Ο “Εξωγήινος” ακούει, βλέπει, μαθαίνει και σας μεταφέρει το προεκλογικό κλίμα

0

Άντε να φύγω για το διάστημα να συναντήσω και το διαστημικό όχημα του Παππά…

Δήλωση ειλικρινούς μετανοίας

Επειδή δεν ήρθα στον πλανήτη σας για να σας στενοχωρήσω μ’ αυτά που μαθαίνω και μετά τα γράφω,με οδύνη, συντριβή και πλήρως μετανοημένος,γονυπετής ζητώ ταπεινά συγγνώμη επικαλούμενος την μεγαλοψυχία αυτών που εξ αιτίας της μύγας – μυγιάστηκαν.

Δηλώνω δε, πως θα υποβάλλω στον εαυτό μου την τιμωρία να σταθώ όρθιος στη γωνία με σηκωμένο το ένα πόδι παριστάνοντας τον πελαργό προς γνώσιν και συμμόρφωσιν,δεν θα σχολιάζω αυτούς που θυσιάζονταιγια να σώσουν τον δυστυχούντα Μαρουσιώτικο λαό,και ως εσχάτη αυτοτιμωρία θα γράψω εκατό φορές:

‘’Άλλη φορά θα είμαι καλό παιδί

και δεν θα στενοχωρήσω, ποτέ ξανά, την καλή μου Κυρία.

Φτου κακά’’!

Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός Λύκος

Και τώρα, που μου έφυγε το βάρος των τύψεων, αφού μετανοήσας ειλικρινώς ελπίζω να τύχω της συγγνώμης σας, πάμε στα υπόλοιπα:

Μια  φορά  κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα. Η Κοκκινοσκουφίτσα, όπως ξέρετε, είχε μια περιπέτεια με  τον  κακό  λύκο,  που  αφού  έφαγε  την  γιαγιά της και την βρήκε σκληρή για τα δόντια του, αποφάσισε να φάει την Κοκκινοσκουφίτσα που μπροστά στη γιαγιά της ήταν αυτό που λέτε εσείς οι Γήινοι, ‘‘αρνάκι γάλακτος’’.

Όμως, αυτό που γνωρίζει ολόκληρη η ανθρωπότητα, από το 1697 που ο Σαρλ Περώ έγραψε το παραμύθι, μέχρι σήμερα, ότι ο κακός λύκος στιγμή δεν  έχει σταματήσει να  επιχειρεί  να  φάει την  Κοκκινοσκουφίτσα και αυτή συνέχεια του ξεγλιστράει, εδώ και κάτι ημέρες έχει ανατραπεί.

‘‘Κυριακή,  γιορτή  και  σχόλη’’,  όπως  λέει  κάποιο  τραγούδι  σας,   ήταν και η Κοκκινοσκουφίτσα περπατούσε στο δάσος με το καλαθάκι της μαζεύοντας σκουπίδια, που κάποιοι απρόσεκτοι ή και ασυνείδητοι είχαν πετάξει ολούθε. τραγουδώντας ταυτόχρονα  ανέμελα:  ‘’Μέσα  στο  δάσος περπατώ,  όταν  ο  λύκος δεν είναι εδώ. Λύκε, λύκε είσαι εδώ;’’

    ‘‘Εδώ είμαι’’, ακούστηκε μια κλαψιάρικη φωνή πίσω από ένα αιωνόβιο  πεύκο  και αμέσως μετά εμφανίστηκε ο λύκος με την ουρά  στα σκέλια, καμπούρης και την  τρίχα κάγκελο.

Φοβισμένο το κοριτσάκι άφησε το καλαθάκι του και τρέμοντας ρώτησε τον κακό λύκο:

-Τι έπαθες λύκε και είσαι έτσι; Κακομοίρης και φοβισμένος; Σήμερα δεν έχεις διάθεση να με φας;

Ο λύκος την κοίταξε για πρώτη φορά μετά από 317 χρόνια παραμυθιού με συμπάθεια και της απάντησε.

-Όχι. Δεν έχω –πια- καμία διάθεση να σε φάω. Εδώ σε λίγο θα φάνε εμένα τον ίδιο. Εσένα θα σκεφτώ;

-Τι λες καλέ; Ποιος θα φάει εσένα, που όλο το δάσος σε τρέμει;

-Δεν βλέπεις τι γίνεται στο δάσος;

-Τι γίνεται;

-Τι γίνεται; Εκεί που ήσουν εσύ, εγώ και η γιαγιά σου, ξαφνικά γέμισε με κόσμο.

-Και τι θέλουν στο δάσος;

-‘Εμαθαν πως τριγυρίζεις σ’ αυτό και μαζεύεις τα σκουπίδια και ζήλεψαν. Ξαμολήθηκαν λοιπόν και βάλθηκαν να το κάνουν λαμπίκο.

-Έχουν μαζέψει ξανά σκουπίδια στο δάσος;

-Δεν θυμάμαι, αλλά δεν έχουμε κάθε εβδομάδα Εκλογές για να ευαισθητοποιούνται κάποιοι ώστε να το κάνουν αγαπημένη τους συνήθεια.

-Και ποιοι είναι αυτοί, που ξαφνικά αγάπησαν το δάσος και σκέφτηκαν να το καθαρίσουν;

-Που θες να τους ξέρω; Μήπως τους έχω ξαναδεί ή σάμπως θα τους ξαναδώ μετά τις 26 Μαΐου;

-Και είναι ντυμένοι κοκκινοσκουφίτσες;

-Όχι μόνο κοκκινοσκουφίτσες, αλλά και μπλεσκουφίτσες, πρασινοσκουφίτσες, ροζσκουφίτσες και παρδαλοσκουφίτσες ακόμη, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, που αλλάζουν τα Κόμματα σαν τα πουκάμισα. Α ξέχασα. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που τους έλεγαν φωτογράφους, αλλά δεν κατάλαβα τι έκαναν αυτοί, που όλοι στεκόντουσαν χαμογελαστοί απέναντί τους κι εκείνοι τους έλεγαν: ‘‘Έτοιμοι; Έτοιμοι παιδιά να βγει το πουλάκι’’;

Κι εκεί που κοίταζα ζαλισμένος, αυτά τα πρωτόγνωρα για μένα, άκου-σα την καρακάξα που τους έβλεπε και γέλαγε, να λέει στον μπούφο:

-Τι κοιτάς μ’ ανοιχτό το στόμα; ; Δεν ξέρεις, πως  για τα ψηφαλάκια, μέχρι σκουπίδια μαζεύεις κάθε τέσσερα χρόνια;  Κατάλαβες μπούφο;

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας