ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40 – Γράφει η Άρτεμις Μέγα

0

Στο αέναο πέρασμα του χρόνου, τα χρόνια περνούν με απίστευτη γρηγοράδα. Κι όπως κάθε χρόνο και φέτος θα γιορτάσουμε την 28η Οκτωβρίου του 1940. Πέρασαν 81 χρόνια από την αποφράδα ημερα που ο Ιωάννης Μεταξάς απάντησε με ένα ΟΧΙ στον Ιταλό πρεσβευτή στην απαίτηση των Ιταλών να ανοίξουμε τα σύνορά μας.

Χρέος του ανθρώπου που θέλει να ζήσει έντιμα, συνειδητά κι υπεύθυνα είναι να στοχάζεται πάνω στην Ιστορία του Έθνους του και να επισημαίνει το νόημα των μεγάλων επετείων. Μια τέτοια επέτειος είναι και η 28η Οκτωβρίου 1940. Η εποποιία του 40 περικλείει μέσα της ενα ηθικό μεγαλείο που το συγκροτούν η πρόσκληση για θυσία, η πειθαρχία, η σύμπνοια με την αλληλεγγύη και η φιλοπατρία με την εθνική ενότητα για αγώνα άνισο από άποψη υλικών μέσων αλλά αγώνα υπέρ βωμών κι εστιών.

Δε θα επεκταθούμε στις λεπτομέρειες για τους αγώνες των Ελλήνων φαντάρων στα βουνά της πατρίδος μας για ν’αποτρέψουν την είσοδο των Ιταλικών μεραρχιών του Μουσολίνι.

Και η μικρή Ελλάδα νίκησε τη φασιστική Ιταλία. Τα ελληνικά βουνά, η Πίνδος και ο Γράμμος, ήταν τα προπύργια της αντίστασης. Στην Πίνδο και το Γράμμο οι γυναίκες οι Ηπειρώτισσες ανέβαιναν τα κακοτράχαλα βουνά για να μεταφέρουν πολεμοφόδια και άλλα υλικά αγαθά. Εκεί και ο Ελληνικός Ερθυρός Σταυρός είχε τα πρόχειρα νοσοκομεία για να προσφέρει τις υπηρεσίες στους τραυματίες.

ΠΙΝΔΟΣ

Πάνω ‘κει στης Πίνδου μας τις κορφές
που θαρρείς τ’αστέρια φυλούνε
κάθε νύχτα λίγες αχνές μορφές
τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν.

Της Πατρίδος πάντα πιστοί φουροί
τον εχθρό να’ρθει καρτερούνε
Τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί
στην Ελλάδα νικητής να μπη.

Η νύχτα πέφτει, σβήνουν τ’αστέρια
τ’αγρίμια πάνε να κρυφτούν
μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια
δε θα παν ν’αναπαυθούν.

Εχθροί μιλιούνια, ντροπή αιώνια,
τ’άγια μας σύνορα περνούν
και με ντουφέκια, και με κανόνια
σίδερο και φωτιά σκορπούν.

Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν
τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε
τον εχθρό που πίστευε πως μπορεί
στην Ελλάδα νικητής να μπη.

Εις την Πίνδο τραγουδούνε του Δαβάκη τ’άξια παλικάρια
κι όλο δόξες αντηχούνε σ’όλα τα βουνά.
Την Ελλάδα μας υμνούνε κα τ’αντρειωμένα της βλαστάρια
που τον κάθε εχθρό νικούνε σαν παντοτινά.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ: ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.

 

Ο ΓΡΑΜΜΟΣ

Αντηχεί ο Γράμμος στα τραγούδια
ξημερώνει η λευτεριά
ξανανθίζουν πάλι τα λουλούδια
και φουντώνουν δάφνινα κλαριά.

Της Πατρίδος το σεμνό κεφάλι
δάφνης στέφανο φορεί
μες στης μάχης την ανεμοζάλη
να το ΒΗΤΑ ΣΩΜΑ προχωρεί.

Ορμήστε Γραμμομάχοιμ ορθώστε το κορμί
η δόξα παραστέκει στη θεία της πνοή.
Του Γράμμου το τραγούδι θα γίνει προσευχή
βαθειά για ν’αντηχεί σε κάθε ελεύθερη ψυχή.

Προχωρείτε, προχωρείτε
κι ένας νους φωτεινός κυβερνά,
γι’άλλους Γράμμους μπρος κινείστε
να η Σημαία του ΒΗΤΑ περνά.

Τα κανόνια δε μας σκιάζουν
τα μπαζούκας ας βροντούν
κι οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα σας θωρούν
κι όρθιοι χειροκροτούν.

Αυτά τα δυό ποιήματα μιλούν για το ένδοξο πρόσφατο παρελθόν του Ελληνοαλβανικού πολέμου που νίκησε τις Ιταλικές μεραρχίες κι έδωσε νίκη στην Πατρίδα μας.
Αυτά αρκούν και μας τιμούν.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας