Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ, άρθρο του Υποναυάρχου ε.α. Στέλιου Φενέκου

0

Θα το λέω και θα το φωνάζω:

Ποίος είναι ο Πολιτικός Σκοπός που υποστηρίζει η Δύση στην σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία;

Μέχρι τώρα η Δύση δεν έχει καταφέρει να τον προσδιορίσει και να τον εκφράσει.Ή εάν τον έχει προσδιορίσει, δεν μπορεί ή δεν θέλει να τον εκφράσει, γιατί μπορεί να είναι πολύ σκληρός για την Ουκρανία είτε να είναι επιβαρυντικός για την ΕΕ ή και τα δύο κλπ .Αλλά ποίος είναι ο εκφραστής του πολιτικού σκοπού σε αυτήν την σύγκρουση που δεν αφορά μόνο την Ρωσία και την Ουκρανία αλλά και την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ;

Οπωσδήποτε η Ρωσία για τον εαυτό της,

Όμως για την Δύση;

– Η ΕΕ;

– Η Ουκρανία μόνη της; Η Ουκρανία επηρεαζόμενη από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ; τις ΗΠΑ;

– Η ΕΕ έχει την ίδια αντίληψη για τον πολιτικό σκοπό με το ΝΑΤΟ;

– Την ίδια με τις ΗΠΑ;

– Έχουν και οι τρεις τον ίδιο πολιτικό σκοπό;

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥΤΙΝ

Είναι προφανές ότι ο αποδέκτης των ενεργειών του Πούτιν δεν είναι μόνο η Ουκρανία, αλλά η Δύση και οι φιλόδοξες χώρες στην περιφέρειά της Ρωσίας, οι οποίες θα ήθελαν να αγκαλιαστούν με την Δύση.

Η σκληρή προβολή ισχύος στην Ουκρανία εξυπηρετεί συνεπώς κι αυτόν τον σύνθετο σκοπό.

Και όσον αφορά την εμπλοκή της Ρωσίας με την Ουκρανία, ο Πούτιν σε ένα μεγάλο βαθμό έχει επιτύχει το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών σκοπών, υποστηριζόμενους από τους στρατιωτικούς σκοπούς (έλεγχο των ρωσόφωνων περιοχών, καθεστώς ιδιαίτερο γι αυτές, πλήρη αποκλεισμό της Ουκρανίας από την Αζοφική και πολύ πιθανόν από την Μαύρη Θάλασσα, ουδετεροποίηση της Ουκρανίας). Δεν είναι σίγουρο ότι θα επιτύχει και αποναζιστικοποίηση όπως επιθυμεί, με αλλαγή κυβέρνησης και θεσμικές προβλέψεις, έχει όμως επιβάλλει γραμμή γεωγραφικού διαχωρισμού, ώστε να μπορεί να το ελέγξει στις Ρωσόφωνες περιοχές.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Όμως ο πολιτικός σκοπός της Ουκρανίας ποίος είναι ;

Σύρθηκε σε πόλεμο χωρίς να έχει γνώση καν περί σχέσης πολιτικού σκοπού ως προς τον στρατιωτικό σκοπό. Προφανώς όμως, όπως εκφράζεται σήμερα από τον Ζελένσκυ εξ ανάγκης, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτός από την Ρωσία αυτός: η επαναφορά δηλαδή στην κατάσταση πριν την εισβολή για να συζητήσουν.

Θα αναγκαστεί να τον αναπροσαρμόσει.

Και σε κάθε περίπτωση θα είναι πολύ χειρότερο ότι θα του επιβληθεί (γιατί περί αυτού πρόκειται), από την αρχική υποχρέωση του πριν την σύγκρουση, που ήταν να εφαρμόσει την Συνθήκη του Μινσκ και να τηρήσει μία συνεργατική μόνο στάση με το ΝΑΤΟ, χωρίς να ενταχθεί σε αυτό, όπως το ζητούσαν και ανεχόντουσαν οι Ρώσοι πριν. Μετά από μία περίοδο παλληκαρισμών και ανέξοδων υποκινητικών παροτρύνσεων από ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, κατέληξε να πολεμάει ο Ουκρανικός λαός μόνος του, και να επιβάλλονται πλέον σκληρότατοι πολιτικοί και στρατιωτικοί όροι.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Όμως ας επιστρέψουμε στην Δύση:

  1. Η ΕΕ

Ποίος είναι ο Πολιτικός σκοπός της ΕΕ;

  1. Θα έλεγε κάποιος ότι είναι η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ;. Αλήθεια υπηρετείται αυτός ο σκοπός από την παρούσα στρατιωτική σύγκρουση ή όχι; Προφανώς όχι, γιατί ακόμη και να δώσουν στην Ουκρανία ΤΩΡΑ που το ζητάει ως διέξοδο το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρα, όχι μόνο δεν θα προσφέρει κάτι σημαντικό στο πεδίο στρατιωτικής αντιπαράθεσης, αλλά θα προκαλέσει ενδεχομένως μεγαλύτερη επιθετικότητα από την Ρωσία, και θα διευρύνει τους πολιτικούς σκοπούς ενδεχομένως και σε διχοτόμηση, ώστε το ελεγχόμενο από αυτή Ρωσόφωνο τμήμα, ότι καθεστώς και να έχει μετά τον πόλεμο η Ουκρανία, να μην μπορεί να ενταχθεί στην ΕΕ χωρίς την συμφωνία της.

Άρα τελείως εσφαλμένος πολιτικός σκοπός και εξόχως αντιφατικός όσον αφορά την συνάφεια του με τις στρατιωτικές δράσεις.

  1. Να αποκατασταθεί η ακεραιότητα και η προηγούμενη κατάσταση στην Ουκρανία;

Αδύνατο να συμβεί εάν δεν υπάρξει νικηφόρο αποτέλεσμα στο πεδίο της μάχης. Και αυτό είναι αδύνατο να γίνει χωρίς την εμπλοκή του Δυτικού κόσμου ενεργητικά στο πόλεμο. Πράγμα που δεν το θέλει γιατί θα πάμε σε παγκόσμιο πόλεμο.

  1. Να περιορισθεί η Ρωσία στον ζωτικό της χώρο όπως στον ψυχρό πόλεμο; Μα αυτό δεν συμφέρει τη ΕΕ όχι μόνο λόγω του ενεργειακού αλλά και των συνολικών εμπορικών και λοιπών σχέσεων με την Ρωσία

Άρα; Ποίος είναι ο πολιτικός σκοπός της ΕΕ για τον οποίο θριαμβολογούσαν χθές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Ο εξοπλισμός της Γερμανίας ή η αύξηση των κονδυλίων για εξοπλισμούς της ΕΕ (οι χώρες του ΝΑΤΟ αυξάνουν τις δαπάνες κατά 20 δις το 2022-23);

  1. ΤΟ ΝΑΤΟ

Και όσον αφορά το ΝΑΤΟ;

  1. Εάν ο σκοπός Του ήταν να εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν πρόκειται πλέον να γίνει έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αλλά ούτε καν σε συνεργασίες δεν θα μπορεί να προσβλέπει, εάν η μισή Ουκρανία ελέγχεται από τους Ρώσους. Και όχι μόνο αυτό αλλά και πολλές άλλες χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, σε άμεση γειτνίαση με την Ρωσία, θα το ξανασκεφθούν σοβαρά εάν τις συμφέρει να το πράξουν . Ακόμη και η Σουηδία και η Φιλανδία που αρχικά δήλωσαν ότι σκέφτονται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, το ξανασκέφθηκαν και δεν ξαναμίλησαν γι αυτό όχι μόνο δημόσια αλλά ούτε και στα κλειστά τραπέζια συνεδριάσεων του ΝΑΤΟ.

Άρα αδύνατο να υποστηριχθεί αυτός ο σκοπός χωρίς άμεση εμπλοκή σε πόλεμο, που θα πρέπει να είναι νικηφόρος για το ΝΑΤΟ.

  1. Εάν ο σκοπός του ήταν να ελέγξει την Ρωσία απειλώντας την μέσω της Ουκρανίας, μάλλον έχει ήδη αποτύχει, αφού η επιθετικότητά της εκδηλώθηκε εις βάρος της Ουκρανίας και μάλιστα με κατακτητικό πόλεμο και χιλιάδες θύματα. Χάνοντας ταυτόχρονα την Ουκρανία. Και εάν ο Ζελένσκυ κάνει τελικά το αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ τώρα (όπως δημοσιεύθηκε ότι θέλει να κάνει), θα ξεγυμνωθεί το ΝΑΤΟ, γιατί θα αναγκαστεί να το αρνηθεί, εφόσον έχει δηλώσει ότι δεν θέλει να εμπλακεί σε πόλεμο.

Τότε αναρωτιέται εύλογα κάποιος, γιατί παρακινούσαν τον Ζελένσκυ να συγκρουσθεί με την Ρωσία, αφού δεν είχε το ΝΑΤΟ την βούληση να την εντάξει ως μέλος, αλλά ούτε και να την υποστηρίξει στρατιωτικά;

  • ΟΙ ΗΠΑ

Και πάμε στις ΗΠΑ: Ποιος είναι ο πολιτικός σκοπός των ΗΠΑ;

Δεν τον έχει εκφράσει είτε γιατί δεν τον έχει προσδιορίσει είτε γιατί δεν θέλει να τον δηλώσει ξεκάθαρα.

  1. Εάν δεν τον έχει προσδιορίσει, τότε γιατί παρακινούσε με υπερβολικές ρητορικές τον Ζελένσκυ να είναι αδιάλλακτος, γιατί του υποσχόταν ότι θα βοηθήσει την Ουκρανία και ότι θα απαντήσει δυναμικά στις απειλές της Ρωσίας, έφθασε ακόμη να πει ότι θα αναπτύξει δυνάμεις στην Ουκρανία, και σήμερα καταλήγει να δηλώνει τα αντίθετα;

– Μέτρησε εσφαλμένα τον αντίπαλο;

– Πίστεψε ότι η Ουκρανία είναι γίγαντας και θα αντισταθεί νικηφόρα;

– Θεώρησε ότι θα πιέσουν οι χώρες στο ΝΑΤΟ για ενίσχυση της Ουκρανίας άμεσα και εμπλοκή με δυνάμεις στο πεδίο και στις στρατιωτικές δράσεις;

  1. Μάλλον τίποτε από όλα αυτά. Τότε γιατί όλα αυτά τα εξόχως αντιφατικά και επικίνδυνα για την Ουκρανία αλλά και επώδυνα για την ΕΕ;
  2. Μήπως ο πολιτικός σκοπός ήταν να προκαλέσει την σύγκρουση, γιατί πίστευε ότι η Ρωσία θα έκανε πίσω, και άρα στο τέλος θα αναγκαζόταν να αποδεχθεί την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την επέκταση του ΝΑΤΟ και την μη εφαρμογή της συμφωνίας του Μίνσκ; (γιατί αυτό ήταν αρχικά το διακύβευμα με την Ρωσία).

Εάν ήταν αυτός ο σκοπός, τότε μέτρησε εσφαλμένα τον αντίπαλο και πέτυχε ακριβώς τα αντίθετα με την ενεργητική στάση στις δηλώσεις και την παθητική στο πεδίο δράσεων.

  1. Μήπως ο πολιτικός σκοπός ήταν η απομόνωση της Ρωσίας μέσα από μία ελεγχόμενη αντιπαλότητα;

Δηλαδή να προκληθεί η Ρωσία αλλά να εκφρασθεί η αντιπαλότητα σε επίπεδο δηλώσεων, απειλών και μη πολεμικών δράσεων;

Και έτσι να μπορέσουν οι ΗΠΑ να επανακάμψουν ισχυρές σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αξιοποιώντας την αντιπαλότητα και να καλλιεργήσουν εκ νέου τους φόβους έναντι της Ρωσίας, ώστε να μπορούν μετά να ζητήσουν από τους συμμάχους να αυξήσουν τα αμυντικά κονδύλια και την συμμετοχή τους στην αναβάθμιση του ΝΑΤΟ (η σχέση των ΗΠΑ με την ΕΕ είχε αποδυναμωθεί επί Τράμπ και ήδη είχε ξεκινήσει έμπρακτη αμφισβήτηση του ηγετικού ρόλου των ΗΠΑ- και του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη-μ από ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες);

Εάν αυτός ήταν ο πολιτικός σκοπός, τότε επετεύχθη και πολύ περισσότερο από κάθε προσδοκία, λόγω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.  Οι χώρες της ΕΕ αναγνώρισαν την ανάγκη αύξησης των αμυντικών δαπανών στο ΝΑΤΟ (μιλάμε για 20 δις αύξηση των δαπανών στο ΝΑΤΟ μέσα στο 2022-23, που σημαίνει ότι αναλογούν περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ μόνο για την χώρα μας). Ενέταξαν επίσης την Ρωσία ως βασικό αντίπαλο για την Ευρώπη και για τον κόσμο όλο. Η δε εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία επέφερε και τις κυρώσεις που κάνουν κακό όχι μόνο στην Ρωσία αλλά και βραχυ-μεσο-μακροπρόθεσμα και στην ΕΕ.

Ομολογουμένως και αυτός ο στόχος, εάν ήταν πολιτικός στόχος, επετεύχθη πολύ περισσότερο των πιθανών προσδοκιών, με μεγάλο όμως κόστος για την ΕΕ.

  1. ΟΙ ΗΠΑ- ΤΟ ΝΑΤΟ – Η ΕΕ

Αλλά πάλι γεννιέται το ερώτημα:

Ποίος είναι ο πολιτικός στόχος του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ σε σχέση με την εξέλιξη της πολεμικής αντιπαράθεσης, με δεδομένη την απόλυτη δέσμευσή τους για μη στρατιωτική εμπλοκή στο πεδίο:

  1. Να γίνει οικόπεδο η Ουκρανία για να κατηγορούμε μετά την Ρωσία του Πούτιν για την βαναυσότητα και την παραβίαση του Δικαίου και για εγκλήματα πολέμου;

Εάν είναι αυτός ο πολιτικός σκοπός, τότε κι αυτός φαίνεται να επιτυγχάνεται.  Και μάλιστα όσο περισσότερο κρατάει η πολεμική σύγκρουση και υποκινούνται οι βασικοί δρώντες για να την αυξήσουν, τόσο περισσότερο επιτυγχάνεται ο πολιτικός αυτός σκοπός.

  1. Να σταματήσει η σύγκρουση άμεσα και να επιδιωχθεί διαπραγμάτευση;

Εάν είναι αυτός ο πολιτικός σκοπός της Δύσης, τότε τον έχει αφήσει αποκλειστικά στα χέρια του Ζελένσκυ, που διαπραγματεύεται όλο και χειρότερα γι αυτόν από θέση αδυναμίας, αφού δεν βλέπουμε καμία πρόταση στο τραπέζι είτε άτυπα ούτε από ΕΕ, ούτε από ΝΑΤΟ και ούτε από ΗΠΑ.  Ακόμη και οι κυρώσεις που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν σταδιακά δεν συνδέοντα με κάποιον εκφρασμένο πολιτικό σκοπό π.χ. σχέδιο ειρήνευσης, άμεση κατάπαυση, έναρξη διεθνών συνομιλιών κλπ. Αντιθέτως με τις δηλώσεις και τις υποκινήσεις κάθε μορφής επιδεινώνουν το πεδίο διαπραγμάτευσης του Ζελένσκυ. Ο δε Πούτιν έθεσε τους πολιτικούς σκοπούς προς την ΕΕ (προσέξτε-προς την ΕΕ και όχι στο ΝΑΤΟ που είναι ο βασικός αντίπαλος- ούτε προς ΗΠΑ) και η ΕΕ δεν απάντησε ακόμη επί αυτής,

  1. Ο ΜΑΚΡΟΝ – Η ΕΕ & Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Ο Μακρόν προσπάθησε να θέσει με τρία σημεία ένα πολιτικό σκοπό για την πολεμική σύγκρουση, αλλά είναι πολύ αδύναμα, δεν είναι στιβαρή πρόταση-σχέδιο ειρήνευσης. Επί αυτού ούτε φωνή ούτε ακρόαση από ΝΑΤΟ και ΗΠΑ.  Και ευτυχώς που υπάρχει και ο Μακρόν, γιατί η Γερμανία αντί να προσπαθεί να συνεισφέρει στην διαμόρφωση του κοινού πολιτικού σκοπού της ΕΕ ως προς την σύγκρουση της Ουκρανίας με την Ρωσία, βρήκε τη ευκαιρία να ανακοινώσει επανέναρξη των εξοπλισμών της ύψους 100 δις. Περί σχεδίου-πρόταση όμως που να προσδιορίζει τον πολιτικό σκοπό της ΕΕ τσιμουδιά.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Η πρότασή μου εξακολουθεί να είναι σαφής και συγκεκριμένη:

  1. Άμεση σύσκεψη της ΓΣ/ΟΗΕ για να νομιμοποιηθούν οι δράσεις κατά της εισβολής και να απονομιμοποιηθούν οι δράσεις της Ρωσίας. Είναι η βάση συνοχής των ενεργειών κάθε μορφής.
  2. Η απόφαση να θέτει πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης με χρονοδιάγραμμα και να εντέλλεται άμεση κατάπαυση της πολεμικής αντιπαράθεσης, και άμεση έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών.
  3. Να εντέλλεται για την νομιμοποίηση κυρώσεων σε περίπτωση που δεν εισακουσθεί η άμεση κατάπαυση των συγκρούσεων.
  4. Να αναλάβει πρωτοβουλία ο πρόεδρος Μακρόν, με δεδομένο ότι η Γαλλία έχει την προεδρία της ΕΕ και μοιάζει να επικοινωνεί καλύτερα με τον Πούτιν να διαμορφώσει ένα σχέδιο ειρήνευσης, πάνω στο οποίο να βρει στήριγμα και η Ουκρανία (όσα στηρίγματα της έμειναν από την επικίνδυνη και ανεγκέφαλη μέχρι τώρα πολιτική των ηγετών της- και του Ζελένσκυ- εδώ και 10 χρόνια).
  5. Να σταματήσει άμεσα η συζήτηση σε ΕΕ και ΝΑΤΟ για αύξηση των εξοπλισμών. Υπάρχει χρόνος να συζητηθεί αυτό στο εγγύς μέλλον όχι υπό πίεση και με ψυχρό μυαλό.
  6. Είναι ευθύνη και στο χέρι των χωρών της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΓΓ/ΟΗΕ αλλά και κάθε εχέφρονα ηγέτη του Δυτικού κόσμου, να κάνουν τις κατάλληλες ενέργειες και συμπράξεις, προκειμένου να υπάρξει τέτοιο ψήφισμα.

ΜΑΘΗΜΑ 1ον: Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ: Μία πολεμική σύγκρουση γίνεται γιa να υποστηρίξει συγκεκριμένο Πολιτικό σκοπό. Ο πολιτικός σκοπός εξυπηρετείται από τον στρατιωτικό σκοπό και υπερέχει αυτού.

ΜΑΘΗΜΑ 2ον: Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΕΧΕΙ ΤΑΣΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ: όταν δεν εξυπηρετεί ένα Πολιτικό σκοπό και δεν ελέγχονται οι στρατιωτικές δράσεις ως προς τον σκοπό αυτό.

ΜΑΘΗΜΑ 3ον: Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ: Ακόμη και στην μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση είναι ζωτικό να διατηρούνται γέφυρες επικοινωνίας, γιατί η τελική επιδιωκόμενη κατάσταση είναι η ειρήνη και αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν και οι δύο πλευρές επικοινωνούν για το τι θέλει ή δεν θέλει η κάθε μία.

ΜΑΘΗΜΑ 4ον: Η ΕΙΡΗΝΗ ΩΣ ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: σε κάθε σύγκρουση Η ΕΙΡΗΝΗ πρέπει να είναι η επιδιωκόμενη τελική κατάσταση, και μάλιστα με τα λιγότερο καταστροφικά αποτελέσματα.

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας