ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, άρθρο του Υποναυάρχου ε.α. Στέλιου Φενέκου

0

 

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

Υπάρχουν δυο βασικές έννοιες ως προς τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των πολιτών ιδίως στην σημερινή περίοδο της πανδημίας, οι οποίες κακώς ερμηνεύονται πολλές φορές με τον ίδιο τρόπο.

Η Κοινωνική Ευθύνη και η Κοινωνική Υπευθυνότητα.

Η Κοινωνική Ευθύνη αναδεικνύεται όταν είσαι συνεπής με τους θεσμούς, όταν εφαρμόζεις με συνέπεια τους νόμους του κράτους, τους κανονισμούς  και τις συναφείς υποχρεώσεις σου, όπως ορίζονται από αυτούς.

Η Κοινωνική Υπευθυνότητα αναδεικνύεται όταν αυτοβούλως δρας και πέραν των προβλέψεων του νόμου και των κανονισμών, επειδή αντιλαμβάνεσαι ότι ορισμένες προβλέψεις  δεν είναι επαρκείς για το βέλτιστο κοινωνικό αποτέλεσμα,  γενικά είτε σε μία συγκεκριμένη κατάσταση που δεν έχει προβλεφθεί,  είτε είναι ελλιπείς. Και επειδή αντιλαμβάνεσαι τις δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν από αυτήν την αδυναμία, δρας αυτοπεριοριστικά (επί των δικών σου βαθμών ελευθερίας), προληπτικά, με πρωτοβουλία και με δραστικό τρόπο, για να βελτιώσεις τα αποτελέσματα για την κοινωνία (μπορεί μάλιστα  να έχουν πρόσκαιρο ή πιο μακρόπνοο χαρακτήρα).

Δηλαδή το να μην πετάξεις στο δρόμο ένα σκουπίδι είναι ζήτημα κοινωνικής ευθύνης.

Το να μαζέψεις τα σκουπίδια που έχουν πετάξει άλλοι, να τα συγκεντρώσεις και να τα πετάς στον κάδο, ενώ δεν υπάρχει νόμος που στο επιβάλλει, ούτε με κάποιον τρόπο σου ανατέθηκε η ευθύνη,  αυτό είναι  κοινωνική υπευθυνότητα.

Το να τρέχεις χωρίς μάσκα επειδή ο νόμος δεν σε περιορίζει γι αυτό, σίγουρα δεν προσβάλλει την κοινωνική σου ευθύνη.

Εάν όμως γνωρίζεις ότι η μετάδοση του ιού COVID-19 γίνεται εν πολλοίς και με τα αερολύματα, και αντιλαμβάνεσαι ότι όταν τρέχεις αναπνέεις με ανοικτό το στόμα προσλαμβάνεις, ιδρώνεις και δημιουργείς άθελά σου αερολύματα, τότε το να βάλλεις γι αυτόν τον λόγο τη μάσκα όταν διασταυρώνεσαι είτε προσπερνάς άλλους περιπατητές και  δρομείς, είναι κοινωνική υπευθυνότητα.

Μπορεί να μην το έχει προβλέψει ο νόμος, να μην σε περιορίζει κάνεις σαφώς γι αυτό, όμως εσύ επειδή αντιλαμβάνεσαι αυτούς τους κινδύνους που υπάρχουν  και δρας αυτοβούλως αυτοπεριοριστικά και προληπτικά, βάζοντας την μάσκα όταν πλησιάζεις και διασταυρώνεσαι, προσπερνάς δίπλα από άλλους δρομείς και περιπατητές, το κάνεις όχι μόνο για σένα,  αλλά και για να αισθανθούν ασφάλεια και οι άλλοι από αυτές τις ιοβόλες συναντήσεις.

Επίσης ο νομοθέτης δίνει την δυνατότητα σωματικής άσκησης ατομικά ή όχι πάνω από τρία άτομα, γιατί προφανώς ήθελε να αποφύγει  να μην γίνονται ομαδικά κυρίως παιχνίδια και όχι τόσο τα ατομικά αθλήματα (όπως το τρέξιμο, το ποδήλατο, το κολύμπι κλπ) που εκ των πραγμάτων είναι μοναχικά.

Οι νόμοι που ψηφίσθηκαν και αναπροσαρμόζονται για την πανδημία, φυσικό είναι να έχουν κενά, καθώς και δυσνόητες διατάξεις, αφού για πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε στις μέρες μας μία παγκόσμια πανδημία αυτής της μορφής, η οποία έβαλε σε δοκιμασία όλο τα υγειονομικό δυναμικό, όλον τον κυβερνητικό και διοικητικό μηχανισμό της χώρας αλλά και τις δικές μας αντοχές, υποχρεώσεις και ευθύνες.

Και στα ζητήματα πολιτικής προστασίας θα πρέπει οι πολίτες να καταλάβουν ότι η έννοια της κοινωνικής ευθύνης είναι μεν η βάση για να δημιουργήσουμε την αναγκαία κατ’ ελάχιστον εμπιστοσύνη που χρειάζεται να αναπτύξουμε μεταξύ μας.

Όμως η έννοια της κοινωνικής υπευθυνότητας είναι αυτή που όχι μόνο θα βελτιώσει και θα δομήσει πιο στέρεα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας, αλλά θα συνδράμει και το κυβερνητικό, υγειονομικό και διαχειριστικό μηχανισμό της χώρας, για  να ανταποκριθεί καλύτερα ώστε να ξεπεράσουμε γρηγορότερα τις τραγικές συνέπειες της πανδημίας.

Και οπωσδήποτε μην υποτιμούμε την δύναμη του παραδείγματος που μπορεί να αποτελέσει ο καθένας μας ως προς την κοινωνική ευθύνη αλλά κυρίως ως προς τις δράσεις μας με κοινωνική υπευθυνότητα!

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας