Αφιέρωμα  «Νοσοκομείο ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ»-Ο Διοικητής, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό μιλούν στο ΑΘΜΟΝΙΟΝ ΒΗΜΑ για τη μάχη ενάντια στον κορωνοϊό.

1

Αυτή την εβδομάδα η Εφημερίδα ΑΘΜΟΝΙΟΝ ΒΗΜΑ έχει την τιμή και την χαρά να φιλοξενεί στις σελίδες της μια συνέντευξη του Διοικητή του Νοσοκομείου «Η Παμμακάριστος» κου Θ. Λαδόπουλου, το οποίο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην πανδημία, και συγκεκριμένα πρόκειται για το μόνο νοσοκομείο που λειτούργησε αποκλειστικά με περιστατικά κορωνοϊού. Αυτή του την εμπειρία του ζητήσαμε να τη μοιραστεί μαζί μας και με τους αναγνώστες του Αθμόνιου Βήματος, και τον ευχαριστούμε πολύ που ανταποκρίθηκε τόσο πρόθυμα σε αυτό. Μάλιστα με την μεσολάβηση του κου Θ. Λαδόπουλου στην εφημερίδα μίλησαν ακόμα o Διευθυντής Καρδιολογικού τμήματος και δύο Προϊσταμένες νοσηλεύτριες που επίσης χειρίστηκαν όλη αυτή την υγειονομική κρίση.

Ο κος Θ. Λαδόπουλος απόφοιτος του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με Μεταπτυχιακό Τίτλο στην Τηλεματική, είχε θέσει υποψηφιότητα για το Περιφερειακό Συμβούλιο της Αττικής στο πλευρό του Περιφερειάρχη κου Γ. Πατούλη, ιδιαίτερα δραστήριος, ενεργός και ευαισθητοποιημένος στα πολιτικά θέματα και τα τοπικά δρώμενα ανέλαβε πρόσφατα την πολύ απαιτητική θέση του Διοικητή του Νοσοκομείου «Η Παμμακάριστος».

 

Στον κο Λαδόπουλο απευθύναμε τις εξής ερωτήσεις:

  1. Αναλάβατε μια θέση ιδιαίτερα απαιτητική. Ποιες ελλείψεις κληθήκατε να αντιμετωπίσετε; Πόσα από τα αρχικά προβλήματα του νοσοκομείου έχουν λυθεί ή έχουν δρομολογηθεί για να επιλυθούν;

Η θέση του Διοικητή και Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου της Θείας Πρόνοιας «Η Παμμακάριστος» είναι όχι μόνο απαιτητική αλλά και εξόχως τιμητική μιας και το συγκεκριμένο Νοσοκομείο έχει μακρά και επιτυχημένη ιστορία και πορεία στον χώρο της Υγείας. Αυτός εξ’ άλλου ήταν και ο λόγος που επιλέχθηκε να είναι το πρώτο Νοσοκομείο αποκλειστικής νοσηλείας ασθενών με COVID-19 στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια Ελλάδος. Κληθήκαμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε έναν άγνωστο και ύπουλο εχθρό με όλα τα μέσα που είχαμε διαθέσιμα και τα οποία αφορούσαν στην προστασία του προσωπικού μας (όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων) από την ασθένεια έχοντας ως πρωταρχικό και κύριο μέλημα την θεραπεία των νοσηλευομένων μας. Καταφέραμε να οργανωθούμε σωστά και με γνώμονα την συσσωρευμένη πολυετή μας εμπειρία να διαχειριστούμε με τρόπο χρήσιμο και παραγωγικό όλα τα διαθέσιμα σε εμάς μέσα, ξεπερνώντας εμπόδια που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ελλείψεις. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί η αμέριστη και διαρκής συμπαράσταση και συνεργασία των Αρχών αλλά και η ανιδιοτελής και συγκινητική προσφορά αμέτρητων – πραγματικά – δωρητών, που με αγνή αγάπη και δοτικότητα συνέβαλαν με την παροχή δωρεάν υλικών, εξοπλισμού και υπηρεσιών στον αγώνα μας. Αυτή τη χρονική στιγμή βρισκόμαστε σε μια φάση ανασύνταξης των δυνάμεων μας και παραγωγικής ανασυγκρότησης, εκμεταλλευόμενοι τις γενναιόδωρες παροχές αλλά και τον σωστό κρατικό προγραμματισμό.

  1. Ζήσατε από κοντά την πανδημία και αυτήν την πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση, πιστεύτε πως πλέον η χώρα μας θα είναι πιο έτοιμη να αντιμετωπίσει ένα δεύτερο κύμα και ποιες είναι οι ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν τα νοσοκομεία ώστε να θωρακιστούν και να είναι πιο έτοιμα;

 

Η εμπλοκή από θέση ευθύνης στην αντιμετώπιση της πανδημίας υπήρξε μια από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής μου. Μέσα από την πρωτόγνωρη αυτή υγειονομική κρίση, ο Ελληνικός Λαός καθοδηγούμενος ισχυρά και αποτελεσματικά από τις αρμόδιες αρχές υιοθέτησε μια νέα στάση ζωής απέναντι στην ύπουλη ασθένεια και έτσι είμαστε πλέον σε θέση να αντιμετωπίσουμε καίρια και αποτελεσματικά το ενδεχόμενο μιας δεύτερης πανδημίας. Σε ότι αφορά δε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, αυτό πέρασε με «Άριστα» την δοκιμασία, θωρακίστηκε, έμαθε και είναι πλέον κατάλληλα προετοιμασμένο να ανταπεξέλθει (στα μέτρα πάντα του δυνατού) την έλευση ενός δεύτερου κύματος της ασθένειας (αν και όποτε αυτό προκύψει). Αυτό όμως που είναι απόλυτα και ξεκάθαρα βασικό είναι το γεγονός ότι πέρα από την κάλυψη των αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή και υπηρεσίες των Νοσοκομείων μας είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε ότι προκειμένου να συμβάλλουμε στην θωράκιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας θα πρέπει να συνεχίσουμε ακολουθούμε απαρέγκλιτα τις οδηγίες των επιστημόνων και των ειδικών. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την πρόοδο των επιστημονικών ερευνών τόσο για το εμβόλιο όσο και για το φάρμακο, θα συμβάλλουν καθοριστικά στην επιστροφή μας σε μια νέου είδους καθημερινότητα, η οποία θα είναι μεν επηρεασμένη από την πολιτική της τήρησης των φυσικών αποστάσεων αλλά από την άλλη θα είναι και εμπλουτισμένη από ένα πλήθος ψηφιακών ευκολιών έτσι όπως αυτές υλοποιήθηκαν και αναδείχθηκαν στην εποχή του κορονοϊού.

  1. Θα θέλαμε να μας πείτε, από την πρόσφατη αυτή εμπειρία σας, πόσο καλή ήταν η συνεργασία με τα αρμόδια Υπουργεία, πόσο έτοιμος ήταν ο κρατικός μηχανισμός και πόσο γρήγορα τα αντανακλαστικά του. Τι θα έπρεπε να βελτιωθεί κατά τη γνώμη σας;

Δυσκολεύεται ίσως κανείς να πει ότι η πανδημία του κορονοϊού ενδεχομένως να είχε και μερικά θετικά στοιχεία, μιας και θρηνήσαμε τόσες πολλές ζωές σε όλο τον πλανήτη ενώ παράλληλα ανεστάλη σημαντικά και η οικονομική δραστηριότητα παγκοσμίως. Εν τούτοις, αν αναφερθούμε συγκεκριμένα στην Ελλάδα αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι ότι υπήρξε έγκαιρη προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού, εξαιρετικό επιχειρησιακό σχέδιο, υποδειγματικός συντονισμός και πάνω απ όλα απόλυτη και πλήρης εμπιστοσύνη του Ελληνικού Λαού σε όλα τα παραπάνω. Έχοντας ζήσει την κατάσταση «από μέσα» και ως ένας από τους Διοικητές της «πρώτης γραμμής», διαπίστωσα με μεγάλη μου χαρά ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας ανταποκρίθηκε με αντανακλαστικά που θα τα ζήλευαν και οι πιο καλά οργανωμένοι ιδιωτικοί φορείς. Πιο συγκεκριμένα η εμπειρία της συνεργασίας μεταξύ τόσων πολλών και διαφορετικών υπηρεσιακών παραγόντων σε μια κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης, διεκπεραιώθηκε (και συνεχίζει να διεκπεραιώνεται) με τρόπο απίστευτα παραγωγικό και επομένως αποτελεσματικό. Τρανό παράδειγμα η απρόσκοπτη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας η οποία μας κράτησε «ζωντανούς» σε όλη την διάρκεια της κρίσης. Επειδή όμως σε όλα τα συστήματα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, έτσι και το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα πρέπει να αδράξει την ευκαιρία και να αυξήσει την συμμετοχή των μονάδων και των στελεχών του σε έργα και δράσεις ψηφιακού μετασχηματισμού. Με τον τρόπο αυτό θα επαυξήσει τα επίπεδα εγρήγορσης ενώ παράλληλα η εμπειρία των ασθενών θα βελτιωθεί σε απίστευτο βαθμό.

Αθανάσιος Γ. Θεοχάρης , Διευθυντής Καρδιολογικού τμήματος , Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας

 

  1. Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματά σας αντιμετωπίζοντας έναν νέο ιό που γνωρίζαμε πολύ λίγα για αυτόν; Πέρα από την άσκηση των ιατρικών καθηκόντων σας, πως αντιμετωπίζετε την αγωνία και τις ερωτήσεις του κόσμου;

Υπήρχε όπως είναι λογικό μια αρχική ανησυχία και ένας έντονος προβληματισμός μπροστά ακριβώς σε αυτό το άγνωστο που λέτε και σεις, τόσο σαν άνθρωπος  για κάτι που αφορούσε προσωπικά και έμενα, αλλά και σαν ιατρός που θα έπρεπε να αντιμετωπίσω συνανθρώπους μας ασθενούντες από τον ιό. Προβληματίστηκα για την επιθετικότητα, τη διεισδυτικότητα, τους τρόπους μετάδοσης του νέου άγνωστου αυτού ιού και τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει στη κοινωνία, καθώς μάλιστα έφθαναν συρρέουσες πληροφορίες από την Κίνα και τις άλλες χώρες της αρχικής εμφάνισης για αυξανόμενα κρούσματα και θανάτους.  Σιγά σιγά καταλάβαινα ότι η επιδημία αυτή που εξελισσόταν σε πανδημία ήταν κάτι ιδιαίτερο και θα απαιτούσε ιδιαίτερη προφύλαξη και μέτρα προστασίας στην κοινότητα.

Λίγο αργότερα η Παμμακάριστος το νοσοκομείο στο οποίο εργαζόμουνα ορίσθηκε σαν κέντρο αποκλειστικής νοσηλείας ασθενών με κορωνοιό, οπότε άρχισε μαζί με τη Διοίκηση του νοσοκομείου ένας αγώνας δρόμου για να προετοιμασθούμε σωστά ώστε σε πολύ λίγες ημέρες να είμαστε σε θέση να νοσηλεύσουμε ασθενείς με κορωνοιό. Ήταν  μια  πολύ δύσκολη προσπάθεια που απαιτούσε μεγάλη προσοχή και ενέργειες πολύ στοχευμένες, καθώς για μια κατάσταση που δεν είχαμε καμία προηγούμενη εμπειρία, έπρεπε να εξυπηρετήσουμε ένα διπλό σκοπό. Να παράσχουμε από τη μία υψηλής ποιότητας και αποτελεσματικότητας ιατρικές υπηρεσίες στους ασθενείς που θα νοσηλεύαμε με μια νόσο άγνωστη και επιθετική, αλλά και από την άλλη να προστατεύσουμε όλους τους εργαζόμενους από τη προσβολή από τον κορωνοιό, που καραδοκούσε σε κάθε απρόσεκτη και λανθασμένη κίνηση και πράξη.

Έτσι θα έλεγα ότι βίωσα συναισθηματικά έντονα εκείνη την περίοδο σαν άνθρωπος, σαν ιατρός αλλά και κυρίως σαν ένας εκ των υπευθύνων  να στήσουμε το νοσοκομείο σχεδόν εξ αρχής με τον νέο του προσανατολισμό, για να ανταποκριθεί στο ρόλο που του ανατέθηκε.

Αναφορικά με τον κόσμο φαινόταν από τη πρώτη στιγμή η αγωνία του κόσμου για τον εαυτό του, τις οικογένειές του αλλά και για το σύνολο. Μου έκαναν ερωτήσεις που αφορούσαν τα χαρακτηριστικά του ιού, που σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται γνωστά, τους τρόπους προφύλαξης όπου εκεί οι απαντήσεις ήταν σαφείς καθώς είχαν άμεσα εκδοθεί οδηγίες από τις επιστημονικές ενώσεις και τη πολιτεία, αλλά και πολλές πολλές ερωτήσεις για τη μελλοντική  πορεία της πανδημίας εκεί που βέβαια καμιά απάντηση δεν μπορούσε να δοθεί και η αγωνία έφθανε στο κατακόρυφο.

 

  1. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μια από τις πιο δύσκολες στιγμές που βιώσατε;

Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μία. Ήταν ένα σύνολο στιγμών από την ημέρα που οι πρώτοι ασθενείς άρχισαν να μεταφέρονται στο νοσοκομείο, με τα ασθενοφόρα και το προσωπικό τους να είναι ντυμένο σαν αστροναύτες, σε ένα νοσοκομείο που επικρατούσε η απόλυτη ησυχία, ολότελα άδειο από άλλους ανθρώπους, με τους ειδικά διαμορφωμένους χώρους που γιατροί και νοσηλευτές φόραγαν τις ειδικές στολές, τις μάσκες και τα γυαλιά προστασίας για να εξετάσουν και να νοσηλεύσουν τους ασθενείς και έβλεπες τους συναδέλφους σου χωρίς να καταλαβαίνεις ποιοι είναι, τη καθημερινά αγωνία για τη παρακολούθηση της κλινικής  εικόνας και του εργαστηριακού ελέγχου των ασθενών για τον φόβο της επιδείνωσης,  την προσπάθεια να αποφύγουμε τη διασωλήνωση, αλλά και την ανείπωτη χαρά όταν και ευτυχώς αυτό έγινε στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών μας αυτοί παίρναν την καλύτερη και κάποια στιγμή έφευγαν για τα σπίτια τους. Ήταν οι περιπτώσεις που αισθάνεται κανείς και μια προσωπική δικαίωση για τον αγώνα και τη προσφορά του.   Αλλά και την ανακούφιση που νιώθαμε κάθε ημέρα που περνούσε και κανένας συνάδελφος ιατρός, νοσηλευτής ή όποιος άλλος δεν έμπαινε στη λίστα των πασχόντων, κάτι που πετύχαμε μέχρι τέλους να μην συμβεί σε κανένα.

  1. Aν θα μπορούσατε να στείλετε ένα μήνυμα στον κόσμο ποιο θα ήταν αυτό;

Προσοχή και ψυχραιμία.  Προσοχή διότι η πανδημία δεν έχει ακόμη σε καμιά περίπτωση τελειώσει. Η αποφυγή του συγχρωτισμού, η τήρηση των αποστάσεων,  η αποφυγή για άσκοπες χειραψίες, ο καλός αερισμός σε κλειστούς χώρους,  η σωστή εφαρμογή της μάσκας όπου χρειάζεται και ιδίως επίσης σε κλειστούς χώρους (η μάσκα πρέπει να τοποθετείται και να αφαιρείται σωστά από τα κορδονάκια  και μετά τη κάθε χρήση ή να απορρίπτεται ή να απολυμαίνεται ανάλογα του υλικού κατασκευής),  το καλό και συστηματικό πλύσιμο των χεριών είναι μέτρα που πρέπει να εφαρμόζονται με σχολαστικότητα. Υπάρχουν οδηγίες που ευκολά βρίσκονται στο διαδίκτυο και για τις μάσκες και για το πλύσιμο ώστε να γίνονται σωστά και να είναι αποτελεσματικά.

Ψυχραιμία διότι αδικαιολόγητος πανικός δεν προσφέρει τίποτε και αντιθέτως μπορεί να γίνει επιβλαβής. Στη πατρίδα μας περνάμε μια από τις ηπιότερες μορφές της πανδημίας και με τη συνέχιση του  σωστού χειρισμού των πραγμάτων έχουμε την αισιοδοξία ότι θα συνεχίσουμε έτσι.

Και κάτι ακόμη πολύ πολύ σημαντικό. Παρατηρήθηκε ότι δυστυχώς πολλές  φορές άνθρωποι παραλείπουν να απευθυνθούν σε νοσοκομεία ή ιατρούς ακόμα και για κάποια επείγοντα προβλήματα της υγείας τους από τον φόβο της μόλυνσης από τον κορωνοιό.  Είναι τραγικό λάθος. Όταν κάποια προβλήματα αντιμετωπίζονται καθυστερημένα τότε δυστυχώς η σωστή θεραπεία και αντιμετώπιση δεν μπορούν να εφαρμοσθούν και προκύπτουν επιπλοκές, αναπηρίες ή και θάνατος.   Γι’ αυτό ποτέ δεν προσπερνάμε ένα  ζήτημα υγείας που προκύπτει, γιατί οι συνέπειες μπορεί να γίνουν σημαντικές ή και μοιραίες.

 

Μάτα Φούτου, Προϊσταμένη Νοσηλεύτρια RN, MSc , ΔΕΟ(c)

 

  1. Πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά σας στη δουλειά από την εμφάνιση της πανδημίας;

Η νόσος covid-19  μπήκε με βίαιο τρόπο στην καθημερινότητά μας. Η οργάνωση της εργασιακής καθημερινότητας είχε μεταβληθεί. Έπρεπε απαραίτητα να δημιουργηθούν σωστά συντονισμένες ομάδες νοσηλευτών που θα πηγαίνουν  στους ασθενείς και απαραίτητα να επιτηρούνται τα μέτρα ατομικής προστασίας τους. Εξαιτίας αυτό του γεγονότος τροποποιήθηκε ολοκληρωτικά το πρόγραμμα εργασίας μου , έτσι ώστε να πηγαίνω στην εργασία μου στις επτά το πρωί και να επιστρέφω στις οικογενειακές μου υποχρεώσεις  στις επτά το απόγευμα. Ο φόβος μετάδοσης της νόσου στα συγγενικά  μου πρόσωπα όπου τυγχάνουν να λαμβάνουν και anti TNF παράγοντες,  ήταν μεγάλος. Πίστεψα όμως βαθιά μέσα μου ,ότι εφόσον έκανα καλό στους ασθενείς τη δεδομένη στιγμή που φοβόντουσαν όλοι να τους πλησιάσουν , θα λειτουργούσε θετικά στην δική μου ζωή. Έπρεπε λοιπόν να συνεχίσω με δύναμη, κουράγιο ,αντοχές και με πολλή υπομονή.

 

  1. Πόσο δύσκολο ήταν να χειριστείτε το άγχος και το φόβο των ασθενών που έπρεπε να νοσηλευτούν χωρίς μάλιστα να μπορούν να έχουν επισκέψεις από τους δικούς τους ανθρώπους;

Οι ασθενείς με covid-19 ζούσαν το προσωπικό τους δράμα. Με έντονη καταβολή, με πυρετό με αίσθημα έντονης ζάλης , ήταν δύσκολο ακόμη και να πάνε μέχρι την τουαλέτα λόγω των διαρροιών που εμφάνιζαν . Αισθανόντουσαν μόνοι μη έχοντας δίπλα τους τα οικεία τους πρόσωπα καθώς απαγορευόταν να είναι μαζί τους. Οι νοσηλευτές και οι βοηθοί θαλάμου ήταν μαζί τους σε αυτές τις δύσκολες μέρες και νύχτες τους. Να τους κάνουν παρέα , να τους δίνουν το φαγητό, την σωστή ποσότητα νερού, να τους κάνουν τη νοσηλεία του όριζε ο επιβλέπων ιατρός αλλά και να τους δίνουν κουράγιο κι ένα επιπλέον χαμόγελο προκειμένου να τους φτιάξουν τη διάθεση και να μειώσουν το αίσθημα μοναξιάς τους στο νοσοκομείο. Το χειρότερο για τους νοσηλευτές ήταν όταν ο ασθενής υποτροπίαζε (συνήθως απότομα) και έπρεπε να διασωληνωθεί ενώ μερικές ώρες πριν μιλούσε και χαμογελούσε . Τι να πεις στο οικογενειακό  του περιβάλλον ; Τι να πεις στο διπλανό του άρρωστο που σε ρωτάει αν κι εκείνος θα πάθει το ίδιο;

 

  1. Αν θα κρατούσατε κάτι θετικό από όλη αυτή τη δύσκολη περιπέτεια ποιό θα ήταν αυτό;

Κληθήκαμε να διαχειριστούμε σχεδόν τα πάντα. Δεν δυσανασχετώ όμως. Συγκράτησα τα χαμογελάκια τους και την απέραντη αγάπη τους την στιγμή που λαμβάνανε εξιτήριο . Απέραντη χαρά το εξιτήριο.  Ένας ακόμη ασθενής λέγαμε που χάρη στην ταπεινή συμβολή μας έγινε καλά, πήγε στο σπίτι του αναρρώνοντας από μια νόσο που δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα η επιστημονική κοινότητα.

 

Νικολαΐδου Αναστασία Προϊσταμένη νευρ/κής κλινικής Νοσοκομείου «Η Παμμακάριστος»

 

  1. Το νοσοκομείο στο οποίο υπηρετείτε βρέθηκε στο επίκεντρο της πανδημίας. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν από τη μια στιγμή στην άλλη να προετοιμαστείτε και να ανταπεξέλθετε σε αυτή τη δοκιμασία;

Φυσικά δεν ήταν εύκολο να προετοιμαστούμε, πρωτίστως διότι έπρεπε σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργηθούν οι συνθήκες που αποτελούσαν προϋπόθεση για την ασφαλή και ολοκληρωμένη νοσηλεία των ασθενών με covid-19.

Αυτές αφορούσαν από τη διαμόρφωση του χώρου μέχρι την εκπαίδευση του προσωπικού. Με επίγνωση όμως της ευθύνης μας όλοι οι συνάδελφοι και οι συνεργάτες μας γιατροί τα καταφέραμε και αυτό φάνηκε από το αποτέλεσμα. Θέλω όμως εδώ να αναφέρω και να εξάρω το έργο και τον αγώνα που έδωσε από τη δική του θέση καθώς και την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση του διοικητή του νοσοκομείου μας κ. Λαδόπουλο. Τον ευχαριστούμε θερμά! Στάθηκε αρωγός στο έργο μας.

  1. Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος φόβος σας και ποιο το σπουδαιότερο επίτευγμά σας μέσα σε αυτή την πρωτοφανή κρίση;

Αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος φόβος για όλους μας ήταν ο κίνδυνος να νοσήσουμε εφ’όσον ήμασταν οι άνθρωποι που για αρκετές ώρες καθημερινά βρισκόμασταν στους θαλάμους των ασθενών με ακόμη μεγαλύτερο άγχος να μεταφέρουμε στους οικείους μας τον ιό. Το σπουδαιότερο επίτευγμα μας θα έλεγα ότι είναι το γεγονός πως στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι ασθενείς μας πήραν εξιτήριο με αρνητικά test για covid-19, και μετρήσαμε ελάχιστες απώλειες συμπολιτών μας που δεν τα κατάφεραν.

  1. Παρότι έχουν ακουστεί πολλά για τα μέτρα προφύλαξης, θα θέλαμε εσείς που αντιμετωπίσατε το ιό άμεσα,  από την εμπειρία σας αν μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πρακτικές συμβουλές για τον κόσμο

Σε ό,τι αφορά τα μέτρα προφύλαξης νομίζω, πως όλοι μας πια έχουμε εμπεδώσει τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε. Η σχολαστική υγιεινή των χεριών η τήρηση των αποστάσεων, η χρήση της μάσκας όπου αυτή χρειάζεται, πρέπει πλέον να αποτελούν συνήθεια και μέρος της καθημερινότητάς μας.

Πρέπει λοιπόν να επιδείξουμε υπευθυνότητα, να προστατεύσουμε τις ευπαθείς ομάδες και να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά. Εμείς από τη θέση μας, σαν επαγγελματίες υγείας θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας , ακόμη και συμβουλές σχετικά, έως ότου όλοι μας βγούμε αλώβητοι . Και θα τα καταφέρουμε! Μένουμε ασφαλείς μέχρι αυτός ο φονικός ιός να αποτελεί μια κακή ανάμνηση!

 

 

1 σχόλιο

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας