« Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Α Ν Α » (18/9/1916): Η κορύφωση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ – Γράφει ο Ι. Μακρυγιάννης

0

«Ενός κακού επερχομένου μύρια κακά έπονται» (παροιμία).

Τα τρομοκρατικά  γεγονότα σε βάρος του Ελληνικού Λαού της διετίας 1915-1916 και οι τραγωδίες που οφείλοντο στην «Bασιλική»  προστασία τόσο των εργαζομένων σε Δημόσιες υπηρεσίες διορισμένων γιατί ήταν Βασιλόφρονες αλλά και ανεπάγγελτων με τη στάμπα των «επιστράτων» χειραγωγημένων από τον Βασιλέα.

Επρόκειτο για μια «γκάμα» ακριβοπληρωμένων μισθολογικά και επιδοματικά κατοίκων της  Αθήνας και των γύρω αυτής Δήμων (Σπάτα, Κορωπί κλπ), οι οποίοι κατά  τρόπο εγκληματικό, επιτέθηκαν εγκληματούντες εναντίον των υπολοίπων συγκατοίκων Αθηναίων, που καταγγέλλοντο ως «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ» και εστίγματίζοντο ως «ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ» κατά τρόπο ηθικά άνανδρο.  Απολογούμενοι αργότερα είχαν προφασιστεί ότι δήθεν εκδικούνται την  Πολεμική Επέμβαση των Γάλλων, ενώ ως αποκαλύφθηκε εκ των γεγονότων που επακολούθησαν οι επιλογές των υπαγορεύοντο από το μίσος τους απέναντι στη Βενιζελική πολιτεία.

Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Με την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στο Λαό και προς τους ξένους ο Κωνσταντίνος εμφανιζετο ως υποστηρικτής και υπέρμαχος της ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ. Παρά ταύτα σε διάστημα μόλις τριών μηνών, έθετε δύο φορές εκτός  Πρωθυπουργίας τον πρώτο  σε σταυρούς προτίμησης πολίτη της χώρας, Ελευθέριο Βενιζέλο, κόντρα στις εκπεφρασμένες  αποφάσεις του Ελληνικού Λαού καταλύοντας το  Ελληνικό ΣΥΝΤΑΓΜΑ, και την ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ απόφαση της Βουλής  ώστε ανενόχλητος να εκτελεί υπέρ του Γερμανο-Ουγρικού και Βουλγαρικού  ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ΕΚΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ που ανήκαν στο Ελληνικό κράτος και προήρχοντο από αγώνες Ελευθερίας.

Στην ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ Βασιλική ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ως παραδείγματα έχω ήδη ανεφέρει, την κορυφογραμμή ΡΟΥΠΕΛ , την Ανατολική Μακεδονία, την παράδοση  πλήρους  ΣΤΡΑΤΙΑΣ (Ανθρώπινοι Δυναμικό και Οπλισμό).

Οι άνω προδοτικές ενέργειες του Κωνσταντίνου εστρέφοντο εμμέσως και κατά των Αγγλο-Γάλλων, Ρώσων, Σέρβων. Το βράδυ της 18ης Νοεμβρίου 1916, οι Γαλλο-Βρετανικές ναυτικές δυνάμεις, από  Φάληρο  βομβάρδισαν επιλεγμένους  στόχους στρατιωτικούς και μόνο. Συγκεκριμένα  έπληξαν τα Ανάκτορα, και συνοικίες με στρατιωτικές εγκαταστάσεις εντός (Παγκράτι, Γουδί, Λιόσια).

Του βομβαρδισμού ακολούθησε απόβαση Γαλλικού στρατεύματος που επιχείρησε καταδρομικά να φθάσει στο κέντρο των Αθηνών, προς άσκηση πιέσεων στον Κωνσταντίνο. Προφασιζόντο ότι «θα  επρόβαιναν σε επίταξη οπλισμού ισαξία αυτού που οφείλετο στους Γάλλους και με τις «παραχωρήσεις» που εγένοντο υπό του Βασιλέως Κωνσταντίνου,  περιέρχοντο στους εχθρούς αυτών, Γερμανο-Βουλγάρους. Η αποβατική αυτή επίθεση των Γάλλων και η αποτυχία της ΕΠΛΗΞΕ ΤΟ ΓΟΗΤΡΟ ΤΩΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΩΝ ΓΑΛΛΩΝ λόγω της απρόβλεπτης άμυνας του «Συνασπισμού των Επιστράτων» Αντι-Βενιζελικών, και ΦΙΛΟΜΟΝΑΡΧΙΚΟΎ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΎ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ.

Με αναπτερωμένο το ηθικό τους, μετά την επιτυχημένη απόκρουση, οι βασιλόφρονες εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον αντιμοναρχικών πολιτών.

Λιντσαρίσματα, τραυματισμοί, φυλακίσεις, απολύσεις υπαλλήλων Δημοσίων υπηρεσιών και καταστροφές της περιουσίας των Αντιφρονούντων ήταν στην ημερίσια διάταξη. Τελικά  Αγγλο-Γαλικές δυνάμεις επέβαλαν ένα σκληρό ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα για αρκετούς μήνες με «έπαθλο» τον ΔΙΩΓΜΟ του Βασιλέα.

Η απαίτηση των Αγγλο-Γάλλων κορυφώθηκε το Πάσχα του 1917, όταν εστάλη στον μέχρι τότε Βασιλέα Κωνσταντίνο τελεσίγραφο για Βομβαρδισμό της Αθήνας.

Είχε πλέον γυρίσει το φύλλο η ιστορία, με τον «Συνασπισμό των Κεντρικών Δυνάμεων» να «πνέει τα λοίσθια», καθώς στο μέτωπο της Ευρώπης οι Η.Π.Α., με αλλαγή του δόγματος περί μη συμμετοχής σε πόλεμο εκτός Αμερικής που ίσχυε, απέστειλαν χιλιάδες Στρατιώτες και Πλοία.

Σε μια γενική συνόψιση  των  εμφυλίων συγκρούσεων που διέτρεξαν τον μήνα Νοέμβριο του 1916 και έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στην  τροχοδρόμηση  των  Εθνοπολιτικών εξελίξεων  του 1917, μια από τις  πρώτες θέσεις  κατέχουν οι «ΕΠΙΣΤΡΑΤΟΙ».

Επρόκειτο για «παραστρατιωτικές  ένοπλες μονάδες που καθοδηγούντο από τους  Δημήτριο Γούναρη (περιελαμβάνετο μεταξύ των έξη εκτελεσθέντων λίγα χρόνια αργότερα) και Ιωάννη Μεταξά (Δικτάτορα  1932-1940).

Ταυτόχρονα οι παρεμβάσεις των Αγγλο-Γάλλων στην εσωτερική πολιτική σκηνή προσέβαλαν χιλιάδες μοναρχικούς πολίτες που, αρνούμενοι τις συμμαχικές απαιτήσεις, συγκροτούσαν ικετευτικές διαδηλώσεις προκειμένου να μην ενδώσει ο Κωνσταντίνος, στα αιτήματα των Γάλλων για την παράδοση του οπλισμού.

Από την απέναντι πλευρά οι «Βενιζελικοί», μετά και την αναχώρηση του ίδιου του Βενιζέλου για την Θεσσαλονίκη, όπου ως πρωθυπουργός  ανακήρυξε το κράτος της Θεσσαλονίκης  (16/8/1916), κλείστηκαν στα σπίτια τους κρυπτόμενοι. Απέφευγαν κάθε αντιπαράθεση με τους αντιπάλους. Γνωστοί ακόμη και Εθνικοί ευεργέτες ως ο Εμμανουήλ Μπενάκης υπέστησαν ξυλοδαρμούς και φυλακίσεις.

Kατά την διάρκεια των δραματικών αυτών γεγονότων υπήρξαν 35 δολοφονίες, περίπου 600 καταστροφές ακίνητων περιουσιών (οικίες και καταστήματα) αλλά και χίλιες φυλακίσεις άνευ δικαστικής αποφάσεως, που αφορούσαν, κατά το κατηγορητήριο «Βενιζελικούς» στο πολιτικό αυτών  φρόνιμα.

Εν πάση περιπτώσει, για τους Γάλλους, η στρατιωτική λύση για την πρόσκτηση  της Ελλάδας στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της ΑΝΤΑΝΤ που υπερθεμάτιζαν οι απόψεις του Βενιζέλου ήταν αυτή που αποδείχτηκε ως η πρέπουσα, μετά τον ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδος.

Ιάσων Μακρυγιάννης
Τ. Γεν. Δ/ντης Πολυμέσων και ΜΜΕ

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας