Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944)

0

Με τον αέρα της «Λευτεριάς» να ανεμίζει τις Ελληνικές σημαίες στα απελευθερωμένα από τον Ιερό Λόχο Δωδεκάνησα, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας, κατά το «διαδοσικό» πληροφοριακό σύστημα που λειτουργούσε κατά τα χρόνια της κατοχής, έμαθαν ότι ο Γερμανός Hellmuth FELMY, Στρατηγός και Διοικητής των Γερμανικών Δυνάμεων κατοχής ως εκπρόσωπος αυτών, και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ως εκπρόσωπος της Ελλάδας κ.κ. Δαμασκηνός, υπέγραψαν συμφωνία ότι οι Γερμανοί θα σεβαστούν τις Ελληνικές λαϊκές υποδομές και οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις των ανταρτών  θα επιτρέψουν στις Γερμανικές Στρατιωτικές Δυνάμεις να αποχωρήσουν εξ Ελλάδος.

Οι υποδομές που επιχειρήθηκε να εξασφαλίσουν την λειτουργία τους ήταν το φράγμα της Λίμνης του Μαραθώνα και το βασικό κέντρο ηλεκτρικού ρεύματος στον Πειραιά. Αμφότερες οι δύο αυτές υποδομές είχαν ναρκοθετηθεί με την βδελυρά και απάνθρωπη εν ταυτώ δε και προοπτική «εγκληματιών πολέμου» να ανατιναχθούν στον αέρα, ώστε με την ανατίναξη μεν της πρώτης υποδομής να πνιγεί η Αθήνα και με την δεύτερη να παύσει η ηλεκτροδότηση Αθήνας και Πειραιά. Αμφότερες με μάχες των μαχητών του ΕΛΑΣ ματαιώθηκαν.

Στον Πειραιά, η γερμανική θηριωδία εθριάμβευσε με την καταστροφή σημαντικού τμήματος του λιμανιού. Το πρωί της 12/10/1944, ημέρα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, «Ευλογημένη μέρα», ο Γερμανός Στρατιωτικός Διοικητής συνοδευόμενος από τον ορισθέντα από τους Γερμανούς Δήμαρχο ΠΛΥΤΑ, κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ και μία ώρα περίπου αργότερα Γερμανικό απόσπασμα, μετά από 1624 ημέρες που παρέμενε αναπεπταμένη, υπέστειλε τη σημαία τους από τον Ιερό  Βράχο της Ακρόπολης. Ακολούθησε η έξοδος από την Ιερά Οδό και του τελευταίου τάγματος των Γερμανών από την Αθήνα, θεωρουμένης της ημερομηνίας λήξεως της Κατοχής της 12ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944.

Το Σαββατοκύριακο που ακολούθησε το παμμέγιστο εθνικό γεγονός της Απελευθέρωσής μας από τον Χιτλερικό ζυγό πέρασε με εναγκαλισμούς, επισκέψεις μεταξύ συγγενών και φίλων, τραγούδια από γραμμόφωνα. Τα ραδιόφωνα στη διαπασών έπαιζαν «Εθνικά Θούρια», εμβατήρια και εμβληματικά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο. Από το πρωί του Σαββάτου είχε επίσης αρχίσει ο σημαιοστολισμούς των σπιτιών. Όποιο σπίτι δεν είχε σημαία έσπευδε να ράψει μία ή να κρεμάσει δύο μεγάλα κομμάτια πανί σε ΑΣΠΡΟ και ΜΠΛΕ ΧΡΩΜΑ. Στην περίπτωση μας, η θεία Κυριακή «έδωσε ρέστα»! Μετά από νυκτερινή προετοιμασία (το νυχτέρι ήταν στην ΖΗΣΗ της) με κομμάτια υφασμάτινα, περισσεύματα από φορέματα πελατισσών, είχε έτοιμη το πρωί και κρεμάσαμε τη μεγαλύτερη ΣΗΜΑΙΑ της γειτονιάς. Στον τεράστιο ΛΕΥΚΟ ΣΤΑΥΡΟ με λωρίδες έγραφε κατ’ απαίτησή μου, συναινούντος του Νίκου και πειθόμενου του Τάκη, ο οποίος ήταν επιφυλακτικός για την κατάσταση που θα ακολουθούσε την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, τα τρία γράμματα Ε.Α.Μ. (λόγω υπεροχής Δυνάμεων στην περιοχή Βύρωνα, των ΕΛΑΣ-Κ.Κ.Ε.).

Τα γεγονότα της επόμενης ημέρας (Δευτέρα 15/10/1944) στην ΟΜΟΝΟΙΑ απόδειξαν ότι ο μεγάλος μου αδερφός διέθετε περισσότερη γνώση της πολιτικής πραγματικότητας, γιατί «ζούσε με αυτή, γι’ αυτή».

Πιστεύω -και δεν είναι υπερβολή- πως εάν γινόντουσαν καλλιστεία καλύτερης ΣΗΜΑΙΑΣ στα 32.000 οικήματα (τότε) του Βύρωνα θα διακρινόμαστε ως οι πρώτοι!

Αναμενότανε πλέον τις επόμενες ημέρες:
α) Πλήρης αποχώρηση των γερμανο-βουλγαρικών στρατευμάτων ΚΑΤΟΧΗΣ των Ελλαδικών εδαφών.
β) άφιξη των Βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.

Ιάσων Μακρυγιάννης, τ. Γ. Δ/ντης Πολυμέσων και ΜΜΕ
(Αποσπασματικό χρονογράφημα βιβλίου «Η ΖΩΗ ΜΟΥ» σελ. 87-89)

Λεζάντα φωτογραφίας: Οι Γερμανοί με κατεβασμένα τα “φουσάτα”, προ της αποχώρησης, καταθέτουν στέφανο στον Άγνωστο Στρατιώτη.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας