ΔΙΧΟΓΝΩΜΙΑ Άνακτος-Βενιζέλου 1915-1918 (Μέρος 3o) – Γράφει ο Ι. Μακρυγιάννης

0

Σε μια σύντομη υπόμνηση για να υποδεχθούμε τα συμβάντα της περιόδου 1915 έως 1918, υπενθυμίζω ότι:

18/3/1913. Δολοφονήθηκε ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Α,΄επί 50 χρόνια βασιλεύς της Ελλάδας, και στον θρόνο του ανήλθε ο υιός του Κωνσταντίνος Α’, ότι κακό και χειρότερο μπορούσε να Κυβερνηθεί η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο είχε ανοίξει τα φτερά της για να οικοδομήσει ένα κυρίαρχο κράτος πέντε θαλασσών και δύο Ηπείρων, που αποτελούσε και στόχο του Ελευθερίου Βενιζέλου εκείνη την εποχή.

21 /7/1913. Β’ Βαλκανικός Πόλεμος (Μετέχουν  Βουλγαρία – Σερβία)

28/7/1914. Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (Συμμετέχουν ΑΝΤΑΝΤ ήτοι Τριπλή Εγκάρδια Συνεννόηση, στην οποία μετέχουν Βρετανία Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Σερβία) εναντίον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ που περιλαμβάνει Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Βουλγαρία και Τουρκία.

10 /1/1915. Βενιζέλος πρωτεύει και πάλιν στις βουλευτικές εκλογές και καθίσταται και πάλιν ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ. Περί τα μέσα Φεβρουαρίου  ο Βενιζέλος εισηγείται με πρόταση του στην Βουλή να μετάσχει η Ελλάδα στον Πόλεμο στις επιχειρήσεις της  ΑΤΑΝΤ κατά Γερμανίας κλπ.

Τα ανάκτορα απορρίπτουν την αποδοχή της πρότασης και εξαναγκάζεται σε παραίτηση ο Βενιζέλος. Διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται νέες εκλογές.

Στις 13/6/1915 το κόμμα των «Φιλελευθέρων» πλειοψηφεί πάλι και ορίζεται εκ νέου Πρωθυπουργός ο Βενιζέλος, ο οποίος προκειμένου να παρακάμψει την Γερμανόφιλη αντίδραση του Κωνσταντίνου, στις 23/9/1915 Συνεδριάζει η Βουλή και αποφασίζει όπως η Ελλάδα συμμαχήσει με την ΑΝΤΑΝΤ και να μετάσχει στον πόλεμο. Προς τούτο αρχίζει πλέον η χώρα να προπαρασκευάζεται για Πόλεμο.

Η Εκστρατεία της Καλλίπολης

Μετά από έναν αποτυχημένο ναυτικό βομβαρδισμό, πραγματοποιήθηκε αμφίβια απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης. Η Ελλάδα μετείχε εμμέσως καθώς είχε παραχωρήσει την νήσο ΛΗΜΝΟ προς ελλιμενισμό των αποβατικών πλοίων  Η προσπάθεια απέτυχε, και μετά από οκτώ μήνες σκληρών μαχών και πολλά θύματα και στις δύο πλευρές η δύναμη εισβολής τελικά αποχώρησε.

Σε κάθε περίπτωση, το καθυστερημένο ξεκίνημα του Μετώπου στην Μακεδονία και η κατάληψη της Σερβίας από τις Γερμανο-Βουλγαρικές δυνάμεις, θεωρείται ότι συνετέλεσε τα μέγιστα στην αποτυχία της  εκστρατείας  αυτής, ενώ ο Κωνσταντίνος πανηγύριζες ότι δικαιώθηκε στις αντιρρήσεις στην πρόταση του Βενιζέλου.

Ως εκ τούτου λοιπόν συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας στην εκστρατεία της Καλλίπολης αποτέλεσε την συνέχιση διαφωνιών μεταξύ του Βενιζέλου και του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Ο πρώτος υποστήριζε να μετάσχει η Ελλάδα στην Εκστρατεία στο πλευρό των δυνάμεων της «ΤΡΙΠΛΗΣ ΕΓΚΑΡΔΙΑΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ» (ΑΝΤΑΝΤ), καθώς συνέδεε την νίκη με  σπουδαίες  παραχωρήσεις που θα παραχωρούντο και θα διεύρυναν τα «σύνορα» της Ελληνικής επικράτειας. (Κύπρου, Μ Ασίας και Β. Ηπείρου). Ο Δεύτερος αντιδρούσε λόγω των υποχρεώσεων (εντελώς προσωπικών) που είχε αναλάβει απέναντι του ΚΑΙΖΕΡ (Συμφωνία Κεφαλληνίας, θέρος 1914) και γενικά υπέρ του «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ». Αυτή η διαφωνία αποδεικνύεται από το πρακτικό συνεδρίας των ως άνω δύο.

Κωνσταντίνος: Δεν στέκει στρατιωτικώς η επιχείρησις, κ. Πρωθυπουργέ. Έχω εδώ τους επιτελείς διά να σας αναπτύξουν εκ νέου το ζήτημα.
Βενιζέλος: Γνωρίζω τα επιχειρήματά των. Σας επαναλαμβάνω τούτο: Εάν σπεύσωμεν, τα Δαρδανέλια θα πέσουν. Και αποτυγχάνοντες, όμως, εξασφαλίζομεν την Βόρειον Ηπειρον, την Κύπρον και την Μικράν Ασίαν…
Κωνσταντίνος: Θεωρείτε τόσο εύκολον την πλήρη ήτταν της Γερμανίας;

Βενιζέλος: Δεν υποτιμώ τη γερμανικήν δύναμιν. Επανειλημμένως εν τούτοις σας εξέθεσα διατί τελικώς θα επικρατήσει η Αγγλία. Εις την Ανατολήν ιδίως θα επιβληθεί καθ’ όλην την γραμμήν. Η Γερμανία υποστηρίζει την Τουρκία και εργάζεται διά λογαριασμόν της εις την Μικράν Ασίαν. Η Αγγλία θέλει τη συνεργασία και το μεγάλωμα της Ελλάδος. Μόνο διά της Αγγλίας θα κρατήσωμεν όσα έχομεν και θα επεκταθώμεν εκ νέου.

Κωνσταντίνος: Η Ρωσσία δεν μας αφήνει να πάμε εις την Πόλι.

Βενιζέλος: Δεν ημπορεί να μας εμποδίσει η Ρωσσία. Προσφέρομεν μικράν αλλά χρήσιμον δύναμιν εις στιγμήν αποφασιστικήν. Η Ρωσσία δεν διαθέτει προς το παρόν ούτε ένα σύνταγμα. Αυτό άλλωστε το απροπαράσκευον της τουρκικής αμύνης το ονομάζω ευκαιρίαν. Δεν ζητούμεν δε να γίνωμεν κύριοι της Κωνσταντινουπόλεως. Θα συντελέσωμεν προς κατάκτησιν και διεθνοποίησιν της πόλεως. Εις την Κωνσταντινούπολη Μεγαλειότατε θα πάμε από ‘τη Μικρά Ασία.

Η διαφωνία μεταξύ των δύο «Μεγάλων» ανάγκασε τον Βενιζέλο σε παραίτηση και της Κυβερνήσεως του και να υπάρξει προκήρυξη Βουλευτικών εκλογών (Μάιος 1915) οι οποίες «μετουσίωναν» το αποτέλεσμα ως «ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ» για την σύμπραξη με την ΑΝΤΑΝΤ. Νικητής και πάλι αναδεικνύετο το Κόμμα του Βενιζέλου «Φιλελευθέρων».

Για τον Βασιλιά το  Δημοψηφισματικό αποτέλεσμα φάνηκε ως μη γενόμενο και προσπάθησε να το αγνοήσει.

Εν τω μεταξύ μετά την λήξη της αποτυχούσης εντελώς επιχείρησης της Καλλίπολης, σε μέρος των αποχωρούντων στρατιωτικών μονάδων ο Βενιζέλος επέτρεψε να στρατοπεδεύσουν στην Θεσσαλονίκη προκειμένου η Ελλάδα να ενεργοποιήσει υπέρ Σερβίας το «σύμφωνο συμμαχίας» που είχαν υπογράψει οι δύο χώρες στο Βουκουρέστι. Ήταν φανερό ότι η κίνηση αυτή του Βενιζέλου ενεργοποιούσε την δραστηριοποίηση του Μετώπου στη Μακεδονίας χώρα.

Μετά την κίνηση αυτή του Βενιζέλου ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να τα παίξει «όλα για όλα» υπέρ του Αυτοκράτορα της Γερμανίας ΚΑΙΖΕΡ . Ιδού πώς!

Θέτει εμμέσως πλην σαφώς εκτός της Κυβερνήσεως τον εκλεγέντα από τις εκλογές δικαιωματικά πρωθυπουργό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, καταλύοντας τους νόμους και το Ισχύον σύνταγμα και αρχίζει να περιφέρει την «πρωθυπουργική» ιδιότητα ανά δίμηνο (Λάμπρου, Ζαΐμης, Σκουλούδης, Γούναρης, Καλογερόπουλος).

Παράλληλα στις 26/5/1916 οι επιτελείς του Κωνσταντίνου (Ιωάννης Μεταξάς και Δούσμανης) παραδίδουν την οχυρωματική γραμμή ΡΟΥΠΕΛ.

Στις Γερμανο-Βουλγαρικές δυνάμεις, δυο – τρεις μήνες αργότερα παραδίδουν με επικεφαλής ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ Κυβερνητικού Κλιμακίου την Ελληνική Ανατολική Μακεδονία που εμπεριέχει τις πόλεις Σέρρες, Καβάλα, Κομοτηνή στην Βουλγαρία η οποία σπεύδει να μεταβάλλει την παραχώρηση σε πρόσκτηση και να τα προβάλλει ως εδάφη της.

Λίγες ημέρες αργότερα παραδίδεται αύτανδρο ολόκληρο το Δ΄ Σώμα Στρατού (περίπου 10.000 Αξιωματικοί και στρατιώτες) οι οποίοι όπως θα δούμε μεταφέρονται σε στρατόπεδο στο ΓΚΕΡΛΙΤΣ της Γερμανίας, Εκεί παρέμειναν  μέχρι το τέλος του Α’ Π. Πολέμου ενώ μερικές χιλιάδες δεν επέστρεψαν, είτε διότι από επιδημίες τύφου κλπ απεβίωσαν, είτε διότι δημιούργησαν νοικοκυριά.

Το έτος 1916 θεωρείται ο «Βασιλικός», και όχι μόνο, «ΒΡΟΓΧΟΣ» για τον Κωνσταντίνο καθώς συνωμοτικά και ιδιαιτέρως προδοτικά αμαχητί παραδίδει την Ελλάδα στον Γερμανό Αυτοκράτορα ΚΑΙΖΕΡ.

Ο Κόσμος στις συναναστροφές του γελοιοποιεί την πολιτική του καθώς όπως λένε «απομένει η Πελοπόννησος να δοθεί στον Κάιζερ για να σβήσει ολοσχερώς η Ελλάδα από τον χάρτη»!!

Ο Εθνικός ΔΙΧΑΣΜΟΣ σε όλη του την «μεγαλοπρέπεια»

Ο Σύνδεσμος των Ελλήνων αξιωματικών αρνείται να προβεί στην παράδοση, ΛΑΜΒΆΝΕΙ ΘΈΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ και καλεί τον Βενιζέλο να αναλάβει δράση ως Κυβερνήτη της Μακεδονίας με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη.

Σε προσεχές δημοσίευμα θα ακολουθήσει ιδιαίτερα η ιστορία του ΓΚΕΡΛΙΤΣ και τα Νοεμβριανά.

Ιάσων Μακρυγιάννης, τ. Γεν. Δ/ντης Πολυμέσων κι Επικοινωνίας

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας