ΠΟΣΕΣ ΜΕΡΑΡΧΙΕΣ ΕΧΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ; άρθρο του Υποναυάρχου ε.α. Στέλιου Φενέκου

0

 

«Πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας;». Η ρήση αυτή αποδίδεται στον Στάλιν σε πολλές διαφορετικές περιόδους (ακόμη και ο Τσώρτσιλ τον αναφέρει ότι το είπε) όταν του ετέθη ως περιορισμός η επιρροή του Βατικανού στο κόσμο.

Τα όσα ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες μας έδειξαν ότι οι μεραρχίες από μόνες τους δεν είναι οπωσδήποτε ικανές να διασφαλίσουν καν την επιβίωση.

Έχω πολλές φορές αναφερθεί στην ανάγκη συνοχής όλων των συντελεστών ισχύος της χώρας, υλικών και άϋλων αλληλοτροφοδοτούμενων δυνατοτήτων, ένα συνεκτικό συνεχές, όπου ο κάθε συντελεστή ισχύος λόγω ακριβώς των συνεργιών που δημιουργούνται λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.

Η Ελλάδα δεν είναι ανίσχυρη έναντι της Τουρκίας.

Έχει σημαντικές δυνατότητες προβολής ισχύος σε όλο το εύρος των ήπιων έως σκληρών μορφών της.

Αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι η απαιτούμενη ολοκλήρωσή όλων αυτών των συντελεστών ισχύος της χώρας, σε μία επαρκή, αξιόπιστη (συνεπή και ρεαλιστική), συνεκτική (να επιτυγχάνει πολλαπλασιαστικές συνεργίες) και δυναμική (ευέλικτη και με πρωτοβουλία) υψηλή στρατηγική!

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ

Τα φοβικά σύνδρομα που έχουν καλλιεργηθεί σε πολλούς προβεβλημένους μάλιστα opinion leaders τα τελευταία χρόνια έναντι της Τουρκίας, τους έχουν κάνει σαν το opossum. Το opossum όταν απειλείται ακινητεί και μοιάζει με νεκρό, ως ακούσια αντίδραση αφού παγώνει ο εγκέφαλός του από τον φόβο.

Ο κίνδυνος αυτός των φοβικών συνδρόμων που καλλιεργείται στην κοινωνία μας, προσβάλλει κάποιους από τους πλέον σημαντικούς άϋλους συντελεστές ισχύος μας.

Επιτέλους πότε θα αντιληφθούμε ότι η συνεχής, καθημερινή προβολή με δέος, των λόγων και έργων του Ερντογάν δημιουργεί φοβικά σύνδρομα και ιδανικές συνθήκες για μαζική επίδραση του Συνδρόμου της Στοκχόλμης;

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή τραυματικής συγκόλλησης θύτη και θύματος, η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά η οποία περιγράφει ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά με βία, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο.

Μια υπόθεση που προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη φροϋδική θεωρία. Προτείνει ότι η σύνδεση του θύματος με τον κακοποιό είναι αντίδραση του ατόμου στους φόβους του για την κακοποίηση, για τα καθημερινά ψυχολογικά και σωματικά τραύματα (πραγματικά είτε επαπειλούμενα), αντίδραση στο ότι γίνεται θύμα.

Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το “εγώ” υπερασπίζεται τον εαυτό του. Γιατί το θύμα επιλέγει να πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, ώστε αυτός να πάψει να γίνεται αντιληπτός ως απειλή.

Μία δική μας λέξη το περιγράφει εννοιολογικά άριστα και μονολεκτικά: Ραγιαδισμός!

Κάθε μέρα φόβος καταλαμβάνει τους ακροατές όταν ακούν τα απειλητικά του λόγια, όταν εμφανίζεται αδίστακτος για τα πάντα, γεγονός που το αποδεικνύουν τα στυγνά και απάνθρωπα έργα του, τα οποία φροντίζει να τα καμουφλάρει με ψέματα, με διαστρεβλώσεις, με απάτες και με στυγνή προπαγάνδα (αποδεδειγμένα ξοδεύει τεράστια ποσά για χρηματισμούς πολιτικών και δημοσιογράφων διεθνώς για προπαγάνδα), όταν παίρνει πατρικό ύφος (νέος πατερούλης) απευθυνόμενος στους απλούς ανθρώπους, προτρέποντάς τους στον εθνικισμό και στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, και όταν την ίδια στιγμή απειλεί με όλα τα μέσα οιονδήποτε σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του.

Και ο φόβος αυτός γίνεται δέος και το δέος λίγο απέχει από το να μας οδηγήσει σε κατευνασμό και αποδοχή της συμπεριφοράς του και τελικά σε υποταγή και θαυμασμό. Κλασσικό σύμπτωμα του Συνδρόμου της Στοκχόλμης, νέο-ραγιαδισμός δηλαδή.

 

Καθημερινά χιλιάδες Τούρκοι πολίτες εγκαταλείπουν την χώρα τους, φυγάδες στην Ελλάδα και σε χώρες της ΕΕ, όπου τους παρέχεται άσυλο από τις δικαστικές αρχές, γεγονός που αποδεικνύει ξεκάθαρα τον αυταρχισμό, την παραβιάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα εγκλήματα που επιτελούνται καθημερινά στην Τουρκία από τον Ερντογάν, όπως δείχνουν ξεκάθαρα και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που γίνονται κατ’ εντολή του με την εισβολή στη Συρία.

Οφείλουμε λοιπόν να τονίζουμε χωρίς δικαιολογίες και υπεκφυγές, χωρίς διπλωματικές εκπτώσεις και καθησυχασμούς, την εγκληματική του αυτή συμπεριφορά της Τουρκίας, στο διεθνές περιβάλλον και στους διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες που συμμετέχουμε.

Οφείλουμε να εντείνουμε τις προσπάθειες για να παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Οφείλουμε να επιδιώξουμε να ληφθούν προσωπικές κυρώσεις κατ’ αυτού πέραν των κυρώσεων προς την Τουρκία.

Και είναι παράλογο να ελπίζουμε ότι θα κατευνάσουμε και θα εξομαλύνουμε τις σχέσεις μας με αυτόν τον βίαιο δικτάτορα και διεθνή ταραξία.

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ και να αξιοποιήσουμε συνεκτικά και συνεργατικά όλους τους συντελεστές ισχύος της χώρας μας, για να ελέγξουμε την Τουρκική επιθετικότητα!!!

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας