Πλήθος κόσμου τίμησε τη μνήμη της
Μια βραδυά γεμάτη συγκίνηση, νοσταλγία και αναμνήσεις για έναν άνθρωπο που παρότι «έφυγε», όπως φάνηκε από τις αφηγήσεις και τα λόγια αγάπης των ομιλητών κατά την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 16 Οκτωβρίου προς τιμήν της, τελικά παραμένει τόσο ζωντανός. Πλήθος κόσμου γέμισε την αίθουσα του Δημαρχείου Αμαρουσίου ενω όλοι δεσμέυτηκαν η μνήμη της να μην ξεχαστεί ποτέ. Επίσης δέσμευση όλων, τώρα πια να στηρίξουν την κόρη της Εβίτα Ζέρβα, Διευθύντρια του Αθμόνιου Βήματος πλέον, να συνεχίσει το έργο που τόσο πολύ αγάπησαν τόσο η Σοφία όσο και ο Θεόδωρος Ζέρβας, την έκδοση αυτής της τοπικής εφημερίδας.
Ιδιαίτερη στιγμή της βραδυάς η ομιλία της κας Ε. Ζέρβα η οποία μίλησε με λόγια καρδιάς για τη μητέρα της παρουσία κα των υπόλοιπων μελών της οικογένειάς της. «Για μένα, σαν μητέρα υπήρξε πρότυπο, όπως και για κάθε κόρη άλλωστε. Ωστόσο μπορώ να πω ότι δεν ήταν ποτέ η υπερπροστατευτική μητέρα. Χάιδευε εκεί που έπερεπε και συχνά υπήρξε αυστηρή και με δημιουργική κριτική απέναντι στα παιδιά της. Ήταν περήφανη, γενναία, αξιοπρεπής, και δε μπορώ να μη σταθώ στο γεγονός, σε μένα προσωπικά, συνέχισε να παραδίδει μαθήματα ζωής μέχρι και την τελευταία στιγμή που έφυγε». Και συνεχίζοντας η κα Ε. Ζέρβα τόνισε για τη μητέρα της πως διέθετε «μοναδική δύναμη ψυχής…δεν φοβήθηκε το θάνατο αλλά ειλικρινάμπορώ να σας πω πως ίσως κιόλας του χαμογέλασε. Έφυγε με αξιοπρέπεια και με ψηλά το κεφάλι».
Σημείωσε ακόμα πως «ενδιαφερόταν πάντα για το καλό του τόπου της, υπήρξε ενεργός πολίτης, με εποικοδομητική συμμετοχή σε πολιτιστικούς και φιλανθρωπικούς συλλόγους, έχοντας ως επίκεντρο της προσπάθειάς της τον άνθρωπο και τον τόπο που αγάπησε. Τις ίδιες ανησυχίες, τον ίδιο τρόπο σκέψης έμελλε να έχει ο άνθρωπος της ζωής της, ο πατέρας μου, Θεόδωρος Ζέρβας. Μαζί εμπνεύστηκαν πριν από 25 χρόνια τη δημιουργία του Αθμόνιου Βήματος, της εφημερίδας του Αμαρουσίου και των Βορείων Προαστίων. Χάρις στο πάθος τους για την αδέσμευτη δημοσιογραφία και με όπλα τους τη άοκνη προσπάθεια για το καλύτερο, η εφημερίδα τους, το Αθμόνιο Βήμα, με ορμητήριο το Μαρούσι, έφτασε τελικά να γίνει η αγαπημένη εφημερίδα των Βορείων Προαστίων.
Όπως καταλαβαίνετε, μεγάλο το συναισθηματικό φορτίο, βαριά η κληρονομιά. Το Αθμόνιο Βήμα συνεχίζει να υπάρχει, να δυναμώνει να βελτιώνεται, και σας δηλώνω πως σύντομα πρόκειται να επεκταθεί».
Στη συνέχεια κάλεσε στο βήμα το Δήμαρχο κος Γ. Πατούλη ο οποίος αναφέρθηκε πρωτίστως όχι μόνο στη συνεργασία αλλά κυρίως στη μακοχρόνια φιλία που τον έδενε με τη Σοφία Ζέρβα, μίλησε για το χαρακτήρα, τη δύναμη ψυχής και τις ανησυχίες της αείμνηστης γαι το μέλλον της εφημερίδας της και ευχήθηκε στην κόρη της κα Ε. Ζέρβα, καλή δύναμη και καλό κουράγιο στο έργο αυτό.
Η Πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Συλλόγου «Η Αγία Μαρίνα» κα Μ. Σοφού τόνισε στην ομιλία της πως «Είναι δύσκολο για μας που την ζήσαμε ως συνεργάτη και φίλη. Είναι τόσο ζωντανή μέσα μας! Ήρθε στο Δ.Σ του Συλλόγου το 2010 και αισθανθήκαμε σαν να ήταν από πάντα μέλος του .Με την έντονη παρουσία της, τις γνώσεις της και κυρίως με την αγάπη για ότι έκανε, έδωσε στον Σύλλογο μέσα από την ψυχή της ότι καλύτερο μπορούσε. Την αγαπήσαμε όλες και μας αγάπησε. Ήταν η Σοφία μας. Εγώ θα αρκεσθώ να μεταφέρω τα συναισθήματα όλων των Μελών του Συλλόγου και να την ευχαριστήσω γιατί πιστεύω ότι μας ακούει. Σ΄ ευχαριστούμε όλες Σοφία, να είσαι καλά εκεί που είσαι, όπως σου άρεσε να λες, και είναι βέβαιο ότι όσο θα υπάρχει ο Σύλλογος δεν θα ξεχασθείς ποτέ.
Ακολούθησε η Πρόεδρος του Εξωραϊστικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Αμαρουσίου κα Δ. Τσουκλείδου η οποία επεσήμανε πως «Η Σοφία ήταν μια γενναία και υπερήφανη γυναίκα που αντιμετώπισε με θάρρος και καρτερία το πρόβλημα της υγείας της μέχρι τέλους. Η πόλη μας στερήθηκε την φυσική της παρουσία, όμως το πνεύμα της θα βρίσκεται πάντα ανάμεσά μας και πολύ συχνά όλοι θα αναφερόμαστε σ’ αυτήν. Εκείνη θα μας κοιτάζει από ψηλά διπλά στον αγαπημένο της σύζυγο τον Θεοδωράκη όπως τον αποκαλούσε και θα καμαρώνει την υπέροχη πολυμελή οικογένειά της και την Εφημερίδα της το «ΑΘΜΟΝΙΟ ΒΗΜΑ» να συνεχίζει την δυναμική του πορεία, με εκδότρια την εξίσου δυναμική και δραστήρια κόρη της ΕΒΙΤΑ που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει όλα τα χαρίσματα της μητέρας της. Το Δ/κο Συμβούλιο και τα μέλη του Συλλόγου μας καθώς και ολόκληρη η πόλη μας και όχι μόνον, θα την θυμόμαστε πάντα με αγάπη και θαυμασμό.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Πρόεδρος των Αλκυονίδων κα Μ. Βλάση σημειώνοντας πως «Παρ΄όλο που περασαν τόσες ημέρες από την απώλειά της,την νοιώθεις συνεχώς παρούσα και δίπλα σου.Η ίδια ,άλλωστε, ενέπνεε αυτό το συναίσθημα ,αφού ,μόλις την γνώριζες,σου μετέφερε πάντοτε ,μία αμεσότητα φιλική, δενόσουν μαζί της,με τη ζεστασιά,τον αυθορμητισμό,την ευγένεια,που εξέπεμπε.Την αισθανόσουν σαν δικό σου άνθρωπο. Οπως εκφραζόταν γιά τους δικούς της,τα παιδιά της,τα εγγόνια ,τα αδέλφια της,έτσι απευθυνόταν και προς τους άλλους,και ειδικά πρός τα Μέλη Συλλόγων και Φορέων ,στους οποίους μετείχε ,είτε σαν Μέλος του Δ.Σ. ,είτε σαν Μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής,,όπως ήταν και στο δικό μας Συμβούλιο του Σωματείου ”Αλκυονίδες”,πράγμα που δήλωνε μεγαλείο ψυχής,φοβερή αντοχή και έναν απίστευτο δυναμισμό,σ΄αυτό το εύθραυστο σωματάκι» και κλείνοντας τόνισε «Ομως,το ίδιο πρώτη και γενναία στάθηκε και απέναντι στις κακοτοπιές.Δεν τις άφησε να την λυγίσουν,πάλεψε,τις ξεγέλασε πολλές φορές,και τέλος τους επέτρεψε να την αφήσουν ήσυχη.Και ήσυχη έφυγε,έχοντας δώσει σε οικογένεια,φίλους και γνωστούς αγάπη,αγάπη,αγάπη και αυτή θα μείνει στην καρδιά μας γιά τη Σοφούλα μας γιά πάντα».
Ο Πρόεδρος του Εκδρομικού και Περιηγητικού Ομίλου κος Μ. Ουίλς τόνισε «με το χαμόγελό σου και την έμφυτη ευγένειά σου, με το χιούμορ και τον ήπιο χαρακτήρα σου αποτελούσες την ήρεμη δύναμη του ομίλου και κέρδιζες τους συνομιλητές σου. Στην Μαρουσιώτικη κοινωνία η προσφορά σου ήταν μεγάλη. Άφησες δυσαναπλήρωτο κενό και στην πόλη μας που με την απώλειά σου έγινε κατά πολύ φτωχότερη. Μα είναι δυνατόν να σε ξεχάσουμε Σοφία; θα μπορούσε κανείς να μιλάει ώρες για το μεγαλείο της ψυχής σου, την καλοσύνη σου αλλά κυρίως για την τεράστια θέληση, την ψυχική και πνευματική σου δύναμη και την υπομονή σου. Πάλεψες παλικαρίσια με την αρρώστια σου όπως άλλωστε έκανες σε όλη σου τη ζωή. Αλλά ο αγώνας ήταν άνισος και υπέκυψες. Ναι εμείς του Εκδρομικού και Περιηγητικού Ομίλου του Αμαρουσίου θα σε θυμόμαστε πάντα πολυαγαπημένη μας Σοφούλα».
Η Πρόεδρος του Συλλόγου Αθμονέων κα Ρ. Μπογδάνου μίλησε επίσης με λόγια αγάπης για την εκλιπούσσα, για τη συμμετοχή της και τη συμβολή της στο Σύλλογο ως γηγενής Μαρουσιώτισσα, για την προσφορά της στην πόλη και την αλύγιστη προσωπικοτητά της. Μάλιστα η κα Ρ. Μπογδάνου πρότεινε να θεσπιστεί μια ημέρα κάθε χρόνο, όπως αυτή η βραδιά μνήμης για να αποτιούν όλοι φόρο τιμής στην προσφορά της είμνηστης Σοφίας Ζέρβα.
Το λόγο πήρε και η κα Α. Μέγα από την ομάδα συνεργασίας των Οδηγών για να μιλήσει για την προσφορά της αείμνηστης στον οδηγισμό.
Η συνεργάτης της εφημερίδας κα Π. Βραχιώτη-Λυμπεροπούλου στη δική της ομιλία τόνισε πως «οι άνθρωποι που αφήνουν το αποτύπωμά τους με το έργο τους, δεν πεθαίνουν. Διατηρούνται ζωντανοί και αξεθώριαστοι στη μνήμη των ανθρώπων. Σ΄αυτούς συγκαταλέγεται και η αείμνηστη Σοφία, η οποία δεν άφησε μόνο μια επιτυχημένη εφημερίδα αλλά παιδιά και εγγόνια έτοιμα να συνεχίσουν το έργο που τους κληροδότησαν οι αλησμόνητες μορφές Θοδωράκης και Σοφούλα. Και ήδη το βάρος του ακουμπάει σήμερα στους ώμους της αγαπημένης τους κορούλας, της Εβίτας, μια κοπέλα που διαθέτει τη δύναμη, το σταγανό και τη θέληση να ανεβάσει σε περαιτέρω ψηλώματα το Αθμόνιο Βήμα. Και στην προσπάθειά της αυτή θα της συμπαραστέκονται και θα την συνδράμουν πνευματικά και αόρατα οι ευδαίμονες στη μακαριότητά τους αείμνηστοι γονείς της».
Τέλος ο επίσης συνεργάτης της εφημερίδας κος Γ. Ρεκουνιώτης-Κυριακόπουλος μίλησε για τη αείμνηστη και μοιράστηκε με το κοινό στιγμές από την πολύχρονη οικογενειακή φιλία τους, τις σκέψεις και τις ανησυχίες που του εξέφραζε η εκλιπούσα, τη δύναμη της ψυχής της και το μεγελείο της προσφοράς της, την έγνοια της προς τα παιδιά και τα εγγόνια της, την αγάπη της για την εφημερίδα της μέχρι την τελευταία στιγμή, λίγες ημέρες πριν «φύγει».
Κλείνοντας όλοι έδωσαν υπόσχεση η μνήμη και η προσφορά της να μην ξεχαστούν ποτέ.
Αρχοντούλα Αναστασοπούλου