“Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, Γράφει η Άρτεμις Μέγα

0

«Ελευθερία», μια λέξη βαρύνουσας σημασίας για τον κάθε άνθρωπο, πλούσιο ή φτωχό, μορφωμένο ή αναλφάβητο, όμορφο ή άσχημο, έξυπνο ή κουτό. Μια λέξη που κρύβει μέσα της όλη τη σημασία της επίγειας ύπαρξής μας. Από κάθε πλευρά αν εξετάσουμε αυτή τη λέξη, θα της δώσουμε την ίδια αξία. Τι είναι ελευθερία;

Ελευθερία είναι να ζω την καθημερινότητά μου με ηρεμία, να εργάζομαι, να κινούμαι, να μιλώ ελεύθερα, να εκφράζω τις σκέψεις μου τις απορίες μου, τους προβληματισμούς μου. Να βλέπω τους φίλους μου, να συνομιλώ και να δέχομαι τις αντιρρήσεις τους με συναίνεση ή εναντίωση σ’αυτά που λένε. Να΄χω την ελευθερία να επιλέγω τα πιο κοινά απλά πράγματα χωρίς να δέχομαι αντιρρήσεις ή χλευασμούς. Αυτά όλα σε ατομικό/προσωπικό επίπεδο.

Ας επεκταθούμε τώρα στο μικρότερο σύνολο. Στην οικογένεια, στη φιλία, στην τάξη του σχολείου, στον εργασιακό χώρο.
Στον ευρύτερο χώρο της κοινωνίας. Στους χώρους κοινωνικού συγχρωτισμού, στις συγκοινωνίες, στους χώρους των μπαρ, της εστίασης, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, αρραβώνες, γάμους, κηδείες. Στους χώρους νοσηλείας αισθανόμεθα την πίεση από μη αποδοχή των αιτημάτων μας. Νιώθουμε να μας στερούν τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, αντιδρούμε είτε μορφάζοντας είτε εκφράζοντας έντονα τις αντιρρήσεις.

Ελευθερία, το μέγιστο αγαθό ενός έθνους, μιας πατρίδας. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ»,  βροντοφώναξαν οι πρόγονοί μας. Δεν αντέχουν την καταπίεση, τη σκλαβιά. Δεν ήθελαν να είναι δούλοι στους αχρείους δυνάστες. Στα κρυφά σχολειά κατά την περίοδο των 400 χρόνων σκλαβιάς των Οθωμανών διδάσκονταν από τους ιερείς-δασκάλους τα γράμματα κι η ιστορία.  Μέσα στη θωλόκτιστη εκκλησιά που τα πρόσωπά τους φωτίζονταν από το φως του καντηλιού που τρεμόσβηνε κι έφερνε ρίγη στα κορμιά. Και η φωνή του γέροντα-διδασκάλου σκορπούσε τρόμο στις καρδιές των παιδιών, που έλεγε «Μη σκιάζεσθε στα σκότη, η Λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».

Η ελευθερία στην καθημερινότητα των παιδιών παίζει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Η αγωγή που θα πάρει από τα πρώτα παιδικά χρόνια θα καθορίσει τη συμπεριφορά του ως έφηβος και ως σωστός ενήλικας. Η ελευθερία όμως με όρια, όχι αχαλίνωτη. Πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα. Μόνο με σωστό προγραμματισμό επιτυγχάνουμε στις προσπάθειές μας. Με πειθώ κι όχι με πειθαναγκασμό θα δώσουμε στο παιδί να καταλάβει τι του ζητάμε και να πράξει το σωστό, ποτέ με φωνές και ξύλο. Κι όταν ο έφηβος κάθεται επί ώρες στον υπολογιστή επιβάλλεται να ελέγχουμε με ποιους συνομιλεί, να επεμβαίνουμε για να μην παρεκκλίνει. Να ελέγχουμε τις εξόδους του με στοργικό τρόπο, όχι επιτακτικό.

Μεγάλη σημασία έχει οι γονείς να γίνονται φίλοι των παιδιών για να έχουν την εμπιστοσύνη τους. Ως ενήλικες έχοντας εμπειρίες αντιμετωπίζουν τα γεγονότα με περίσκεψη και, με γνώμονα ότι γίνονται παράδειγμα για τα παιδιά τους, επιτυγχάνουν την καθημερινότητα του σπιτιού και του εργασιακού περιβάλλοντος με μεγαλύτερη ελευθερία δράσεων κι επιτεύξεων.

Ελευθερία των λαών.
Αν ανατρέξουμε στην Παγκόσμια Ιστορία, θα δούμε τους αγώνες των λαών για ελευθερία. Ας θυμηθούμε τους αγώνες των έγχρωμων για ισότητα με τους λευκούς. Ας αναλογιστούμε τους αγώνες των γυναικών για τη δικαίωση περί ισότητας, τις ιστορικές στιγμές της διεκδίκησης να ψηφίζουν όπως οι άντρες, την ισότητα στην εργασία, στην επιλογή του συντρόφου, στη διεκδίκηση ίσης μεταχείρισης στον εργασιακό στίβο, στο αθλητικό, το σεβασμό από μέρους των ανδρών στην επιβαρυμένη περίοδο της μητρότητας.

Πλείστα όσα θα μπορούσα να γράψω, λόγω χώρου αρκούμαι στα γραφέντα.

«Η Ελευθερία συνάδει με το ιδανικό διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας