όπως ήταν αναμενόμενο, εν τούτοις ενισχύθηκε ο ρόλος του, αφού νέες χώρες από την Ανατολική Ευρώπη θέλησαν να ενταχθούν, βλέποντας στο ΝΑΤΟ την δύναμη που θα τους διασφάλιζε προστασία από την Ρωσία. Επίσης η συνεργασία με άλλες χώρες σε όλο το κόσμο διευρύνθηκε με διεθνή προγράμματα συνεργασίας για την ειρήνη, ασκήσεις, ανταλλαγές, εκπαιδεύσεις κλπ.

Νέες περιοχές προσεγγίσθηκαν στην περιφέρεια του Ευρωατλαντικού χώρου και το άβατο της Μαύρης Θάλασσας ξεπεράσθηκε σταδιακά, με την ένταξη και άλλων χωρών της περιοχής στο ΝΑΤΟ (πέραν της Τουρκίας), αλλά και με προγράμματα συνεργασίας με χώρες της που δεν ανήκουν σε αυτό. Ακόμη και με την Ρωσία επιχειρήθηκε να διατηρηθεί ένας συνεχής διάλογος και να βρεθούν πολιτικά αλλά και επιχειρησιακά πεδία συνεργασίας.

Ταυτόχρονα νέες απειλές διαγράφηκαν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι,(όπως π.χ. η τρομοκρατία, οι ασύμμετρες και οι υβριδικές απειλές κλπ), και νέες αποστολές μπήκαν στην επιχειρησιακή ατζέντα εντός αλλά και εκτός του Ευρωατλαντικού χώρου (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, εκπαιδεύσεις στρατιωτικών δυνάμεων, προστασία εκδηλώσεων παγκόσμιας σημασίας, π.χ. Ολυμπιακοί αγώνες, ενεργειακή ασφάλεια, μεταναστευτικό, πειρατεία, λαθρεμπόριο όπλων κλπ).

Ενώ όλα αυτά διεύρυναν το πεδίο ανάληψης δράσεων αλλά και τις περιοχές ενδιαφέροντος του ΝΑΤΟ, που θα μπορούσαν να το καταστήσουν ως τον κατ εξοχήν οργανισμό που θα δρούσε στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου σε ειρηνευτικές και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΣΑ/ΟΗΕ, εν τούτοις η αμερικανική αντίληψη ότι το ΝΑΤΟ είναι ένα από τα εργαλεία εφαρμογής της εξωτερικής της πολιτικής, καθώς και η στείρα, φοβική αντίληψη των νέο-ενταγμένων χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οδήγησαν την πολιτική του ΝΑΤΟ σε παραδοσιακά αμυντικά μονοπάτια:

Η αντιπαλότητα με την Ρωσία επανήλθε με διάφορες αφορμές, μεταξύ των οποίων η κατάτμηση της Γιουγκοσλαβίας, η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Μαύρη Θάλασσα, οι εκσυγχρονισμοί στα πυρηνικά οπλοστάσια και των δύο μεγάλων ανταγωνιστών (ΗΠΑ και Ρωσία), το πρόγραμμα για την αντιπυραυλική προστασία της Ευρώπης, τα αιτήματα για αεροπορική προστασία από το ΝΑΤΟ των χωρών που γειτνιάζουν με την Ρωσία, και η συντηρούμενη αντιπαλότητα ΗΠΑ και Ρωσίας σε όλα τα πεδία συν-ανταγωνιστικής δράσεως τους (π.χ. Χώρες Υπερκαυκασίας, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Συρία, Λιβύη κλπ).

Επίσης η πολιτική της Ρωσίας στην Μαύρη Θάλασσα, η προσάρτηση της Κριμαίας και το Ουκρανικό ζήτημα, ο ύπουλος ρόλος της Γερμανίας σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια, η αντιπαλότητα των ΗΠΑ με το Ιράν που διατηρεί προνομιακή σχέση με την Ρωσία, είναι μερικοί ακόμη από τους λόγους που συντηρείται η αντιπαλότητα με την Ρωσία και η αναγόρευσή της σε πρωταρχικό αντίπαλο για το ΝΑΤΟ.

Όμως νέοι κίνδυνοι ασφαλείας που εμφανίζονται στο Ασιατικό χώρο για την παγκόσμια ασφάλεια, η Μέση Ανατολή που συνεχίζει να είναι πυριτιδαποθήκη για όλο τον κόσμο, ο ανταγωνισμός για την ενέργεια, αλλά και η θρησκευτική ριζοσπαστικοποίηση πολλών χωρών και οντοτήτων της περιοχής, δημιουργούν σημαντικές απειλές (εξοπλισμένες φατρίες, παραστρατιωτικές ομάδες φανατικών που απειλούν χώρες και κυβερνήσεις, λαθρεμπόριο όπλων, τρομοκρατία, ενεργειακή ασφάλεια, μεταναστευτικό κλπ).

Σε αυτό το λάθος δρόμο που ακολουθεί το ΝΑΤΟ με την ηγεσία του τραγικού ΓΓ Jens Stoltenberg σήμερα, η Τουρκία βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να διεκδικήσει, να εκβιάσει, να εισβάλλει σε άλλες χώρες, να καταστρατηγήσει και να διαστρεβλώσει το Διεθνές Δίκαιο, να αρνηθεί διεθνείς συνθήκες, να επιτεθεί και να παρανομήσει αδίστακτα. Αντιλαμβάνεται πολύ καλά και το εκμεταλλεύεται, ότι οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ αποτελούνται από χώρες με διαφορετικά εθνικά συμφέροντα, και εφόσον δεν αντιμετωπίζουν κάποιον κοινό κίνδυνο δεν διστάζουν να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων αρχές και αξίες, χωρίς ηθικές δεσμεύσεις και υπευθυνότητα έναντι των άλλων χωρών και όλου του κόσμου.

Ο Τραμπ αν και έχει αντιληφθεί ότι η συνεχιζόμενη αντιπαλότητα με την Ρωσία είναι λάθος, και βλέπει τους νέους κινδύνους για την παγκόσμια ασφάλεια που αναδύονται από την Ασία, εν τούτοις έχει εγκλωβιστεί στην μέχρι τώρα πολιτική των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή (οι προσπάθειες απεγκλωβισμού γίνονται χωρίς συνεκτική στρατηγική και την απαιτούμενη εσωτερική συναίνεση- η εμπλοκή του γαμπρού του αναδεικνύει αυτό το έλλειμμα), στην ιδιαίτερη σχέση του με τον Ερντογάν, στην οικονομική αδυναμία των ΗΠΑ να στηρίξουν τόσες πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλα τα μέρη του κόσμου και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά και στα πεδία του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού, να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία στον ανταγωνισμό για τον εκσυγχρονισμό της αμυντικής ισχύος και των πυρηνικών όπλων και στην εκμετάλλευση και κυριαρχία στο διάστημα.

Αν και αντιλαμβάνεται ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό ώστε να εξακολουθεί να αποτελεί εργαλείο της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, εν τούτοις αδυνατεί να επιβάλλει συγκεκριμένες αλλαγές, λόγω της απροθυμίας των Ευρωπαϊκών χωρών να ανταποκριθούν στην προκλητική ρητορική του και την αντιφατική πολιτική του, λόγω της προκλητικής στάσης της Τουρκίας η οποία με την συμπεριφορά της ενισχύει τα πεδία αντιπαράθεσης με την Ρωσία και προκαλεί μεγαλύτερα προβλήματα σε όλη την Μέση Ανατολή.

Όλα αυτά επιτείνουν τον αποπροσανατολισμό του ΝΑΤΟ από τις πραγματικές απειλές και τις αναδυόμενες ανάγκες (Κλιματική αλλαγή, αντιμετώπιση της θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης ομάδων και χωρών που αποσταθεροποιούν το παγκόσμιο σύστημα ασφαλείας και σταθερότητας, μεταναστευτικό, Υποσαχάρια Αφρική, εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων σε θαλάσσιες ζώνες και διεθνή ύδατα, ανταγωνισμός για τις αρκτικές περιοχές, κλπ).

Ο Μακρόν πολύ σωστά έχει αντιληφθεί ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό, ότι η προσέγγιση με την Ρωσία πρέπει να είναι ένας από τους στόχους όχι μόνο της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ, ότι τα ευρωπαϊκά μέλη του πρέπει να αποκτήσουν μεγαλύτερη ικανότητα παρέμβασης στις αποφάσεις, ότι δεν πρέπει να σύρονται από την πολιτική κάθε Αμερικανού προέδρου, ότι θα πρέπει να ενισχυθούν οι αμυντικές δυνάμεις της ΕΕ ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στα δικά της ζητήματα ασφαλείας, αλλά και να επηρεάζει περισσότερο την πολιτική ασφαλείας του ΝΑΤΟ, κλπ. Η έξοδος της Μ. Βρετανίας από την ΕΕ δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα στα ζητήματα ασφαλείας όχι μόνο της ΕΕ, αλλά και στην συνεκτικότητα της λήψης αποφάσεως του ΝΑΤΟ και στην δυνατότητα ενισχυμένης ευρωπαϊκής φωνής.

Η Ελλάδα σε όλα αυτά είναι απούσα μέχρι τώρα στις εξελίξεις, έχοντας ενδυθεί το κοστούμι του επιτήδειου ουδέτερου.

Σήμερα που υπάρχει αναγκαιότητα ουσιαστικής παρέμβασης ώστε να προστατευθεί το ΝΑΤΟ από το να συρθεί από την Τουρκία στην Συρία, σε μία εξαιρετικά επικίνδυνη και αχρείαστη αντιπαλότητα με την Ρωσία (για να επιβάλλει η Τουρκία την επιθετικής της πολιτική), η οποία σε συνδυασμό με τους εμπλεκόμενους θα αποσταθεροποιήσει όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων, η Ελλάδα πρόβαλλε τις αντιρρήσεις της επειδή δεν αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν ότι θα δεσμευθεί η Τουρκία για να τηρήσει την συμφωνία της με την ΕΕ για το μεταναστευτικό.

Και σε αυτές τις αντιρρήσεις βρήκαμε υποστηρικτές από Δανία, Ολλανδία, Ιταλία, Ουγγαρία και ελάχιστα από Γαλλία

Αν και εμφανίζεται ως σημαντική πρωτοβουλία, εν τούτοις ο σκοπός είναι κοντόφθαλμος όσον αφορά όλη την πολιτική του ΝΑΤΟ σε σχέση με την Τουρκία

Γιατί στο ζήτημα της εκβιαστικής συμπεριφοράς και της καταστρατήγησης του διεθνούς δικαίου ο ΓΓ ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg:

« stressed that NATO stands in strong solidarity with Turkey and will continue to support Turkey with a range of measures, including augmenting its air defences..» και επίσης « Allies offered their deepest condolences for the death of Turkish soldiers near Idlib. They also condemned the indiscriminate air strikes by the Syrian regime and its backer Russia in Idlib province, and called on them to stop their offensive, to respect international law and to back UN efforts for a peaceful solution.»

Δηλαδή μία εισβολή η οποία βασίσθηκε μόνο στις συμφωνίες της Τουρκίας με την Ρωσία, αλλά και με άλλους συμμάχους της όπως το Ιράν (Αστάνα, Σότσι), έρχεται το ΝΑΤΟ να τις υποστηρίξει, επικαλούμενο το διεθνές δίκαιο για την εισβολή της Τουρκίας σε ξένη χώρα, υιοθετώντας την παράδοξη θέση της Τουρκίας που χαρακτηρίζει όλους τους Κούρδους ως τρομοκράτες και ότι εισέβαλε στην Συρία επειδή βρίσκεται σε αυτοάμυνα.

Τραγική εξέλιξη για το ΝΑΤΟ και για όλες τις ηγεσίες των χωρών που ανέχονται έναν αχυράνθρωπο όπως ο σημερινός ΓΓ να ηγείται και να εκφράζει με αυτόν τον γελοίο τρόπο ένα οργανισμό που έχει χάσει τον δρόμο του και αντί να εγγυάται την ειρήνη και την ασφάλεια ως ο μεγαλύτερος και πιο αξιόπιστος οργανισμός ασφαλείας του κόσμου, γίνεται υποχείριο για τα παιχνιδάκια της Τουρκίας και τα μικροσυμφέροντα συγκεκριμένων χωρών.

Και φυσικά ούτε η Ελλάδα ούτε καμία άλλη μικρή χώρα θα μπορούσε να εκφράσει ΒΕΤΟ στις αποπροσανατολιστικές αυτές πολιτικές.

Αναζητείται επειγόντως ηγέτης στο ΝΑΤΟ!

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας