ΣΤΡΟΦΗ 180 Ή 360 ΜΟΙΡΩΝ ΑΠΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ;, άρθρο του Υποναυάρχου ε.α. Στέλιου Φενέκου

0

Ένα και πλέον μήνα πριν έγραφα ότι ο προβλέψιμος Ερντογάν (όπως ισχυρίζομαι από το 2014 ακόμη), βαλλόμενος προσωπικά πλέον από τον Μπάϊντεν, (αλλά και στο εσωτερικό από την αντιπολίτευση που είδε παράθυρο ευκαιρίας στα ζητήματα διαφθοράς και  αυταρχισμού) θα αυξήσει στο εσωτερικό την ρητορική του αντιαμερικανισμού, του πανισλαμισμού με αναφορές στο μεγαλείο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με πολλαπλό σκοπό:

  • Να αυξήσει τα διαπραγματευτικά του όπλα στην περιοχή και να αυξήσει την προστιθέμενη αξία του στις εξελίξεις στην διευρυμένη Μέση Ανατολή
  • Να κρατήσει συσπειρωμένους τους οπαδούς του και του συνοδοιπόρου του Μπαχτσελί βασισμένος στο Ισλάμ και τον εθνικισμό.
  • Να προβάλλει τις αλλαγές που επιφέρει ως φυσική συνέχεια της οθωμανικής παράδοσης που την εκφράζει αυτός καλύτερα στην εξελισσόμενη εποχή ενός πολυπολικού κόσμου, στον οποίο επιθυμεί η Τουρκία να είναι αναδυόμενος πόλος.
  • Να προετοιμάσει το έδαφος της πλήρους μεταστροφής, σε περίπτωση που δεν θεωρήσει ευνοϊκές τις διαπραγματεύσεις με ΗΠΑ και ΕΕ.
  • Επίσης ότι δεν θα διστάσει μετά την πρωτοβουλία Belt and Road (BRI), που έφερε μια νέα δυναμικη στις σχέσεις Τουρκίας-Κίνας, να διευρύνει το πεδίο συνεργασίας και με την Κίνα, εάν διαπιστώσει ότι απειλείται η ίδια του η ύπαρξη.

Και τα πρώτα δείγματα φάνηκαν σύντομα:

  • Η ρητορική του γέμισε από συνεχείς και έντονες αναφορές στο Ισλαμ, από προσευχές που διαβάζει από το κοράνι ο ίδιος, από ποιήματα αραβικά για την Ιερουσαλήμ και από αναφορές για το μεγαλείο των παραδόσεων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
  • Αποχώρησε από την συνθήκη της Κωνσταντινούπολης για τα δικαιώματα των γυναικών και την βία εναντίον τους, επενδύοντας στις παραδοσιακές αντιλήψεις του Ισλάμ και αυξάνοντας την ρητορική για παρεμβάσεις των ξένων στο εσωτερικό της Τουρκίας και στις παραδόσεις της.
  • Έκανε την Αγία Σοφία τζαμί, με δύο στόχους, να επηρεάσει θετικά τους μουσουλμάνους και να επηρεάσει δυσμενώς στερώντας ταυτόχρονα τεράστιους οικονομικούς πόρους από τον αντίπαλό του Δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου.
  • Ο συνεργάτης του στη κυβέρνηση ξεκίνησε ήδη να μέμφεται τον Μπάϊντεν, ισχυριζόμενος ότι όταν έγινε το πραξικόπημα του 2016, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Μπάϊντεν και να συνδέει έμμεσα αυτό, με την τωρινή συγκυρία της “πραξικοπηματικής” επιστολής των 103 ναυάρχων.
  • Ο ίδιος ο Ερντογάν στη συνέχεια έχει εκφρασθεί επικριτικά κατά του Μπάϊντεν για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων αλλά και να μιλήσει για γενοκτονία των Ινδιάνων και για τα “αιματοβαμμένα” χέρια των Αμερικανών και του Μπάϊντεν.
  • Επίσης πέραν των σχέσεων του με την Ρωσία, ήδη έχει ξεκινήσει το άνοιγμα προς την Κίνα, με προσφορά γης και ύδατος στους Κινέζους.

Η ΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ

Ακούω σήμερα φωνές έκπληξης για την ΣΤΡΟΦΗ Ερντογάν με αφορμή της Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διένεξη.

Μα ή στροφή (180 μοιρών) ήδη έχει γίνει από την στιγμή που τον στόχευσε προσωπικά ο Μπάϊντεν, ο οποίος είχε δηλώσει σε δημοσιογράφο των “New York Times” ότι:  «ο Τούρκος Πρόεδρος είναι ένας αυταρχικός ηγέτης και θα πρέπει να ενισχύσουμε την τουρκική αντιπολίτευση για να τον ανατρέψει με νόμιμα εκλογικά μέσα».

Ο Ερντογάν έχει καταλάβει ότι ο σκοπός των ΗΠΑ είναι η αποδόμηση του ιδίου και η αντικατάστασή του με άλλον πιο κοσμικό και ευκολότερα συνεργάσιμο με τον Δυτικό κόσμο.  Και για να κρατηθεί στην εξουσία και να μην επιτρέψει να υλοποιηθούν τα αμερικανικά σχέδια, έχει την δυνατότητα να οχυρωθεί πίσω από συγκεκριμένα αναχώματα:

  • Να δημιουργήσει στηρίγματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, πέραν των όσων αναφέρθηκαν ήδη.
  • Ήδη πάει ένα βήμα πιο πέρα, λέγοντας ότι «η προστασία της τιμής της Ιερουσαλήμ είναι καθήκον κάθε μουσουλμάνου».
  • Καλεί επίσης όλες τις χώρες, πρωτίστως τις μουσουλμανικές, να «αναλάβουν δράση κατά των επιθέσεων του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων».
  • Δεν ακολουθεί το μοντέλο απομόνωσης του Ιράν αλλά ένα εξωστρεφές ηγετικό μοντέλο στον μουσουλμανικό κόσμο και στην διευρυμένη Μέση Ανατολή.
  • Να προκαλέσει Πανισλαμική διάσκεψη με πρόσχημα το ζήτημα της Παλαιστίνης, προκειμένου να νομιμοποιήσει την επιθυμία του να ηγηθεί, να διαμεσολαβήσει και να αναλάβει πιο δραστήριο ρόλο στα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή.
  • Να προβάλλει επικοινωνιακά την πιθανότητα ανάληψης διπλωματικών και στρατιωτικών δράσεων (ως εργαλείο προβολής ισχύος) σε συγκρούσεις της Μέσης Ανατολής με διευρυμένες συμμαχίες στον Ισλαμικό κόσμο (αν δεν καταφέρει να υπάρξει ανακοινωθέν από την Πανισλαμική διάσκεψη που να νομιμοποιεί έμμεσα είτε άμεσα τις ενέργειές του) κατά τα πρότυπα της Αφρικανικής Ένωσης.
  • Να προκαλεί το κουαρτέτο (ΟΗΕ-ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία) για την αδυναμία του να επιφέρει ειρήνη και λύση στην Ισραηλινο -Παλαιστινιακή σύγκρουση.
  • Να διατηρεί επιλεκτική ρητορική αντιπαράθεσης με χώρες της ΕΕ που αντιτίθενται φανερά στις ενέργειές τους, προσπαθώντας να μην ανοίξει νέο μέτωπο με την ΕΕ.
  • Να ενισχύσει την συνεννόησή του με την Ρωσία σε ότι αφορά την Συρία κυρίως (που την έχει ανάγκη σε περίπτωση ανάκαμψης των ΗΠΑ στην περιοχή και επανέναρξης των επαφών των ΗΠΑ με τους Κούρδους), μη διστάζοντας να κάνει πίσω στα Ρωσικά συμφέροντα στην Λιβύη, παγώνοντας τις δυναμικές ενέργειές του εκεί και εκμεταλλευόμενος τον χρόνο που του δίνεται μέχρι τις εκλογές στην Λιβύη, που στην καλύτερη περίπτωση θα γίνουν τον νέο χρόνο (οι εκτιμήσεις είναι ότι θα υπάρξουν σημαντικές καθυστερήσεις).
  • Να αυξήσει τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την Κίνα και Ρωσία καθώς και άλλες χώρες όπως το Πακιστάν, το Κατάρ, την Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν, την Ουκρανία, την Ιορδανία, το Σουδάν, την Σομαλία, την Ινδονησία κλπ , προκειμένου να έχει αντιστάσεις στον οικονομικό πόλεμο που επαπειλείται από ΗΠΑ σε περίπτωση που δεν υποκύψει στις πιέσεις.
  • Ήδη έχει κάνει τις υπόγειες διαβουλεύσεις για την οικονομική συνεργασία πάνω από 20 ισλαμικών χωρών και στο παρασκήνιο φανατικοί υποστηρικτές του προωθούν την ιδέα της Asrica, της «Συνομοσπονδίας Ισλαμικών Χωρών» (60 ισλαμικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής). Ήδη διαμορφώθηκε το «Σύνταγμα της Συνομοσπονδίας Ισλαμικών Χωρών» το οποίο εγκρίθηκε στο πρώτο συνέδριο το 2017, όπου καθορίζεται ως πρωτεύουσα της Ένωσης η Κωνσταντινούπολη.
  • Να αυξήσει τις υπόγειες συναλλαγές με Ιράν, μη διστάζοντας σε δεύτερο χρόνο να τι προωθήσει ακόμη περισσότερο, εάν οι ΗΠΑ λάβουν σκληρές κυρώσεις εναντίον του
  • Οι σχέσεις του με Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Φινλανδία, Ουγγαρία και Μ. Βρετανία είναι ζωτικές και θα προσπαθήσει να τις διαφυλάξει με οικονομικές συναλλαγές και προσχηματική μετριοπάθεια.
  • Να επιδιώξει να θέσει την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και την Σαουδική Αραβία σε μανιχαϊκά διλήμματα ως προς τον Σιωνισμό και τον μουσουλμανικό κόσμο.
  • Θα συνεχίσει να επιδιώκει δύο κράτη στην Κύπρο και θα συνεχίσει με συμβολικές κυρίως κινήσεις και με ενέργειες ελεγχόμενες στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογέιου και του Αιγαίου (NAVTEX, υπερπτήσεις, ελεγχόμενες ενέργειες της ακτοφυλακής, επιλεγμένες εξόδους ερευνητικών, “αποτροπή δι’ άρνησης σε εμάς” από το να δράσουμε με έρευνες κλπ στις περιοχές που θεωρεί ως δικών του κυριαρχικών δικαιωμάτων κλπ) για να συντηρεί τα τετελεσμένα που έχει επιτύχει
  • Ο Τσαβούσογλου θα απλώσει όλη την ατζέντα των Τουρκικών διεκδικήσεων όταν έλθει στην Αθήνα, και θα αναγκασθούμε να απαντήσουμε, ανοίγοντας έτσι δημόσιο διάλογο για όλα τα θέματα και πέραν της ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας.
  • Όσον αφορά το Παλαιστινιακό, η Χαμάς την οποία χρησιμοποιεί τώρα εργαλειακά, θα γίνει ταυτόχρονα και πρόβλημά του, αφού η σχέση αυτή δεν τυγχάνει της αποδοχής όλου του μουσουλμανικού κόσμου και φυσικά ούτε και του Δυτικού. Εάν το Ισραήλ σταματήσει τους βομβαρδισμούς (όπως θέλουν οι ΗΠΑ), τότε θα αναδειχθούν εκ νέου τα ενδο-παλαιστινιακά προβλήματα σύγκρουσης ισχύος μεταξύ Φατάχ και Χαμάς και θα υπάρξει αποδυνάμωση της Πολιτικής της Τουρκίας, που την συμφέρει η ρήξη των Παλαιστίνιων με το Ισραήλ και την υποκινεί και οπωσδήποτε όχι η ενδοπαλαιστινιακή σύγκρουση μεταξύ Φατάχ και Χαμάς. Τα ΗΑΕ και οι Αιγύπτιοι βλέπουν τη Χαμάς ως μέρος μιας ευρύτερης απειλής για την περιφερειακή σταθερότητα από πλευράς της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Το πολύ μεγαλύτερο όμως πρόβλημά του είναι η μεγαλομανία του και η προσπάθειά του να αποτελέσει νέο πόλο στο εξελισσόμενο διεθνές πολυπολικό σύστημα, που είναι δεδομένο ότι εάν συνεχίσει στην ίδια πορεία, θα προκαλέσουν στρατηγικές αντιδράσεις των ΗΠΑ και ελπίζουμε και χωρών της ΕΕ με τις οποίες πρέπει να δημιουργήσουμε ιδιαίτερη στρατηγική συνεργασία άμεσα (Γαλλία).

Μέσα σε αυτό το σκηνικό οι  ΗΠΑ θα αναγκαστούν να αναθεωρήσουν την επιθυμία τους για απόσυρση των βάσεων τους από Συρία, Ιράκ αλλά και Αφγανιστάν (όπου ανακάμπτουν οι Ταλιμπάν) και να σταθμίζουν εκ νέου την πολιτική και στρατηγική τους στην διευρυμένη Μέση Ανατολή. Σε αυτό το έργο θέλουν περιφερειακές συμμαχίες και με δεδομένη την συμπεριφορά Ερντογάν (σε περίπτωση που δεν καταφέρουν να τον αποδομήσουν) θα επιδιώξουν την μεγαλύτερη συνδρομή εκ μέρους της ΕΕ και ιδιαίτερα εκ μέρους χωρών όπως η Γαλλία, η Ελλάδα, οι Βαλκανικές χώρες του ΝΑΤΟ και οπωσδήποτε η Μ. Βρετανία που είναι αναγκασμένη να ανακάμψει.

Η συνολική και ανεπιφύλακτη εκ νέου δυτική στροφή της Τουρκίας (360 μοίρες δηλαδή) γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τον Ερντογάν, καθώς έχει καλλιεργηθεί ένα κλίμα έντονου ισλαμισμού, αντιαμερικανισμού και αντιευρωπαϊσμού τόσο στους ψηφοφόρους του κόμματός του όσο και στους ψηφοφόρους του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, με τον οποίο συγκυβερνά και τους οποίους έχει άμεση ανάγκη στις επικείμενες εκλογές.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας