Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ χθες την έκθεση ART ATHINA, στο Ζάππειο Μέγαρο.
Η έκθεση ήταν άριστα οργανωμένη, σε καταπληκτικό χώρο που ευνοούσε την παρουσίαση τόσων γκαλερί και πολυποίκιλων έργων τέχνης (ιδιαίτερα μεγάλων αλλά και γλυπτών).
Χωρίς να υποτιμώ τα μικρότερου μεγέθους έργα ζωγραφικής, προσωπικά μου αρέσουν τα μεγάλα έργα και χαίρομαι όταν τα βλέπω σε ανοιχτούς χώρους, όπου μπορούν να αναδείξουν τα δυναμικά τους στοιχεία.
Το εξαιρετικά ευχάριστο ήταν ότι υπάρχουν πολλοί νέοι καλλιτέχνες που τους δίνεται η ευκαιρία να εκτεθούν σε μεγάλο κοινό.
Βέβαια η πληθώρα έργων και τεχνοτροπιών δημιουργεί μία αίσθηση κορεσμού σε εκθέσεις σαν κι αυτή, γι αυτό καλό ήταν εάν είχε χρόνο κάποιος να μην την έβλεπε υπό περιορισμό χρόνου και με γρήγορο πέρασμα, αλλά να το διασκέδαζε αβίαστα, με ένα διάλλειμα για ένα ποτήρι παγωμένη μπύρα και συζήτηση με ανθρώπους της τέχνης στην υπέροχη αυλή του Ζαππείου.
Ανάμεσα στα έργα διαπίστωνες, ότι πέραν των γνωστών και καταξιωμένων καλλιτεχνών, υπάρχει ένα κοινό που βράζει, τόσο από πλευράς νέων καλλιτεχνών με γνώσεις, σπουδές και φιλοδοξίες, όσοι και νέων ανθρώπων θεατών/ακροατών που βρίσκουν μεγάλο ενδιαφέρον στις εικαστικές τέχνες.
Ανάμεσα στα έργα υπήρχε αρκετή πρωτοτυπία, όπως επίσης και πολλά δείγματα μιμητισμού, πλην όμως αυτό είναι αναμενόμενο σε τόσο εκτεταμένες εκθέσεις, που δεν μπορούν να έχουν τόσο επιλεκτικό χαρακτήρα για τα εκθέματα.
Πολυμορφισμός και Διαπολιτισμική Τέχνη συνδυάζουν στοιχεία από διάφορες πολιτισμικές πηγές και εκφράζουν την πολυπολιτισμική φύση του σύγχρονου κόσμου. Οπότε είναι αναμενόμενο πολλά έργα να μας θυμίζουν πάντα κάτι που έχουμε ξαναδεί και το οποίο ενδεχομένως μιμούνται (συνειδητά είτε ασυνείδητα).
Επίσης η Ψηφιακή Τέχνη και Τεχνολογία έχουν επηρεάσει σημαντικά τις εικαστικές τέχνες, επιτρέποντας στους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν έργα με χρήση ψηφιακών μέσων, όπως το ψηφιακό ζωγράφισμα, η εικονογράφηση και το βίντεο αρτ, κάποιες φορές με πρωτοτυπία έμπνευση και δυναμισμό και κάποιες άλλες φορές με λιγότερο επιτυχημένα αποτελέσματα.
Αυτό που με ανησύχησε (και το διαπιστώνω κάθε φορά που πάω σε ανάλογες εκθέσεις) είναι η απουσία δυναμικού Ελληνικού ρεύματος τέχνης, που να μπορεί να δώσει ιδιαίτερη έμπνευση και δυναμική παγκόσμιου βεληνεκούς στους καταρτισμένους νέους καλλιτέχνες μας.
Εάν θεωρήσουμε ότι οι καλές τέχνες είναι εξόχως υποκειμενικές, πάντα θεωρούσα ότι το ιδεολογικό υπόβαθρο, η κοινωνική διάσταση και η συναισθηματική κατάσταση των δημιουργών ήταν εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία σε κάθε έργο τους, καθώς επηρεάζουν τον τρόπο που οι καλλιτέχνες δημιουργούν, ερμηνεύουν και αλληλοεπιδρούν με το κοινό.
Από την εκφραστική διάσταση, την αλληλεπίδραση, την πνευματική διαμεσολάβηση ως συντελεστής πολιτισμικού μετασχηματισμού, μέχρι την κοινωνική κριτική, η ιδεολογία και το συναίσθημα εκτιμώ ότι προσδίδουν βάθος και νόημα στον κόσμο της τέχνης.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Οι παλιότεροι αρκετά καλά τα κατάφεραν, όμως οι νέοι πρέπει να αντισταθούν στις σειρήνες της πολυπλοκότητας, της γενικευμένης εμπορευματοποίησης και της διακοσμητικότητας της τέχνης, να ξεφύγουν από καθεστηκυίες αντιλήψεις και να αναδείξουν τα δικά τους τα αυθεντικά στοιχεία ανατρέποντας, αποδομώντας, ανασυνθέτοντας και δημιουργώντας το νέο δυναμικό Ελληνικό ρεύμα τέχνης.
Και σε αυτήν την δυναμική καθοριστικό ρόλο έχουν οι Σχολές Καλών Τεχνών και οι παλαιότεροι δάσκαλοι, που περνάνε τις γνώσεις στους νεότερους όχι για να τους καταστήσουν όμηρους μίας κανονικότητας, αλλά δυναμικούς πρωτοπόρους φορείς της Τέχνης.
Κι επειδή η αντίληψη για τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα όπως είπα είναι εξόχως υποκειμενική, εκτιμώ προσωπικά ότι ο σύγχρονος Πολυμορφισμός μπορεί να δίνει τεράστιες δυνατότητες έκφρασης στους καλλιτέχνες, όμως είναι χαοτικός και αμφιλεγόμενος και αόριστος σε χαρακτήρα.
Ελπίζω σύντομα να λειτουργήσουν τα δυναμικά στοιχεία που εμφανίζονται ως παράξενοι ελκυστές στα χαοτικά συστήματα, και να δούμε να δημιουργούνται οι τάσεις αυτές που θα ξεχωρίσουν και θα δώσουν αυτά τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά στους σημερινούς νέους καλλιτέχνες και δυναμικούς δημιουργούς.
