ΠΟΣΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ – Γράφει ο Ιανός

0

Όταν κοιτάζει κανείς τα οικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, όπως αυτά διαμορφώνονται μετά από μια μακρά περίοδο ύφεσης που ουσιαστικά επρόκειτο για χρεοκοπία δεν μπορεί παρά να αισθάνεται ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια απογοήτευση αλλά κυρίως μια ανασφάλεια για το που πάμε τελικά ως έθνος.

Από το “…δυστυχώς επτωχεύσαμεν…”, του Χαριλάου Τρικούπη το 1875 και την πτώχευση του 1932 λόγω αδυναμίας πληρωμών, έως τα Capital Control του 2015 έχει περάσει ένας αιώνας. Ανέκαθεν το εγχώριο πολιτικό σύστημα, όπως άλλωστε και ανά την υφήλιο, έψαχνε το ιδανικό πολιτικοκοινωνικό μοντέλο προκειμένου να ανδρωθεί ως κοινωνία, να επιβιώσει και να μεγαλουργήσει…

Εν μέσω λαϊκίστικων κυβερνήσεων, κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, ανίκανων και ελλιπών κυβερνώντων αλλά και ικανών πλην όμως ελάχιστα αποτελεσματικών, το ελληνικό πολιτικό σύστημα αλλά και η κοινωνία μας γενικά ποτέ δεν μπόρεσε να κάνει το μεγάλο άλμα προς τα μπρος…

Παρά τις κατά καιρούς φωτεινές εξαιρέσεις το συνολικό μας οικονομικό εκτόπισμα υπήρξε μετριότατο.

Επιμένουμε στο μετριότατο, δεδομένου της σύγκρισης με άλλους γειτονικούς λαούς με μικρότερο χρονικά, πολιτειακό, αλλά και πολιτιστικό αποτύπωμα.

Όλα αυτά τα χρόνια βιώσαμε καθεστώτα με πλήρη ή λιγότερο κρατικό παρεμβατισμό στη οικονομία αλλά με το κράτος πάντα βασικό πρωταγωνιστή στο οικονομικό γίγνεσθαι. Βιώσαμε την άναρχη και ενίοτε ασύδοτη δραστηριότητα του ντόπιου αλλά και του ξένου κεφαλαίου, τις προσπάθειες για δημιουργία του κοινωνικού κράτους που ενίοτε έφτανε στα όρια του λαϊκισμού. Ονειρευτήκαμε, κάποιοι, το θαύμα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που όμως μετά από δεκαετίες αλληλοσπαραγμών το ξεχάσαμε μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ…

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως ακόμα και κυβερνήσεις σοσιαλιστικού τύπου, αλλά και ακόμα πιο αριστερές όπως η προηγούμενη κυβέρνηση, κατανόησαν την σημαντικότητα του επιχειρείν και της ιδιωτικής οικονομίας.

Η νυν κυβέρνηση και για να το πούμε απλά (χωρίς να υπεισέλθουμε σε όρους φιλελευθερισμού, νεοφιλελευθερισμού κλπ.) ευαγγελίζεται τους όρους της ελεύθερης οικονομίας με μια φιλοσοφία όπου θα δίνονται στο κεφάλαιο όλες εκείνες οι διευκολύνσεις προκειμένου να αναπτυχτεί σε όφελος του συνόλου της κοινωνίας.

Πόσο όμως εύκολο να γίνει είναι αυτό;

Πως μπορεί μια κυβέρνηση όπως η νυν να το κάνει πράξη χωρίς να καταλήξει σε ασυδοσία και κατασπατάληση δημόσιου χρήματος;

Πως θα μπορέσουμε να έχουμε υγιείς επιχειρήσεις και όχι πτωχευμένες με πλούσιους επιχειρηματίες;

Οι πρώτες επισημάνσεις είναι απογοητευτικές…

Η Ελλάδα του 2020 είναι η χώρα με το πιο μεγάλο χρέος ανά τον κόσμο που φτάνει και ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ.

Το τεράστιο αυτό χρέος δημιουργεί αρνητική δυναμική στο κυνήγι ενός ακόμα B από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας αξιολογείται λίγο πιο πάνω από το ορισμό σκουπίδια με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια στην κίνηση κεφαλαίων προς την Ελλάδα.

Σημειώστε πως υπάρχουν χώρες όπως η Γερμανία κάτοχος επιπέδου AAA  (επίπεδα αδιανόητα για την Ελλάδα) που μπορούν να δανείζονται ακόμα και με κέρδος. Το να μπορεί η Ελλάδα να ρίχνει φτηνό χρήμα στην αγορά αλλά και να αναχρηματοδοτεί το χρέος με κεφάλαια μέσω ΕΚΤ είναι κομβικής σημασίας και όσο αυτό καθυστερεί οδηγεί σε ένα σπιράλ περαιτέρω διόγκωσης του χρέους.

Εν μέσω κοροναϊού θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα βοηθήθηκε σημαντικά αφού μέσω του έκτακτου προγράμματος στήριξης της οικονομίας λόγω της πανδημίας PEPP η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα της εξασφάλισε μια έμμεση πρόσβαση στα χρηματοδοτικά προγράμματα του QE κάνοντας δεκτά τα ελληνικά κρατικά ομόλογα και άρα εξασφαλίσαμε προνομιακή πρόσβαση σε φτηνό χρήμα, χωρίς να διαθέτουμε την επενδυτική βαθμίδα.

Όλα αυτά όμως είναι παρηγορητικά, και η λογική της ΕΚΤ ήταν να στηρίξει τις ευρωπαϊκές οικονομίες και όχι να αναστηλώσει μια διαλυμένη οικονομία όπως η Ελληνική.

Από την στιγμή που αποφασίσαμε να παίξουμε σύμφωνα με τους όρους του διεθνούς καπιταλισμού τότε οι διεθνείς αξιολογήσεις πρέπει να είναι γνώμονες προόδου αλλά και στόχοι.

Δεν είναι λοιπόν δυνατό να πάμε μπροστά όταν η βιτρίνα της οικονομίας μας το Χρηματιστήριο Αθηνών αντί να είναι ο υγιής χρηματοδότης του επιχειρείν, έχει καταλήξει ούτε λίγο ούτε πολύ χώρος τζογαρίσματος και απόκτησης εύκολου κέρδους καρκινοβατώντας σε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας.

Όσο για τα προϊόντα του χρηματιστηρίου σκεφτείτε ότι στον διεθνή δείκτη MSCI από πλευράς Ελλάδας συμμετέχουν αυτή τη στιγμή μόνο πέντε μετοχές. Υπόψιν ότι οι συγκεκριμένες μετοχές αφορούν το 85% της κεφαλαιοποίησής στο Ελληνικό χρηματιστήριο και μεταξύ αυτών έχουμε τον ΟΠΑΠ και το JUMBO, δηλαδή μια στοιχηματική εταιρεία και μια εμπορική εταιρεία παιχνιδιών και οικιακών ειδών…

Δεν υποτιμούμε τις ανωτέρω εταιρείες τουναντίον θα προτείναμε στους ιθύνοντες του υπουργείου οικονομικών με κάποιο τρόπο να πάρουν μαθήματα διαχείρισης, ειδικά από τον διευθύνοντα σύμβουλο της JUMBO…

Όμως εδώ μιλάμε για την βιτρίνα της Ελληνικής οικονομίας…

Μετά από μια καταστροφική δεκαετία που διέλυσε εταιρείες άλλοτε κραταιές, αλλά και φούσκες, αυτή τη στιγμή το ΧΑΑ αναζητά τα πατήματά του…

Σκεφτείτε μόνο ότι η μετοχή της Εθνικής τράπεζας (της Εθνικής όλων μας όπως λέγαμε κάποτε) από τα σχεδόν πενήντα ευρώ της αξίας της το 2008, έφτασε να διαπραγματεύεται πριν από τρία χρόνια στο όριο των πενήντα λεπτών, και μάλιστα μετά από διαδοχικές εσωτερικές υποτιμήσεις reverse split …

Θα μείνουμε στην δήλωση του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος “ … ενδεχόμενη πιστοληπτική αναβάθμιση της Ελλάδος θα μπορούσε να δεκαπλασιάσει τα δυνητικά κεφάλαια προς τη χώρα μας…”

Η ανάπτυξη του Χρηματιστηρίου Αθηνών καθώς και η πιστοληπτική αναβάθμιση της χώρας είναι βασικότατες προϋποθέσεις για να χτιστεί και πάλι η ταλαίπωρη Ελληνική Οικονομία. Αυτό το περίφημο investment grade πρέπει να επιδιωχθεί το ταχύτερο και γιατί όχι μέσα στο τρέχον έτος.

Στις 9 του τρέχοντος μηνός Φεβρουαρίου ο διεθνής επενδυτικός κολοσσός της Morgan Stanley θα ανακοινώσει τις νεότερες αξιολογήσεις του για τον δείκτη του MSCI. Ανεξάρτητα από το αν στην νέα αυτή αξιολόγηση ενταχτούν ή όχι οι μετοχές της ΕΤΕ της Mytilineos ή της ΔΕΗ, ο περιορισμένος αριθμός Ελληνικών εταιρειών σε αυτόν τον σημαντικό δείκτη, είμαι στοιχείο ισχνής οικονομίας.

Θα πρέπει να επιδιωχθεί με κάθε τρόπο η διεύρυνση του αριθμού των συμμετεχόντων σε αυτό ελληνικών εταιρειών και καθοριστικό τρόπο σε μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να παίξει μια δυναμική επάνοδος του Ελληνικού χρηματιστηρίου.

Πρόσφατα είχαμε την αλλαγή προσώπου στην θέση του διευθύνοντος συμβούλου στο ΧΑΑ και ελπίζουμε πως η νέα διοίκηση θα δώσει την δυναμική που χρειάζεται. Μόνο του, ή με διεθνείς συνεργασίες ο κατεξοχήν εκφραστής του καπιταλιστικού συστήματος πρέπει να παίξει το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε να γίνει ένας υγιής επενδυτικός χώρος για τον μέσο Έλληνα επενδυτή, να στηρίξει το εγχώριο επιχειρείν και να συμβάλλει στης ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας