Σεπτέμβριος 1922- Σεπτέμβριος 2021- 99 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή

0

Μια από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας αποτελεί η  Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος. Ο εορτασμός της  καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου, αρχής γενομένης από τον Ιανουάριο του 1913 μέχρι το 1923. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με σφαγές, εξαναγκαστικό ξεριζωμό, με εξευτελιστικά βασανιστήρια, πείνα και δίψα. Ο τραγικός απολογισμός της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν πολύ βαρύς, με πεντακόσιες χιλιάδες περίπου νεκρούς και ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες.

Οι μαρτυρίες είναι φρικιαστικές, η σκληρότητα και οι θηριωδίες απαράμιλλες και όσο και αν έγιναν προσπάθειες να αμβλυνθούν οι περιγραφές στο πέρασμα των χρόνων, η ιστορία του Μικρασιατικού ξεριζωμού παραμένει ως μια από τις πιο μελανές στιγμές.  Αρπαγές και λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η χρεοκοπία και καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας μαρτυρικοί βασανισμοί αιχμαλώτων, βιασμοί αλλά και οι ατέλειωτες πορείες αιχμαλώτων, στα περιώνυμα «τάγματα εργασίας».

Τον Αύγουστο του 1922 ο τουρκικός στρατός άρχισε να φθάνει στη Σμύρνη. Από τους Τούρκους, πρώτοι μπήκαν στην πόλη οι τσέτες, δηλαδή οι άτακτοι μαχητές που ακολουθούσαν το στρατό του Κεμάλ. Αμέσως άρχισαν τις θηριωδίες. Εκτέλεσαν όσους άντρες βρήκαν μπροστά τους και έκαναν πλιάτσικο στα σπίτια και άρπαζαν από τις γυναίκες χρυσαφικά και τιμαλφή. Έφτασαν στο σημείο να κόβουν τα δάχτυλα ή τα αφτιά για να πάρουν δαχτυλίδια και σκουλαρίκια. Η φωτιά κατέκαψε όλη την πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία.

Σημειώνεται πως μέχρι την καταστροφή της Σμύρνης στην πόλη ζούσαν 270.000 άνθρωποι εκ των οποίων οι 140.000 ήταν Έλληνες, 80.000 μουσουλμάνοι Τούρκοι, 20.000 Εβραίοι και 12.000 Αρμένιοι. Την ώρα που η φωτιά κατέστρεφε σπίτια και περιουσίες, οι Τούρκοι σκότωναν, κακοποιούσαν και εξευτέλιζαν με κάθε τρόπο τους Έλληνες. Όσοι κατάφερναν να γλιτώσουν από τα χέρια των διωκτών, έτρεχαν στο λιμάνι κι εγκατέλειπαν την πόλη με πολλούς να πέφτουν ακόμα και στη θάλασσα για να σωθούν.

Στην μακάβρια και αποτρόπαιη καταμέτρηση 25.000 νεκροί και τραυματίες στρατιώτες από ελληνικής πλευράς, πάνω από 1.500.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους και να έρθουν σαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, ενώ οι νεκροί ξεπέρασαν τις 600.000.

Σε λίγο συμπληρώνονται 100 χρόνια από αυτή την φρικιαστική σελίδα της Ιστορίας και αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως είναι επιβεβλημένο να κρατήσουμε την μνήμη ζωντανή. Το οφείλουμε στους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και ξεριζωμένους Έλληνες της Μικράς Ασίας, των αλησμόνητων πατρίδων.

 

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας