Οι γονείς είναι αυτοί που πρώτοι εισάγουν το παιδί στην κοινωνία των ανθρώπων, του μαθαίνουν τον τρόπο συμβίωσης με τους άλλους ανθρώπους ,διαδραματίζουν τον κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, των σκέψεων, των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς του.
Ιδιαίτερα κατά την προσχολική και σχολική περίοδο, ο γονιός, αποτελεί το σημείο αναφοράς, το βασικό πρότυπο του παιδιού του, το οποίο όσο ωριμάζει γνωστικά και συναισθηματικά, δομεί το δικό του αξιολογικό σύστημα. Είναι σημαντική για την όλη εξέλιξή του, η συναισθηματική του ανάπτυξη, γι’ αυτό είναι χρήσιμο, να ασχοληθεί με την συναισθηματική αγωγή του παιδιού του.
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, ο γονιός του μαθαίνει την έννοια του συναισθήματος ,τις διακρίσεις των συναισθημάτων σε θετικά και αρνητικά, το καθοδηγεί στην κατανόηση της συναισθηματικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται από σκέψεις που κάνει και γεγονότα που βιώνει.
Ο γονιός χρειάζεται να γνωρίζει, ό,τι αφορά τα συναισθήματα, την επίδρασή τους στη συμπεριφορά του ατόμου, την αξία του συναισθηματικού αυτοέλεγχου.
Η συναισθηματική αγωγή του παιδιού από το γονιό περιλαμβάνει τα παρακάτω στάδια:
Να μάθει ο γονιός, να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του παιδιού του, αφού τα παιδιά συνήθως δε μιλούν για ό,τι τους συμβαίνουν ,ο γονιός βοηθά το παιδί του, να καταλαβαίνει το συναίσθημά που βιώνει, να το κατονομάζει με ακρίβεια και να αντιλαμβάνεται παρόμοια συναισθήματα.
Να το συμβουλεύει, πώς να καταλαβαίνει τα συναισθήματά του, να κάνει διαφοροποίησή τους και να μάθει το παιδί, ότι όλα τα συναισθήματα θετικά και αρνητικά είναι αποδεκτά .Όταν ο γονιός δεν αποδέχεται τα αρνητικά συναισθήματα του παιδιού του και αποστασιοποιείται από αυτά με την προσδοκία, πως το παιδί του δε θα υποφέρει, το παιδί νιώθει αβεβαιότητα, ότι δεν μπορεί ή ότι δεν πρέπει, να εμπιστεύεται τα συναισθήματά του.
Να το ακούει, να το αφουγκράζεται και να το παρατηρεί με ενσυναίσθηση, να το κάνει να νιώθει, ότι αντιλαμβάνεται τα συναισθήματά του, ότι βιώνει παρόμοια συναισθήματα και ότι επιθυμεί να του προσφέρει βοήθεια.
Να το βοηθήσει να βρίσκει τρόπους για τον έλεγχο των παρορμήσεών του και τον σωστό χειρισμό του θυμού του , διότι χωρίς αυτήν την ικανότητα, τα παιδιά θα δυσκολεύονται, να εστιάζουν την προσοχή τους σε ό,τι διδάσκονται και θα βρίσκονται πίσω από τους άλλους ως προς τις γνώσεις και την εξέλιξη τους.
Να του μάθει να βρίσκει δημιουργικές λύσεις στα θέματα που το απασχολούν, για να μην χαλάνε οι διαπροσωπικές του σχέσεις και να είναι χαρούμενο.
Η συναισθηματική κατάρτιση των παιδιών από τους γονείς τα βοηθά, να αναγνωρίζουν και να χαλιναγωγούν τα συναισθήματά τους και να λύνουν αποτελεσματικά τα προβλήματα που προβάλλονται στις σχέσεις τους. Οι γονείς είναι συναισθηματικοί καθοδηγητές , συναισθηματικοί μέντορες των παιδιών τους σε όλες τις αλληλεπιδράσεις τους και αναμφισβήτητα αποτελούν το αναντικατάστατο συναισθηματικό τους πρότυπο.
Υβόνη Γραμματικού
Τέως Εκπαιδευτικός- Συγγραφέας
Ειδικός Συμβουλευτικής γονέων
