Ξυπνάς ένα πρωί και η κόρη σου παραπονιέται ότι δεν νοιώθει καλά και διαπιστώνεις ότι έχει 39 πυρετό. Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν είναι κάτι σοβαρό αλλά μία απλή γριππούλα, ένα κρυωματάκι, με ένα αντιπυρετικό και ένα ζεστό τσαγάκι θα κατέβει ο πυρετός και σε μία δύο μέρες θα είναι περδίκι.
Και ναι πράγματι, έχουν αποτέλεσμα τα μέτρα, ο πυρετός έπεσε σε 37,1, δεν βήχει δεν ιδρώνει, μόνο μία μικρή αδιαθεσία, ένας μικρός πονοκέφαλος, που έτσι κι αλλιώς τον έχει πάντα τις ημέρες της ωορηξίας. Θα μείνει μία δύο μέρες στο σπίτι και μετά όλα θα είναι μία χαρά.
Το ότι μπορεί να κόλλησε κορωνοϊό οιασδήποτε παραλλαγής Δέλτα ή Όμικρον, ως πρώτη σκέψη δεν θέλεις να το σκέφτεσαι, το απεύχεσαι. Τι στο καλό, μέσα στις άγιες μέρες τις γιορτινές να κόλλησε; Τέτοια ατυχία;
Όμως…είσαι υπεύθυνος και ανησυχείς για τους άλλους που συναναστρέφεσαι, στη δουλειά στο γραφείο στην πολυκατοικία, τους μεγάλους σε ηλικία συγγενείς σου που έχουν και τα προβλήματά τους, οφείλεις να προφυλάξεις και το άλλο σου παιδί και τα παιδιά των άλλων, γονιός είσαι και καταλαβαίνεις τις υποχρεώσεις τους και τις ευθύνες !
Και ξαναφέρνεις στο μυαλό σου την σκέψη που έδιωχνες και σε τριβελίζει εδώ και ώρα. Λες να έχει κολλήσει; Λες το όνειρο που είδες χθες το βράδυ, την κόρη σου να κολυμπάει; – δεν μπορείς να θυμηθείς τι ακριβώς, όμως ναι την κόρη σου είδες στο όνειρο – να ήταν προφητικό; Μα δεν πιστεύεις σε αυτά, σε όνειρα και σε σημάδια, σε μαύρες γάτες και σε αστέρια, δεν είσαι προληπτικός, αλλά λες…δεν πάω καλύτερα να της κάνω ένα self test να σιγουρευτώ!
Και τρέχεις στο φαρμακείο με όλες τις προφυλάξεις (αφού έχεις και την υπόνοια) για να αγοράσεις τα τεστ. Έλα όμως που το φαρμακείο έχει μόνο ένα γιατί έχουν εξαντληθεί όλα! Δεν πειράζει ένα, ας το κάνει να έχουμε τουλάχιστον μία ένδειξη.
Προσπαθείς να κρύψεις την αγωνία σου όταν ανοίγεις την συσκευασία, αλλά τα χέρια σου ξαφνικά δεν πιάνουν καλά και δείχνουν την αγωνία σου, όσο και να θέλεις να δείχνεις ψύχραιμος.
Κοντά σ’ αυτά και οι καταιγιστικές ερωτήσεις από την κόρη σου, για το τι θα γίνει εάν έχει τελικά κολλήσει, πως θα μπει σε καραντίνα, μήπως κόλλησε την αδελφή της, την φίλη της, το αγόρι που μιλούσε μαζί του χθες, την γιαγιά κλπ κλπ.
Οι χτύποι σου γίνονται άτακτοι, η ανάσα σου δυσκολεύει και η εσωτερική σου ένταση ανεβαίνει μαζί με την ένδειξη του τεστ… θεέ μου ας μην σταματήσει στο Τ, ας προχωρήσει στο C να ησυχάσουμε όλοι μας!
Το διαολεμένο όμως χαράσσει μία έντονη γραμμή στο Τ, ένα Τ σαν εκείνο το προβληματικό που κουβάλαγα στο σχολείο για το μάθημα του σχεδίου και όλο έπεφτε και το μάζευα από το δρόμο. Αλλά δεν μπορεί, θα μείνει εκεί στο Τ, σημαδεμένο με την μπορντώ έντονη γραμμή, δεν θα δείξει τίποτε στο C και θα βγεί άκυρο. Τόσα και τόσα έχουν βγει άκυρα όπως έχω διαβάσει. Να προχθές ένας φίλος μου έλεγε ότι κι αυτού το τεστ σταμάτησε στο Τ, το ξανάκανε και δεν ξανασταμάτησε και βγήκε αρνητικό, καθαρά στο C.
Όμως ευσεβείς πόθοι και ανερμάτιστες προσδοκίες, το ρημάδι συνέχισε μέχρι το C, ένα C αχνό και αδύναμο για να σε κάνει να αμφισβητείς ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό, εάν βλέπεις καλά ή όχι! Δεν μπορεί είναι άκυρο, δεν είναι καθαρό το C, είναι τόσο αχνό το βλαμμένο! Ας το αφήσω μερικά λεπτά ακόμη, θα σβήσει τελείως. Συνειδητοποιείς ότι εύχεσαι ενάντια στις ενδείξεις, ενάντια στο ορατό, ενάντια στην πραγματικότητα, ενάντια στο προφανές!
Ποιος ρεαλισμός, ορθολογισμός και κουραφέξαλα! Μακάρι με μια ευχή, ένα σταυροκόπημα να άλλαζαν τα πράγματα! Μακάρι με μία υπόσχεση της στιγμής στον Θεό, στην Παναγία, που είχες ξεχάσει τόσο καιρό και τους θυμάσαι στα δύσκολα, να μπορούσες να σταματήσεις το χρόνο λίγο πριν, πριν δείξει C το ρημάδι, ή ακόμη καλύτερα να τον γυρίσεις πίσω, για να πείσεις την κόρη σου να μην πάει στο μπαράκι, στο γυμναστήριο, στο βιβλιοπωλείο, να μην είχε βγει με τις φίλες της, να μην είχε συναντήσει το αγόρι εκείνο.
Να μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω για να προλάβεις ότι αβλεψία είχε κάνει αυτή αλλά κι εσύ, γιατί εσύ νοιώθεις ακόμη ότι έχεις την ευθύνη για την κόρη σου, όσο μεγάλη και να γίνει όσο υπεύθυνη και προσεκτική και να είναι. Είσαι ο υπεράνθρωπος γονέας, που είσαι εκεί για όλα, για τα καλά και τα κακά. Και αυτό δεν αλλάζει με τίποτε.
Ανακαλώντας τα εργαλεία του ορθολογισμού που έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να χρησιμοποιώ σε κάθε δύσκολη κατάσταση, σε κάθε κρίση, πάμε στο κοντινό διαγνωστικό κέντρο υγείας για να κάνει για καλύτερη διάγνωση μοριακό τεστ. Εν τω μεταξύ σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να ξεχάσω να πάρα και άλλα Self-tests, από άλλο φαρμακείο, για να το ξανακάνουμε, ένα, δύο, τρία, μήπως και αυτά βγουν αρνητικά και θρέψω πάλι τις ελπίδες μου ότι είναι μία απλή γρίπη ή κρύωμα και ότι το μοριακό θα βγει αρνητικό.
Ας αγοράσω και ένα καινούριο θερμόμετρο, μηχανικό αυτή τη φορά, γιατί αυτά τα ηλεκτρονικά μένουν καμιά φορά από μπαταρία και κάνουν λάθη. Ας σιγουρευτούμε σε κάθε περίπτωση για όλα.
Αυτή είναι η ορθή σκέψη! Η ορθή σκέψη που την επικαλούμαστε συνήθως κατόπιν εορτής, και που θα μπορούσε να μας είχε προφυλάξει από πολλές άσχημες καταστάσεις! Όμως είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε μηχανές, με ικανότητες και αδυναμίες, με φόβους και ανησυχίες, με ευθύνες και υποχρεώσεις, με συναισθήματα και επιθυμίες και ακόμη και αν έχουμε εκπαιδευτεί, ο ορθός λόγος έρχεται συνήθως καθυστερημένα.
Θα συνεχίσω όμως να ελπίζω για το καλύτερο, να βγει το μοριακό αρνητικό, ή και αν δεν βγει, να το περάσει όσο πιο ήπια γίνεται, και να μην κολλήσει και κανένας άλλος. Και μαζί με τα άλλα εύχομαι και προτρέπω να ακούσουν επιτέλους οι ανεμβολίαστοι τις εισηγήσεις των γιατρών και να εμβολιαστούν, γιατί εάν δεν το κάνουν, μπορεί να είναι αργά μετά για οιουδήποτε είδους ορθολογισμό!
ΣΗΜ: Επειδή η ευθύνη μου είναι μεγαλύτερη ως επικεφαλής της «κοινωνίας αξιών», εξεπλάγην δυσάρεστα όταν μου είπαν στο μικροβιολογικό εργαστήριο που πήγα για τον μοριακό έλεγχο, ότι όσοι δεν έχουν ΑΜΚΑ ούτε και διαβατήριο δεν μπορούν να κάνουν μοριακό έλεγχο. Δηλαδή εάν ένας ταλαίπωρος μετανάστης που δεν έχει τίποτε από τα δύο και έχει όμως την υπευθυνότητα –πληρώνει γι αυτό- να πάει για μοριακό έλεγχο (λόγω σοβαρών ενδείξεων ότι μπορεί να έχει κολλήσει κορωνοϊό), θα αφεθεί στην μοίρα του και θα κυκλοφορεί ως κινούμενη βόμβα ανάμεσα στους άλλους; Θα μπορούσε κάλλιστα να καταγραφεί, με ότι χαρτιά έχει, να δηλώσει διαμονή και να γνωρίζει και αυτός και το υγειονομικό σύστημα έστω και στατιστικά, εάν έχει προσβληθεί ή όχι, παρά να δημιουργούνται αντικίνητρα για να πάει να εξετασθεί.
