Σήμερα 17 Ιουλίου η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Μεγαλομάρτηρος Αγίας Μαρίνας. Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια Πισιδίας της Μικράς Ασίας. Η μητέρα της πέθανε λίγο μετά από τη γέννησή της και ο πατέρας της, ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης, ανέθεσε την ανατροφή της σε μια χριστιανή γυναίκα. Η γυναίκα αυτή δίδαξε στην Αγία Μαρίνα τον χριστιανισμό.
Σε ηλικία 15 ετών αποκάλυψε στον πατέρα της ότι ήταν χριστιανή κι εκείνος την έδιωξε. Λίγο καιρό αργότερα όταν ο έπαρχος Ολύμβριος έμαθε ότι η Αγία Μαρίνα ήταν χριστιανή διέταξε να τη συλλάβουν και την ανέκρινε, την ανάγκασε να υποστεί σκληρά βασανιστήρια ώστε η Αγία Μαρίνα να απαρνηθεί την πίστη της, κάτι που δεν έγινε. Έτσι ο έπαρχος αποκεφάλισε την Αγία Μαρίνα. Τα λείψανα της Αγίας Μαρίνας βρίσκονται στην Αθήνα, στον ναό της Αγίας Μαρίνας, ενώ η χείρα της βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος.
Στο Μαρούσι η μνήμη της Αγίας Μαρίνας τιμάται στο ομώνυμο παρεκκλήσι που βρίσκεται στον Ι. Ναό του Αγ. Νικολάου, στο Κέντρο του Αμαρουσίου, στις Καμάρες. Το παρεκκλήσι της Αγίας, βρίσκεται στο χώρο κάτω από τον κυρίως Ναό και λειτουργεί μόνο μια φορά τον χρόνο, την παραμονή και ανήμερα της γιορτής.
Ένα μικρό, γραφικό εκκλησάκι στην μνήμη της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται στα Μελίσσια, στο κτήμα που βρίσκεται το Χαμόγελο του Παιδιού, έκταση ιδιοκτησίας του Συλλόγου της Αγίας Μαρίνας.
Εκεί το απόγευμα της Κυριακής, παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Εσπερινός παρουσία της Αντιπεριφερειάρχη κας Π. Λεονάρδου, της Αντιδημάρχου κας Ρ. Χαλιώτη, του Αντιδημάρχου κου Κ. Ρώτα, του Προέδρου του Χαμόγελου του Παιδιού κου Κ. Γιαννόπουλου, της Προέδρου του Συλλόγου Ἡ Αγία Μαρίνα”κας Μ. Σοφού και μελών του Διοικητικού Συμβουλίου καθώς και πλήθους πιστών.
Λίγα ιστορικά στοιχεία
Με την σύστασή του ο «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΩΝ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ Η ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ» σκοπός του πρώτου, ιδρυτικού Διοικητικού Συμβουλίου ήταν, η φιλοξενία και η περίθαλψις απόρων γυναικών και κορασίδων εργαζομένων, εν τοις γραφείοις και εργοστασίοις, (όπως διαβάζουμε σε επιστολή του ΔΣ), των οποίων ο οργανισμός είχε ανάγκη τονώσεως δια της παραμονής τους στον καθαρό αέρα.
Για να υλοποιήσουν τον σκοπό τους, αγόρασαν από τον ΟΔΕΠ μια έκταση 44 στρεμμάτων, στην θέση Παλιάγιαννη Αμαρουσίου νυν Μελισσίων, για να κτίσουν ένα οίκημα, ένα αναρρωτήριο όπως ήθελαν να το ονομάσουν.
Με δικά τους χρήματα αλλά και άλλων χορηγών και με πολλές δυσκολίες άρχισαν να χτίζουν το οίκημα για να εκπληρώσουν τον σκοπό τους. Το 1935 δέκα χρόνια μετά το κτίριο ακόμα, δεν είχε τελειώσει. Με την βοήθεια χορηγών και φίλων, κατάφεραν να το τελειώσουν αλλά όχι και να το λειτουργήσουν.
Ήρθαν οι Γερμανοί, το κτήμα και το κτίριο ήταν κατάλληλα για να εγκαταστήσουν ασυρμάτους, το επιτάξαν και όταν έφυγαν έκαναν το πιο εύκολο! Το ανατίναξαν….
Φανταζόμαστε τα συναισθήματα αυτών των γυναικών; Τόσοι κόποι, τόσες θυσίες, τόσα χρήματα, και πάλι στο μηδέν.
Η Πρόεδρος και από τις ιδρύτριες του Συλλόγου Αδαμαντία Δρίβα, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός έπαθε εγκεφαλικό. Απεβίωσε το 1948 και με διαθήκη της άφησε κληροδότημα στον Σύλλογο την οικία της στο Μαρούσι, επί των οδών Β. Σοφίας και Κοιμήσεως Θεοτόκου 1, για να χρησιμοποιεί ο Σύλλογος τα ενοίκια, για την εκπλήρωση των σκοπών του. Πρόεδρος του Συλλόγου ήταν ήδη η κ. Μαρία Δεμέστιχα.
Άρχισε πάλι η προσπάθεια. Ξανά λαχειοφόρες αγορές, ξανά χρήματα δικά τους και φίλων και άλλων χορηγών κι έτσι κτίσθηκε ένα κτίριο μικρότερο. Θα λειτουργούσε τώρα, σύμφωνα με το τροποποιημένο καταστατικό του Συλλόγου ως ξενώνας, καλοκαιρινή κατασκήνωση, νεανίδων αλλά και μεγαλύτερων γυναικών. Για την λειτουργία της στέγης αυτής συνέβαλαν οι κυρίες του Διοικητικού Συμβουλίου με την σχεδόν καθημερινή παρουσία τους. Για τον λόγο αυτό υπήρχε δωμάτιο στο οποίο κοιμόντουσαν όταν διανυκτέρευαν.
Η Πρόεδρος Μαρία Δεμέστιχα απεβίωσε το 1983 και την θέση της Προέδρου αναλαμβάνει η Σύμβουλος ιατρός κ. Σωτηρία Λεγάτου. Στα Μελίσσια η Στέγη προσωρινής φιλοξενίας γυναικών (καλοκαιρινή κατασκήνωση) λειτούργησε ικανοποιητικά για αρκετά χρόνια, όπως φαίνεται και από τις ευχαριστήριες αλλά και τις συγχαρητήριες επιστολές.
Με την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου στη Ελλάδα και την επιθυμία να γίνονται κατασκηνώσεις σε παραθαλάσσιες περιοχές η προσέλευση των γυναικών στην στέγη στα Μελίσσια άρχισε να αραιώνει πολύ.
Ο Σύλλογος το 2003 παραχώρησε το κτήμα και τα οικήματα στον Σύλλογο «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ». Έτσι βρήκαν στέγη, αγάπη και στοργή μικρά παιδιά. Φιλοξενούνται γύρω στα 25 με 27 παιδιά διαφόρων ηλικιών. Το ΔΣ του Συλλόγου που πήρε αυτή την σωστή απόφαση αποτελείτο από τις κυρίες: Πρόεδρος Σωτηρία Λεγάτου, Αντιπρόεδρος Καλλιρρόη Κουζά, Γεν. Γραμματεύς Μαρία Κουτσοστάθη, Ταμίας Ειρήνη Παπίτση, Σύμβουλοι: Χριστίνα Γρατσούνη, Ιωάννα Μελακοπούλου, Μαρία Πιλάτη. Πηγή Κονδυλά, Μαρία Σοφού. Την ιδέα την είχε η αείμνηστος Χριστίνα Γρατσούνη η οποία μαζί με άλλα μέλη τις αείμνηστες Ιωάννα Μελακοπούλου και Ειρήνη Παπίτση ήρθαν σε επικοινωνία με τον κύριο Κώστα Γιαννόπουλο.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο κτήμα στα Μελίσσια υπάρχει και το εκκλησάκι του Συλλόγου Η Αγία Μαρίνα και κάθε χρόνο, στην γιορτή της Αγίας, γίνεται εσπερινός και Θεία Λειτουργία.
Τέλος ένα υπέροχο, γραφικό εκκλησάκι, σε καταπράσινη τοποθεσία των Μελισσίων τιμά επίσης την μνήμη της Αγίας Μαρίνας. Την παραμονή της εορτής πραγματοποιείται και περιφορά της Ι. Εικόνας στους δρόμους της πόλης παρουσία πλήθους πιστών.
Πηγή τα βιβλία «Ένα κερί στις Εκκλησιές του Μαρουσιού» και «Πολιτισμός στο Μαρούσι-Σύλλογοι Ενώσεις-Σωματεία στο χτες και το σήμερα της πόλης», του Δήμου Αμαρουσίου και της Εφημερίδας ΑΘΜΟΝΙΟΝ ΒΗΜΑ
