Τουρκία Ελλάδα στο δια ταύτα, γράφει ο ΙΑΝΟΣ

0

Αν είναι κάτι που μας διδάξανε οι μήνες που πέρασαν, σε σχέση όχι μόνο με τα γεγονότα  των  τελευταίων  χρόνων αλλά και όλη μας την πορεία των δύο  αιώνων από τη γέννηση του ελληνικού κράτους, είναι ένα:

Ο Τούρκος είναι εχθρός μας!

Αν κάνουμε το λάθος και πιστέψουμε κάτι άλλο θα το πληρώσουμε ακριβά και μην βιαστεί κανείς να μας χαρακτηρίσει….

Ο πολιτισμός τους έχει δειχτεί περίτρανα στο διεθνές στερέωμα από τη στιγμή που στις αρχές της χιλιετηρίδας εκείνες οι απροσδιορίστου προελεύσεως ορδές των φυλών της μογγολικής στέπας έκαναν την εμφάνισή τους στις παρυφές της Ευρώπης με το όνομα Σελτζούκοι, Οθωμανοί κλπ.

Είχαν προηγηθεί βεβαίως Ούννοι, Άβαροι, Μογγόλοι κλπ., που όλοι τους έφερναν την βία και την καταστροφή και για αιώνες τσακιζόντουσαν επάνω στα Βυζαντινά τείχη…

Σήμερα, υπάρχει μια αίσθηση σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας ότι ο κακός της υπόθεσης είναι ο Ερντογάν και ότι αν φύγει αυτός όλα θα πάνε καλύτερα…

Μέγα λάθος!  Και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, αγνοεί τουλάχιστον την σύγχρονη  ιστορία. Θα λέγαμε μάλιστα ότι ο συγκεκριμένος Τούρκος πρόεδρος  ίσως είναι και ο καλύτερος από όσους έχουν περάσει προσφάτως αφού, η επιθετική του πολιτική,  συνίσταται βασικά σε αριστοτεχνική χρήση του ψυχολογικού πολέμου… μέχρι τώρα βεβαίως…

Από την μικρασιατική καταστροφή έως σήμερα η ιστορία έχει δείξει ότι κάθε εικοσιπέντε με τριάντα χρόνια έχουμε και μια σοβαρή κρίση με στοιχεία στρατιωτικής αντιπαράθεσης στην πράξη… Να θυμίσουμε την εκδίωξη των Κωσταντινοπολιτών τη δεκαετία του ’50,  την Κύπρο, τα γεγονότα του ’87, τα Ίμια….

Όλα αυτά είχαν ένα στόχο, την συρρίκνωση και μακροπρόθεσμα την  εξάλειψη του Ελληνισμού…

Δεν αφορούσαν την στρατηγική ενός μόνο Ερντογάν αλλά όλων των Τουρκικών κυβερνήσεων οι οποίες βεβαίως δεν προέκυψαν ξαφνικά, αλλά στηρίχτηκαν διαχρονικά από την Τουρκική κοινωνία…

Να πούμε μόνο τούτο: Ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης και αρχηγός του ονομαζόμενου ρεπουμπλικανικού κόμματος Κιλιτζάρογλου μας απείλησε προσφάτως ότι του χρωστάμε δεκαέξι νησιά και πως μια νύχτα θα έρθει να τα πάρει…. Υπόψιν ότι το συγκεκριμένο κόμμα φλερτάρει ως διάδοχη κατάσταση στην μετά Ερντογάν εποχή…

Η αποφυγή δυσμενών εξελίξεων για τα συμφέροντά μας σχετίζεται απόλυτα με το τρίπτυχο οικονομία, εξωτερική πολιτική, στρατιωτική ισχύς.

Θα αναφερθούμε για μια ακόμα φορά στο τελευταίο.

Εντύπωση μου είχε προκαλέσει μια προ μηνών συζήτηση που είχα με ένα ζευγάρι Ισραηλινών όπου στη ερώτησή μου πως νοιώθουν που ουσιαστικά περιβάλλονται από εχθρικές προς αυτούς χώρες και πως αυτό επηρεάζει την καθημερινότητά τους, μου ανέφεραν πως  έχουν μάθει να ζούνε σε αυτές τις συνθήκες.  Είναι κατά κάποιον τρόπο, μόνιμοι έφεδροι στη διάθεση της πατρίδας, άντρες και γυναίκες,  γεγονός που όμως  δεν τους εμποδίζει να εξελίσσονται οικονομικά , και μάλιστα σε εντυπωσιακό βαθμό…

Εκείνο που φαινόταν να μετράει πολύ για αυτούς, ήταν η αυτοπεποίθηση που τους προσφέρει η σιγουριά της στρατιωτικής τους ισχύος, που τους δίνει τη δυνατότητα, απερίσπαστοι, να επιδίδονται σε οικονομικά θαύματα…

Δεν ξέρω πόσο μπορούμε να αντιγράψουμε το Ισραηλινό παράδειγμα αλλά, αν θέλουμε να πάμε μπροστά και να μην τρέμει η ψυχή μας και να τραντάζεται η εγχώρια αγορά και το Ελληνικό χρηματιστήριο  κάθε φορά που το Oruc Reis βγαίνει στο Αιγαίο, πρέπει πάση θυσία να αλλάξουμε συμπεριφορά και να γίνουμε δυνατότεροι.

Θα μου πεις πώς να ξεβολευτούμε από την χαλαρότητά μας , τη βολή μας , την ψεύτικη ευδαιμονία η οποία τρέφεται από πρότυπα και εικόνες τύπου survivor, big brother, μαγειρικών διαγωνισμών, νυφοπάζαρων κλπ., κλπ. ….

Αυτή είναι η  δυτικότροπη ζωή,… είναι κι η κλεισούρα της καραντίνας …

Κατανοητό εν μέρει, όμως,  είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι η υπερβολή σε όλα αυτά μπορεί να γίνει επικίνδυνη σε βάθος χρόνου…

Η αλλαγή κουλτούρας είναι απαραίτητη σε μια ελληνική κοινωνία που κατά τα άλλα είναι βέβαιο ότι και φιλότιμο έχει αλλά και αγάπη προς την πατρίδα, μόνο που πρέπει να παραμένει ‘ξύπνια’ και οξυδερκής ενώ η ενίσχυση της μαχητικής ικανότητας του έθνους είναι όχι μόνο επιβεβλημένη αλλά και απόλυτα αναγκαία …

Αυτό φαίνεται να το καταλαβαίνουν πλέον άπαντες δεξιοί και αριστεροί.

Δεν μπορεί να γίνεται λόγος για καμία οικονομική εξέλιξη ή ευημερία  χωρίς την διασφάλιση του αξιόμαχου, και όχι μόνο, των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων.

Στις 12 του τρέχοντος μήνα το τουρκικό ΥΠΕΞ δια της διπλωματικής οδού μας καλεί ξανά για νέο γύρο διερευνητικών εντολών προκειμένου να περάσουμε σε νέα σειρά διαπραγματεύσεων  ( την 61η, χάσαμε και το νούμερο) με αποκλειστικό θέμα την χάραξη θαλασσίων συνόρων όπως λέμε εμείς, περί διευρυμένων θεμάτων ομιλούν οι τούρκοι…

Όπως και αν έχει, θα ξαναμπούμε σε μια ακόμα  διαδικασία  το αποτέλεσμά της οποίας κατά βάθος προεξοφλούν και αυτοί αλλά και εμείς.

Στην πραγματικότητα και εμείς αλλά και οι απέναντι κερδίζουμε χρόνο …

Δεν είμαστε ειδικοί περί του θέματος αλλά θα τολμούσαμε να προβλέψουμε ότι όση πιθανότητα υπάρχει να αλλάξει η ανατολή του ηλίου άλλη τόση υπάρχει  να τα βρούμε με τους τούρκους … Εκτός και αν ……

Εκτός και αν εκείνοι γίνουν ξαφνικά ανοιχτόκαρδοι ή εμείς απεμπολήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα …

Και επειδή σε διάφορα site και από πολύ ‘έγκυρους’ αναλυτές διαβάζουμε διάφορα περί μυστικών συμφωνιών κάτω από το τραπέζι, περί παραχωρήσεων απέναντι στους Τούρκους  και περί ενδοτικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτό που έχουμε να πούμε σε ένα ενδεχόμενο επιβεβαίωσης παρόμοιων εικασιών, είναι ότι όχι η συγκεκριμένη αλλά και οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα  έχει προσυπογράψει τουλάχιστον το πολιτικό της τέλος και όχι μόνο …

Προσωπικά δεν συμμεριζόμαστε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πολύ περισσότερο όταν οι μέχρι τώρα κινήσεις της παρούσας κυβέρνησης μάλλον το αντίθετο πρεσβεύουν. ( βλέπε συμφωνίες με Αίγυπτο, Ιταλία, επέκταση ΑΟΖ στα 12 μίλια στο Ιόνιο).

Όπως και αν έχει η Ελληνική κυβέρνηση στον παρόντα χρόνο, έχει δύο εναλλακτικές :

Ή θα βάλει το πρόβλημα κάτω από το χαλί για μια ακόμη φορά …

Ή θα διαπραγματευτεί σκληρά με αυτοπεποίθηση και με πλήρη εγκατάληψη του φοβικού συνδρόμου που κακά τα ψέματα υπάρχει διαχρονικά και φαίνεται ότι κληροδοτείται δυστυχώς ….

Στην πρώτη περίπτωση, και εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν ξέρω αν μας συμφέρει πλέον κάτι τέτοιο και τι προοπτικές ανοίγονται αν συμβεί, πολύ περισσότερο όταν ο τούρκος θέλει αλλαγές εδώ και τώρα, ενώ επίσης,  είναι βέβαιο ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου η οποιαδήποτε αποχώρηση από διαπραγματεύσεις να δείξει την Ελλάδα ως υπεύθυνη …

Εξάλλου, καμία ασφάλεια , έστω και πρόσκαιρη, δεν πρόκειται να προκύψει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο…

Στη δεύτερη περίπτωση, η ψυχολογία του απλού πολίτη που ζητάει σιγουριά και αυτοπεποίθηση όσον αφορά την στρατιωτική δύναμη της πατρίδας ακουμπάει τώρα περίτρανα και εκείνους που θα κληθούν να διαπραγματευτούν τα συμφέροντα του τόπου.

Κανένας δεν μπορεί να διαπραγματεύεται αποτελεσματικά από αδύναμη θέση!

Ένας διαβόητος γκάγκστερ του περασμένου αιώνα έλεγε: « Μπορείς να προχωρήσεις περισσότερο με μια κουβέντα και ένα όπλο παρά με μια κουβέντα » … Στην περίπτωσή μας και επειδή και ο άλλος θα κρατάει όπλο, το δικό μας θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ισάξιο αν όχι καλύτερο.

Συμπέρασμα : η άμεση και ουσιαστική ενίσχυση του αξιόμαχου του στρατού μας θα πρέπει να επισπευστεί κατά προτεραιότητα και έναντι όλων με την σοβαρή πιθανότητα να λειτουργήσει όχι μόνον αποτρεπτικά αλλά αν χρειαστεί και στη πράξη.

Σημαντικό ο αντίπαλος να πειστεί βάσιμα ότι δεν είσαι μόνο λόγια, και όταν γνωρίζει πως έχεις και την υποδομή όλα είναι διαφορετικά …

Εναπόκειται πλέον σε μας,  πόσο μεθοδικοί, αποφασισμένοι και απρόβλεπτοι μπορεί να γίνουμε, καθώς και πόσο σωστά θα εκμεταλλευτούμε τον χρόνο που φαίνεται πως κερδίζουμε.

Στο τέλος, αν λειτουργήσουμε σωστά, ίσως αυτός ο φαντασμένος αναθεωρητικός Τούρκος πρόεδρος αποδειχτεί η αιτία που γίναμε καλύτεροι.

 

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας