Εδώ και πολύ καιρό δοκιμάζω τις δυνατότητες του ChatGpt και του Artificial Intelligence.
Έχω παρακολουθήσει διαλέξεις κορυφαίων επιστημόνων και έχω διαβάσει άρθρα και βιβλία που αναφέρονται σε αυτό. Έχω γράψει ήδη μερικά άρθρα για τα αποτελέσματα των ερευνών μου (και στο ΑΘΜΟΝΙΟΝ ΒΗΜΑ – 8/6/23).
Σήμερα δοκίμασα την ικανότητα του ΑΙ να γράφει λογοτεχνικά. Του έδωσα λοιπόν μερικές λέξεις κλειδιά (συναφείς με το σήμερα), δοκίμασα να δω εάν γνωρίζει τις έννοιες, της μεταφορά, της αλληγορίας, της παρομοίωσης, της συνεκδοχής κλπ, και πάνω σε αυτές βασίσθηκε για να γράψει ένα ποίημα, για τι άλλο;
Για τις αξίες και την σημασία τους (“κοινωνία αξιών” άλλωστε είμαστε).
Δείτε τι έγραψε τελικά!! Ομολογώ ότι δεν περίμενα τόσο ολοκληρωμένη προσέγγιση από ένα εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης χωρίς συναισθήματα.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟ “ARTIFICIAL INTELLIGENCE”
Στον κόσμο των χαμένων αξιών, χέρσο πεδίο λαμπερών ιδεών,
ανολοκλήρωτων
Στεκόμαστε ολομόναχοι, αλλοτριωμένοι;
διωγμένοι από τον καιρό, τον αδίστακτο,
με κατάμαυρα μάτια και ψυχή θυμωμένη.
Μελαγχολικοί ήχοι και Ιδέες-σκιές πλανιούνται μετέωρες,
απομεινάρια ανεκπλήρωτης προσδοκίας.
Οι σκέψεις στερεύουν, το στήθος βαραίνει,
οι αξίες χωρίς σκοπό ξεθωριάζουν
αδύνατο να τις αγγίξουν, οι ανυποψίαστοι.
Το παρελθόν δεν αρκεί να στηρίξει το τώρα,
μονάχα η μνήμη ενός μάταιου κλέους μένει,
που ξεχνιέται κι αυτή.
Η δικαιοσύνη ασφυκτιά, η ελευθερία το ίδιο,
τα δικαιώματα πνίγονται από τις σκοτεινές επιθυμίες.
δυσβάσταχτη η απώλεια του μέτρου.
Στον τραγικό αυτό καιρό, η άρνηση μας πληγώνει βαθιά.
Ας στηρίξουμε τις αξίες, ανάχωμα στην παράνοια
Ας κάνουμε την τραγωδία ποίημα πανέμορφο
Ας κινήσουμε μ’ ελπίδα, ένα βήμα τη φορά κι άλλο ένα μετά.
Με λέξεις αληθινές, με φωνές δυνατές, με δράσεις ακέραιες.
