Προς την εκδότρια και διευθύντρια του “Αθμόνιου Βήματος” κ. Εβίτα Ζέρβα
Φίλη Εβίτα ,
αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα το δημοσίευμά σου με τίτλο: “Απόγονοι πολεμιστών του 1821” στο φύλλο της 28-3-19 της έγκριτης εφημερίδας «Αθμόνιον Βήμα», της οποίας τυγχάνεις εκδότρια και διευθύντρια, άξια διάδοχος των αείμνηστων γονέων σου Σοφίας και Θεόδωρου Ζέρβα.
Με εξέπληξε δε ευχάριστα το γεγονός ότι πολλοί συμπολίτες μας, Μαρουσιώτισσες και Μαρουσιώτες , έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μετά το εν λόγω δημοσίευμα και μου ζήτησαν σχετικές πληροφορίες και αν έχω και άλλες ιστορικές πηγές και στοιχεία γύρω από την ιστορία της πόλεως του Αμαρουσίου και τις παλιές οικογένειες αυτής (που όλες, λίγο- πολύ, συγγενεύουν μεταξύ τους ). Επειδή είναι αλήθεια ότι πάντα με προσέλκυε ό,τι αφορά την παράδοση, την ιστορία του τόπου μου και τις ρίζες μου, έψαχνα ,συνέλεγα και ταξινομούσα ό,τι υλικό έπεφτε στην αντίληψή μου. Ως προς το κεφάλαιο “ρίζες” της οικογενείας μου , είχα την τύχη , λόγω του επαγγέλματός μου (που και αυτό αποτελεί οικογενειακή παράδοση), να έχω μια καλή “μαγιά” από τα συμβόλαια της οικογενείας μου, όπου εκεί γίνονται αναφορές σε ονόματα και χρονολογίες . Ετσι όταν γέννησα την κόρη μου μπήκα στον πειρασμό να κάνω μια προσπάθεια να αποτυπώσω το γενεαλογικό δένδρο της οικογενείας μου, προκειμένου να το αφήσω ως παρακαταθήκη στο παιδί μου. Δεν ήταν εύκολο! Χρειάστηκε, για να συμπληρώνω σιγά- σιγά τα κομμάτια του “παζλ” , να προβώ σε πολυετή έρευνα, τόσο στο Υποθηκοφυλακείο Αμαρουσίου, όσο και στο Αθηνών ,αλλά και στα αρχεία του Κράτους. Σήμερα το έχω φτάσει σε ένα αρκετά καλό σημείο και το παραθέτω κατωτέρω (μαζί με το προσκλητήριο του γάμου της γιαγιάς και του παππού μου). Εκεί μπορεί κανείς να διαπιστώσει πώς διασταυρώνεται η οικογένειά μου (Τσουκλείδη) με πολλές Μαρουσιώτικες οικογένειες όπως (αλφαβητικά) : Αλεπού, Κερατιώτη (ή Κερασιώτη), Λούη, Μόσχα, Σιδέρη, Τριβέλλα κ.α , για διάφορα μέλη των οποίων άκουγα από την γιαγιά μου την Ελένη (την “κυραΛένη” ), μητέρα του πατέρα μου Αλέξανδρου (Αλέκου), διάφορες ωραίες ιστορίες (σαν παραμύθι)! Ισως και αυτό να συνετέλεσε στην επιθυμία μου για την εν λόγω έρευνά μου, καθώς η γιαγιά μου (όπως και ο πατέρας μου βέβαια) ήταν το ίνδαλμά μου ,μια γυναίκα που έμεινε πολύ νωρίς χήρα , όταν ο πατέρας μου ήταν μόλις 6 ετών και μεγάλωσε ,”σαν άντρας” όπως μου λένε όλοι όσοι την γνώρισαν , τρία αγόρια στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου αλλά και μετά, δουλεύοντας όλη μέρα στα χωράφια για να εξασφαλίσει τα προς το ζην στα παιδιά της, βοηθώντας ταυτόχρονα και πολύ κόσμο .
Σ΄ευχαριστώ για το έναυσμα και την ευκαιρία που μου έδωσες με το δημοσίευμά σου.
Με εκτίμηση
ΕΛΕΝΗ Αλεξ. ΤΣΟΥΚΛΕΙΔΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ