ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ “ΝΙΚΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ” -25Η ΜΑΡΤΙΟΥ – ΕΠΕΤΕΙΟΣ 200 ΕΤΩΝ ΑΠΟ 1821 – ΘΟΥΡΙΟΣ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ

0

Εκ  του ΔΣ του Συλλόγου Ποντίων Αμαρουσίου «Νίκος Καπετανίδης».  Θερμές ευχές για την μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας.  Καλή εβδομάδα σε όλους.

Αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου , την επέτειο των 200 χρόνων απο την επανάσταση του 1821 και τον “Θούριο” του Ρήγα Φεραίου.

Αποδίδουμε φόρο τιμής στον “Θούριο” του Ρήγα, στην σημαντικότητα ενός οράματος , που έγινε ορόσημο στην ιστορία μας , ξεχύθηκε σα λάβα, ανέτρεψε τα δεδομένα και χάραξε την πορεία για μια ελεύθερη Ελλάδα. Μέρα ιστορικής μνήμης των χιλιάδων Ελλήνων που πολέμησαν κατά του Οθωμανικού ζυγού, με κύριο όπλο την ανδρειωμένη ψυχή τους, θυσιάζοντας τον εαυτό τους στην ελευθερία του έθνους . Τη δική μας ελευθερία. Εκείνων των προγόνων που με μόνη εξάρτηση, αυτήν της εσωτερικής φλόγας και του πιστεύω, μετέτρεψαν το όραμα σε πραγματικότητα. Στην παραμελημένη δύναμη της ψυχής τους που, ο κατατρεγμός, καταναγκασμός και φόβος, την είχε καταχωνιάσει στα έγκατα του είναι τους . Την ανδρειοσύνη που μπόρεσε να διαγνώσει και αφυπνήσει, να την αγγίξει βγάζοντάς την απο μια χειμερία νάρκη 400 ετών , ο «Θούριος» του Ρήγα Φεραίου, το άσμα του πρωτομάρτυρα της ελευθερίας. Στο σάλπισμά του για εξέγερση κάλεσε τους απανταχού Έλληνες, και τον Πόντιο Ελληνισμό, προσκαλώντας , μα και προκαλώντας τα σώψυχα των Μαυροθαλασσινών (κατοίκων της Μαύρης Θάλασσας/Πόντου) στον «Θούριο”.

Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,

ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.

Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,

χωθήτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί

Και ο σπόρος που έπεσε, άρχισε σιγά σιγά να ριζώνει , να βγάζει κλαδιά και καρπούς, παρατάσσοντας τους Ελληνες στον αγώνα. Ο Γέρος του Μοριά όταν τον ρωτούσαν απαντούσε θυμοσοφικά: «Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς. Εμείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας» . Πόσο ‘λίγοι’ θα ήμασταν αλήθεια, χωρίς αυτή τη ψυχάρα μέσα μας;

Είναι η δεύτερη χρονιά που η πανδημία μας κρατάει μακριά από επετειακές εκδηλώσεις .

Ομως παραμένουμε εδώ, μαζί σας, και αισθανόμαστε την ανάγκη να τιμήσουμε τουλάχιστον με το πνεύμα μας τα 200 χρόνια απο την επανάσταση του ΄21. Αφιερώνουμε την σημερινή ημέρα στον συγγραφέα, στοχαστή και επαναστάτη Ρήγα Βελεστινλή, για τον οποίο ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είχε πει: «Εστάθη ο μεγαλύτερος ευεργέτης της φυλής μας. Το μελάνι του θα είναι πολύτιμο ενώπιον του Θεού, όσο το αίμα του άγιο.». Κλείνουμε παραθέτοντας αποσπάσματα από το επαναστατικό άσμα του Ρήγα «Ο Θούριος» , έργο για τον οποίο ο Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Πουκεβίλ είχε γράψει: «Οι Έλληνες πολεμούσαν έχοντας στα χείλη τους τις τρομερές στροφές του Ρήγα…» (Π.Β)

Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.

Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να ‘χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ’ ένας, ελεύθερος να ζη,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί

Όσα απ’ την τυραννίαν, πήγαν στην ξενητιά
στον τόπον του καθ’ ένας, ας έλθη τώρα πιά.
Και όσοι του πολεμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε σταις σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά.

Λεβέντες αντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννή.
Μην καρτερήτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθήτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν’ αρπάξουμε για μια
τα άρματα, και να βγούμεν απ’ την πικρή σκλαβιά.

Ο κόσμος να γλυτώση, απ’ αύτην την πληγή,
κ’ ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Αφήστε μια απάντηση

Παρακαλώ εισάγετε το σχόλιό σας!
Εισαγάγετε εδώ το όνομά σας