Πριν μερικούς μήνες, όταν εισέβαλλαν επιτιθέμενοι οι Ρώσοι στην Ουκρανία, πολλοί θεώρησαν ότι ο πόλεμος αυτός ήταν μία ευκαιρία για να ηττηθεί ο Πούτιν και να διαλυθεί η Ρωσία, παρά τις δυσμενείς επιπτώσεις που διαφαινόντουσαν για όλο το κόσμο.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι εάν ο Δυτικός κόσμος δεν ενίσχυε την Ουκρανία από την πρώτη στιγμή με χιλιάδες αντιαρματικά, ατομικό οπλισμό, αντιεροπορικά, σύγχρονα πυροβόλα, ρουκετοβόλα, κατευθυνόμενα βλήματα, οβίδες, UAVs, πληροφορίες, δορυφορική κατόπτευση, με δισεκατομμύρια δολάρια, εάν δεν δρούσαν έμπειροι στρατιωτικοί του ΝΑΤΟ στον σχεδιασμό, στις πληροφορίες και στην διοίκηση κι έλεγχο, η Ουκρανία δεν θα είχε την δυνατότητα να αμυνθεί αποτελεσματικά. Ο Δυτικός κόσμος πόνεσε πολύ για να δώσει αυτήν την βοήθεια και να ενισχύσει την Ουκρανία και για να επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία. Ιδιαίτερα η Ελλάδα, πολύ περισσότερο από άλλες χώρες, γιατί βρέθηκε στο επίκεντρο των σχέσεων Δύσης Ανατολής με την Τουρκία να το εκμεταλλεύεται.
Με την λογική της ευκαιρίας για προσωπική αποκαθήλωση του Πούτιν και συντριβής της Ρωσίας, πολλοί υποβάθμιζαν το γεγονός ότι η Ουκρανία λειτουργούσε ως Ιφιγένεια γι’ αυτό, και επίσης παρέβλεπαν τις επιπτώσεις:
- ότι το κόστος θα ήταν εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και από τις δύο πλευρές, με φρικτά εγκλήματα κατά αμάχων, ότι θα υπήρχαν 25 και πλέον εκατομμύρια πρόσφυγες, ότι οι περισσότερες πόλεις της Ουκρανίας θα ισοπεδωνόντουσαν, ότι το 1/3 της Ουκρανίας θα άλλαζε καθεστώς και από καθεστώς διοικητικής αυτονομίας εντός του κοινοβουλευτικού συστήματος της, θα γινόταν αιματηρό προσάρτημα της Ρωσίας,
- ότι η οικονομία της Ουκρανίας θα συρρικνωνόταν κατά 45% το 2022, (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ), ότι 1,5 και πλέον τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι τώρα θα πήγαιναν σε πολεμικές επιχειρήσεις και όχι σε ζωτικά προβλήματα του πλανήτη και της ανθρωπότητας,
- ότι τι τα προβλήματα στην οικονομία στην διατροφή, στα καύσιμα και στην ενέργεια θα έφερναν σε απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο το κόσμο, καθώς επίσης ότι τα αναγκαία άμεσα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής θα αναστέλλονταν,
- ότι καθημερινά θα ανησυχούμε ότι είμαστε στα πρόθυρα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου, για την χρήση πυρηνικών όπλων ή μία μαζική καταστροφή από τους βομβαρδισμούς στα πυρηνικά εργοστάσια,
- ότι οι επιπτώσεις αυτού του πολέμου ξέχωρα του ότι διχάζουν τον κόσμο θα μας επηρεάζουν άσχημα για πολλά ακόμη χρόνια και ότι αντί να επενδύουμε στην ανθρωπότητα, επενδύουμε στην καταστροφή της.
Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι ο Πούτιν θα αποθρασύνονταν σαν τον Χίτλερ εάν ξεκινούσε ειρηνευτική πρωτοβουλία νωρίς (θεωρούσαν ότι η ειρηνευτική προσπάθεια θα εκλαμβανόταν ως κατευναστική πολιτική, όπως συνέβη στον Β’ΠΠ με την εισβολή της Γερμανίας στην Σουδητία και την προσάρτησή της) και ότι μετά θα ήταν ασταμάτητος.
Ποίοι ήταν οι όμως φόβοι για μία επεκτατική πολιτική του Πούτιν;
- Ότι θα καταλάμβανε την Ευρώπη;
- Ότι θα καταλάμβανε όλες τις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ;
- Ότι θα επιτίθετο στον κόσμο όλο;
Όμως οι διεθνείς συνθήκες σήμερα δεν είναι ίδιες όπως ήταν πριν από τον Β’ΠΠ, πέραν του ότι η πολεμική προετοιμασία της Ρωσίας του Πούτιν δεν έμοιαζε ούτε στο ελάχιστο με αυτές της Γερμανίας του Χίτλερ. Η ΕΕ δεν υπήρχε τότε ούτε οι Διεθνείς Οργανισμοί που παρεμβαίνουν σήμερα για να εξισορροπήσουν τα πράγματα, ούτε υπήρχε η παγκοσμιοποίηση που δίνει την δυνατότητα γενικευμένων κυρώσεων σε πολλά πεδία.
Επίσης οι χώρες δεν είχαν την στρατιωτική ισχύ για να αντιμετωπίσουν συμβατικά την Γερμανία και δεν υπήρχαν τα πυρηνικά που κατέχουν πολλές χώρες σήμερα ως “game changer”. Σήμερα υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές από την Ρωσία, αλλά και Αμυντικές Συμμαχίες, και Οργανισμοί που μπορούν να λειτουργήσουν ανασχετικά σε όποιον επιδίωκε να επεκταθεί όπως επιδίωξε η Γερμανία στον Β’ΠΠ.
Συνεπώς η επίκληση μεταχρονολογημένων ιστορικά επιχειρημάτων για να υποστηρίξουν τον συσχετισμό της σημερινής Ρωσίας με την Γερμανία του Β’ΠΠ και της επιθυμίας για παγκόσμια κυριαρχία του Χίτλερ (που στηρίχθηκε στον φανατισμό της ιδεοληψίας για την ανωτερότητα της Άριας φυλής) είναι επιστημονικά εσφαλμένη.
Μάλιστα εάν κάποιος επισήμαινε όλα αυτά από την πρώτη στιγμή, και υποστήριζε ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει το συντομότερο ειρηνευτική διεθνής προσπάθεια για το καλό όλου του πλανήτη, χαρακτηριζόταν από τους νεομακαρθιστές ως “χρήσιμος ηλίθιος”. Και η επιτελούμενη καταστροφή σε πολλά επίπεδα ως “αναγκαίο κακό”.
Θα συμφωνήσουμε βέβαια όλοι μας, ότι η εισβολή της Ρωσίας και η επιθετική της συμπεριφορά είναι εγκληματική και σωστά καταδικάστηκε από την ΓΣ/ΟΗΕ και όλον τον Δυτικό κόσμο. Και σωστά πρέπει να υπάρξουν σκληρές κυρώσεις και ενίσχυση της Ουκρανίας για να αμυνθεί, και τα εγκλήματα της Ρωσίας πρέπει να τιμωρηθούν.
Σήμερα όμως που η σύγκρουση οδηγείται σε αδιέξοδο, με μεγάλο κίνδυνο περεταίρω κλιμάκωσής της, ΟΛΟΙ οι εχέφρονες πλέον Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, αλλά και ο ΓΓ/ΟΗΕ, αντιλαμβανόμενοι τα αδιέξοδα αυτά έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό απόψεις και μιλάνε για την ανάγκη εκκίνησης μίας ειρηνευτικής διαδικασίας, αναγνωρίζοντας ότι αυτός ο πόλεμος δεν θα έχει τελικά κανένα κερδισμένο αλλά όλος ο κόσμος θα είναι χειρότερος από πριν.
Και μάλιστα νέες συγκρούσεις αναφύονται παράπλευρα (με μεγάλες πιθανότητες να είναι υποκινούμενες π.χ. Κόσοβο, Αζερμπαϊτζαν-Αρμενία), κυρίως από αναζωπυρώσεις εθνικιστικών συγκρούσεων, αποσχιστικών τάσεων και εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων και νέες συμμαχίες δημιουργούνται, οι οποίες δυνητικά μπορεί να δημιουργήσουν περιοχές μεγάλης αστάθειας.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Η πολιτική είναι αναίμακτος πόλεμος. – Ο πόλεμος είναι η αιματηρή αποτυχία της πολιτικής.
