Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, άρθρο του Υποναύαχου ε.α. Στέλιου Φενέκου

0

 

Μεγάλη συζήτηση έχει ξεσπάσει γιατί οι διοργανωτές της συναυλίας/συγκέντρωσης που έγινε χθες στα Προπύλαια, υπέρ της Ειρήνης στην Ουκρανία, δεν ανέφεραν στην αφίσα και από την αρχή, ότι η Ρωσία εισέβαλλε στην Ουκρανία. Ως αποτέλεσμα, επιδιώχθηκε να χαρακτηρισθεί η εκδήλωση ως κακή, παρά το γεγονός ότι οι διοργανωτές με ανακοίνωσή τους στη συνέχεια (αλλά και στην εκδήλωση χθες), αναφέρθηκαν σε Ρωσική εισβολή (ας τους πούμε Ρ και Π – εκ του “Ρωσόφιλος” και “Πουτινικός” όπως χαρακτηρίσθηκαν – για οικονομία).

Όμως η άλλη πλευρά (ας τους πούμε Ο –ως φίλους της Ουκρανίας – για οικονομία) εξακολουθεί να μέμφεται τους διοργανωτές, απαξιώνοντας μάλιστα και τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες ακόμη και για τις καλλιτεχνικές τους ικανότητες. Και αυτό, όχι γιατί οι συμμετέχοντες θέλουν και διαδηλώνουν για την ειρήνη, αλλά γιατί οι επικριτές θεωρούν ότι είναι όλοι οι συμμετέχοντες Ρωσόφιλοι και Πουτινικοί και τάσσονται με τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, αφού δεν κατέκριναν ευθύς εξ αρχής στην αφίσα τους Ρώσους για την επίθεση και την εισβολή στην Ουκρανία (ισχυρίζονται ότι έτσι εξισώνουν τα θύματα με τον θύτη). Το επιχείρημα δε που παρουσιάσθηκε από βήματος σε μία συγκέντρωση υπέρ της Ουκρανίας ήταν ένας σχηματικός παραλληλισμός με τον βιασμό και τον βιαστή. Δηλαδή ότι δεν μπορεί να είναι κάποιος κατά του βιασμού και ταυτόχρονα να μην κατακρίνει τον βιαστή.

Η συναυλία τελικά έγινε με επιτυχία και με κεντρικό σύνθημα : «Να σταματήσει τώρα η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, να σιγήσουν τα όπλα. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό»

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

  1. Πολλές αντιπολεμικές εκδηλώσεις γίνονται σε όλο το κόσμο κάθε φορά που ένας πόλεμος ξεσπά. Άλλες έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα, πολλές όμως είναι φιλειρηνικές χωρίς να ενδιαφέρονται οι συμμετέχοντες για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Απλά δεν θέλουν άλλο πόλεμο και προκρίνουν ειρηνικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών.

Θα καυτηριάσουμε λοιπόν κάθε πολίτη που συμμετέχει σε αυτές τις εκδηλώσεις με αγνές φιλειρηνικές διαθέσεις επειδή δεν τοποθετείται με την μία ή την άλλη πλευρά; Μα έτσι αποδυναμώνεται η αγνή πρόθεση οιουδήποτε να συμμετάσχει, αφού πολλοί πολίτες είτε δεν είναι καλά πληροφορημένοι, είτε δεν θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική και απλά είναι φιλειρηνιστές (ας τους πούμε Ε για οικονομία).

Κατά τους Ο οι Ε δεν δικαιούνται να αυτοχαρακτηρίζονται ως Ε αλλά θα πρέπει να συμπαραταχθούν με τους Ο ώστε έτσι να επικριθούν οι Ρ και οι Π. Και τους χαρακτηρίζουν με αήθεις χαρακτηρισμούς και ως χρησίμους ηλιθίους. Αυτή είναι μία άλλη μορφή του δογματικού αυταρχισμού. Εάν δεν είσαι μαζί μου, τότε είμαι εναντίον σου.

  1. Ας δούμε επίσης το επιχείρημα περί βιασμού και βιαστή πάνω στο οποίο στήθηκε όλη η πολεμική αυτή (γιατί περί πολεμικής πρόκειται). Ο βιασμός όχι μόνο είναι απάνθρωπος και κατακριτέος ηθικά και ποινικά, αλλά και ο βιαστής εγκληματεί και πρέπει να τιμωρηθεί και να είναι κοινωνικά και ηθικά κατακριτέος.

Όμως η έννοια της Ειρήνης πως μπορεί να παραλληλισθεί με τον βιασμό; Η μία είναι πανανθρώπινη επιθυμία/ευχή/προσδοκία και εγγενώς θετική έννοια ή άλλη είναι αρνητική κατακριτέα και εγκληματική πράξη. Ο εμπνευστής του παραλληλισμού θεωρεί ότι όποιος μιλάει για ειρήνη αναφέρεται άμεσα όχι στον πόλεμο (όχι στον βιασμό δηλαδή). Αλλά ας δούμε πως μπορεί να εξελιχθεί ο συλλογισμός:

Ειρήνη-όχι στον πόλεμο δηλαδή, γενικευμένα όμως για ένα φιλειρηνιστή, δηλαδή δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πόλεμοι, για τον φιλειρηνιστή όλοι οι πόλεμοι είναι κακοί-άρα όποιος προκαλεί και διεξάγει πόλεμο είναι κατακριτέος γι’ αυτόν. Και όντως ο επιθετικός πόλεμος έχει κριθεί παράνομος από το Διεθνές Δίκαιο (Καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ – Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο περί επιθέσεως, κλπ). Αντίθετα η αυτοάμυνα είναι δικαίωμα αναφαίρετο σύμφωνα με τον χάρτη.

Παρ’ όλα αυτά, δεν έχει κριθεί παράνομος ΚΑΘΕ πόλεμος, όπως άλλωστε έχουμε διαπιστώσει δεκάδες φορές μετά τον Β’ΠΠ και μέχρι σήμερα. Άρα αυτοί δεν παρομοιάζονται με βιασμό; Κι ο εκτελών δεν είναι βιαστής; Και άρα είναι ελάχιστα έως καθόλου κατακριτέος (εάν όχι επιθυμητός κιόλας), δικαιϊκά, κοινωνικά και ηθικά;

  1. Συνεπώς στο δίπολο Ειρήνη – Πόλεμος υπάρχει μία γκρίζα περιοχή όπου στην πράξη διεξάγονται νομιμοποιημένοι ή τουλάχιστον όχι παράνομοι πόλεμοι.

Ο πραγματικός φιλειρηνιστής όμως δεν ενδιαφέρεται για τις γκρίζες περιοχές, ούτε και με το να μην παίρνει θέση στα διάφορα στρατόπεδα, επικροτεί κάποιον πόλεμο. Γιατί γι’ αυτόν ο πόλεμος είναι απονομιμοποιημένος και μαζί του και όποιος είναι υπεύθυνος , άμεσα, έμμεσα, είτε ως ηθικός αυτουργός. Και γι’ αυτόν θύματα είναι όλοι οι απλοί πολίτες άμαχοι και μη, που δεν έχουν επιλογή, ούτε μπορούν να αντιδράσουν και γίνονται έρμαια αυταρχικών ηγετών, φανατικών δογματικών, καιροσκόπων και διεφθαρμένων κυβερνήσεων . Αυτός ο αγνός Ειρηνιστής θεωρεί ότι οι πόλεμοι δεν έχουν θέση στο κόσμο σήμερα. Και αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς γιατί δεν παίρνει θέση στα στρατόπεδα πολιτικής αντιπαράθεσης.

Τους ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ μάλιστα τους φιλειρηνιστές ο κόσμος για την αγνότητά τους, και έχουν προσφέρει τεράστιες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα. Και φυσικά επ’ ουδενί μπορεί να χαρακτηρισθούν ως “χρήσιμοι ηλίθιοι” όπως ακούστηκε.

  1. Ας δούμε τώρα εάν στέκει το επιχείρημα περί βιασμού στην περίπτωση ενός που κάνει ξεκάθαρα επιθετικό πόλεμο. Όπως είπαμε ο πόλεμος είναι παράνομος και συνεπώς κάποιος που τον κάνει μπορεί να θεωρηθεί ως βιαστής. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει και απόφαση της ΓΣ/ΟΗΕ που χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη πράξη της Ρωσίας ως επίθεση και εισβολή.

Συνεπώς ναι, εγώ που είμαι συνειδητοποιημένος τόσο όσον αφορά το Διεθνές Δίκαιο όσο και τον πόλεμο, ξεκάθαρα κατακρίνω την εγκληματική πράξη της Ρωσίας και διαδηλώνω υπέρ της κατάπαυσης του πυρός, υπέρ της αποχώρησης των Ρωσικών στρατευμάτων και υπέρ της τιμωρίας όσων έκαναν εγκλήματα κατά αμάχων και μη στην διάρκεια των συγκρούσεων.

Στην περίπτωση όμως του βιασμού και του βιαστή η σχέση είναι μοναδική. Δεν υπεισέρχονται άλλοι. Εκτός εάν υπήρξαν κάποιοι οι οποίοι λειτούργησαν ως ηθικοί αυτουργοί με τις πράξεις τους. π.χ. πότισαν με αλκοόλ και ναρκωτικά θύτη και θύμα. Ή εάν κάποιος τρίτος ενώ μπορούσε να αποτρέψει την πράξη δεν το έκανε, είτε ακόμη χειρότερα την υποκίνησε με έργα αφήνοντας την να συμβεί, παρακολουθώντας την μάλιστα. Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχουν ποινικές ευθύνες και σε αυτούς. Και φυσικά και η κατακραυγή όλων μας.

Όμως θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί το ίδιο στην περίπτωση αυτή με την Ρωσία και την Ουκρανία; Δηλαδή να υπάρχει κάποιος τρίτος που να έδρασε ως ηθικός αυτουργός, υποκινώντας την πράξη έντεχνα, είτε ενώ μπορούσε να την αποτρέψει δεν το έπραξε; Πολλά θα μπορούσαν να λεχθούν και μάλιστα πολλά λέγονται και από Δυτικούς επιστήμονες, δημοσιογράφους, αναλυτές, πολιτικούς και στρατιωτικούς.

Φυσικά όλα αυτά δεν απαλλάσσουν τον βιαστή από τις ευθύνες του και την καταδίκη και κατακραυγή. Όμως δεν απαλλάσσουν και κάθε άλλο ηθικό αυτουργό, είτε καιροσκόπο και συμφεροντολόγο που με πράξεις και λόγια μπορεί να μην έδρασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο εφόσον μπορούσε, ώστε για να αποφευχθεί ο βιασμός.

  1. Πάμε να δούμε το άλλο επιχείρημα που εκφράσθηκε ευρέως εναντίον του συνθήματος περί ειρήνης και το οποίο έτυχε αποδοχής: «Αν η Ρωσία σταματήσει να πολεμάει, δεν θα υπάρχει πόλεμος. Αν η Ουκρανία σταματήσει να πολεμάει, δεν θα υπάρχει Ουκρανία». Είναι προφανές ότι ο συντάκτης αγνοεί βασικά περί πολέμου πράγματα. Γιατί τον πόλεμο δεν τον αποφασίζεις εσύ αλλά ο αντίπαλος. Και ακόμη και αν σταματήσει ο ένας τον πόλεμο ο άλλος μπορεί να τον συνεχίσει. Συνεπώς όταν το σύνθημα είναι ειρήνη, είναι σαφές ότι αφορά την παύση του πολέμου και από τις δύο πλευρές.

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΣΤΟ ΝΑΤΟ

Όσον αφορά το άλλο επιχείρημα περί αυτοδιάθεσης των λαών, πάνω στο οποίο πολλοί στηρίζουν το δικαίωμα της Ουκρανίας να θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μάλλον όσοι το λένε δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες που καθορίζουν την εδαφική ακεραιότητα και την διεθνή θέση μίας χώρας.

Πέραν τούτου περιέχει εγγενώς την εξής αντίφαση: Λένε: Η Ουκρανία στην λογική της αυτοδιάθεσης μπορεί να θελήσει να ενταχθεί π.χ. στο ΝΑΤΟ. Όμως πως αρνούνται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στους Ρωσικής καταγωγής κατοίκους της Κριμαίας και του Ντονμπάς; Λογική με δυο μέτρα και δύο σταθμά;

Η ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Οι συνθήκες συνεπώς και οι συμφωνίες, εκφράζουν πιο αξιόπιστα τα ζητήματα αυτά. Η Ουκρανία όταν απόκτησε την ανεξαρτησία της από την ΕΣΣΔ δεσμεύθηκε θεσμικά με απόφαση του Κοινοβουλίου της, ότι δεν θα ενταχθεί σε κανένα μπλοκ και συμμαχία. Όπως και η Ρωσία δεσμεύτηκε να αναγνωρίσει την εδαφική επικράτεια της Ουκρανίας με την Κριμαία και το Ντονμπάς να περιλαμβάνονται σε αυτήν. Επίσης η Ουκρανία συμφώνησε να δώσει αυτοδιοικητικό καθεστώς στις δύο αυτές περιοχές με τις δύο συμφωνίες του Μινσκ, και με συμμετοχή τους στο Ουκρανικό κοινοβούλιο και δεν το εφάρμοσε.

Η Ρωσία παράνομα εισέβαλε πριν και προσάρτησε την Κριμαία και οι κυρώσεις που της επιβλήθηκαν παρά την απόφαση της ΓΣ/ΟΗΕ που αναγνώρισε την παρανομία δεν ήταν αρκετά σκληρές ώστε να την αποτρέψουν να συνεχίσει την επιθετικότητά της.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

  1. Ναι η Ρωσία έδρασε ως βιαστής. Και δεν δικαιολογείται ούτε κατ’ ελάχιστο για την εισβολή ούτε μπορεί να ελαφρυνθεί η θέση της από την καταδίκη και την ποινική ευθύνη των διευρυνόμενων εγκληματικών πράξεών της στην Ουκρανία.
  2. Δεν μπορεί να χωριζόμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα όσοι πραγματικά ενδιαφερόμαστε για την ακεραιότητα της Ουκρανίας και για την επιθυμία της να αγωνισθεί και να αντισταθεί (είναι άλλωστε αναφαίρετο ιερό της δικαίωμα), για τους πρόσφυγες και τους άμαχους που πεθαίνουν από τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς στις πόλεις, και για την εφαρμογή του Δικαίου ώστε να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι ευθύνονται για τα εγκλήματα αυτά.
  3. Γιατί όσο πιο πολύ είμαστε στην πλευρά που υποστηρίζει την κατάπαυση του πυρός και την έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας, τόσο το καλύτερο θα είναι για την Ουκρανία, τους πρόσφυγες και τους άμαχους αλλά και για όλη την ανθρωπότητα που διολισθαίνει σταδιακά, κινδυνεύοντας να εμπλακεί σε ένα ακόμη καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο. Και ας καταλάβουμε ότι είναι πιο εύκολο να μπεις σε ένα πόλεμο και πολύ πιο δύσκολο το να βγεις από αυτόν.
  4. Η ώρα της τιμωρίας των εγκληματιών θα έλθει, αλλά δεν μπορεί να μην ομονοήσουμε ΤΩΡΑ και να υψώσουμε όλοι μαζί πιο δυνατά την φωνή μας για να σταματήσει η αιματοχυσία στην Ουκρανία, χάριν μίας ανούσιας πολιτικής αντιπαλότητας εκ του ασφαλούς εκφρασμένη στην χώρα μας, για μία χώρα που υφίσταται όλα τα δεινά της εισβολής, ενός επιθετικού πολέμου.

ΣΗΜ: Ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας έχει χαρακτηρισθεί ως τέτοιος και ως εισβολή και έχει καταδικαστεί από την πρόσφατη απόφαση της ΓΣ/ΟΗΕ, που για πρώτη φορά είχε τόσες πολλές ψήφους 141 χωρών (κι εμείς το ψηφίσαμε),. Ο Ορισμός της επίθεσης (“aggression”) αποτέλεσε μεγάλο ζήτημα επί πολλά έτη αλλά υπάρχει και στον ΟΗΕ και πρόσφατα ψηφίσθηκε και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στο καταστατικό της Ρώμης. Το μήνυμα δε υπέρ της Ειρήνης, πάντα είναι ισχυρό, αφού το ίδιο λέει και ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ περί της απαίτησης Ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας