Πριν από λίγες μέρες η Ελλάδα έγινε η πρώτη Ορθόδοξη χώρα που διευθέτησε και επίσημα την νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ των ομόφυλων ζευγαριών.
Ανεξάρτητα του αποτελέσματος εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως για μέρες το θέμα μονοπωλούσε σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ ενώ το κυρίαρχο κλίμα που καλλιεργούνταν ήταν πως επρόκειτο για μια αστοχία του Ελληνικού κράτους που επιτέλους πια έπρεπε να διευθετηθεί …
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου το κλίμα που καλλιεργήθηκε στα διάφορα ΜΜΕ ήταν εορταστικό και θεωρήθηκε ως μια φυσιολογική εξέλιξη. Κάποιες αντίθετες φωνές μάλλον περιθωριοποιήθηκαν ως αναχρονιστικές, ξεπερασμένες και εκτός εποχής …
Όπως χαρακτηριστικά ακούστηκε από κάποιους να λέγεται : ‘’ … νιώθουμε ρε παιδί μου ότι γίναμε Ευρώπη, ότι μένουμε στο Βέλγιο ή στο Λουξεμβούργο …’’
Ίσως ορισμένοι βιαστούν να με χαρακτηρίσουν ως εμπαθή και κατευθυνόμενο,.. τουναντίον …
Κάθε κοινωνική ομάδα πρέπει να γίνεται σεβαστή από το σύνολο, καμία ιδιαιτερότητα δεν πρέπει να περιθωριοποιείται, ούτε να αποκλείεται. Στην τελική το να κλείνουμε τα μάτια σε μια πραγματικότητα και να στρουθοκαμηλίζουμε δεν είναι κάτι που μας πηγαίνει κάπου ….
Ωστόσο, η γεύση που μας έμεινε από όλο αυτό είναι πως μάλλον υπερβάλλαμε, μάλλον το παρατραβήξαμε… Γιατί άλλο να αντιμετωπίζεις νομικά ένα θέμα, και άλλο να δημιουργείς μια περιρέουσα υπερχαρούμενη ατμόσφαιρα στα όρια της μόδας …
Αναρωτιέμαι αν μπορούμε, έτσι απλά να δεχόμαστε κάτι τέτοιο, αν έχουμε το δικαίωμα απέναντι στις μελλοντικές γενιές, ή αν έχουμε την πολυτέλεια στον γεωγραφικό χώρο που βρισκόμαστε …
Αναρωτιέμαι αν συμβάλλουμε στην δημιουργία μιας υγιούς και ακμάζουσας κοινωνίας …
Σίγουρα οι επισημάνσεις μου για κάποιους μπορεί να σημαίνουν σκοταδισμό και αναχρονισμό …
Όμως … δεν νομίζω πως θα αμφισβητήσει κανείς πως η βάση της κοινωνίας μας, η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, νοσεί βαθύτατα …
Πως αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως για πάνω από τους μισούς γάμους η κατάληξη είναι το διαζύγιο …;;
Πως να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός πως παρά την ευκολία κοινωνικοποίησης, σήμερα πολλοί νέοι και νέες επιλέγουν να μην κάνουν οικογένεια, μένουν ανύπαντροι, δεν κάνουν παιδιά, και όλα αυτά στα πλαίσια μιας σύγχυσης, μεταξύ ελευθεριότητας , καριέρας και λανθασμένης εκτίμησης του χρόνου, που βέβαια τελειώνει κάποτε ειδικά για τις γυναίκες …
Τι να πούμε για το γεγονός ότι η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια έχασε το 10% του πληθυσμού της …
Η τάση μας να προσπαθούμε να αντιγράψουμε αλλότριες, ξένες προς την παράδοσή μας συνήθειες, ή να σκεφτόμαστε όπως για παράδειγμα οι Σκανδιναβοί ή οι Βέλγοι ίσως μας στοιχίσει κάποια στιγμή ανεπανόρθωτα …
Η ιστορία έχει δείξει ότι πάντα μιας μεγάλης καταστροφής προηγείται μια κοινωνική παρακμή.
Βέβαια θα ρωτήσει κανείς: …’’ πως το συνδέεις και τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με μια αποκατάσταση με νομικό τρόπο μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας; ‘’
Με αυτό καθαυτό το γεγονός καμία.
Για την περιρέουσα ατμόσφαιρα μιλάω και την φυσικότητα που το γεγονός αυτό επιχειρείται να πλασαριστεί στην κοινωνία μας, στα όρια, όπως προανέφερα,… ότι μπορεί να είναι και λίγο της μόδας …
Εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος !
Όταν σε μια κοινωνία όπου τα τελευταία χρόνια ακραίες κοινωνικές συμπεριφορές όπως, γυναικοκτονίες , παιδική εγκληματικότητα , bulling στα σχολεία, επιχειρείται να αφομοιωθούν πρότυπα που μια γενιά πριν θα θεωρούνταν αδιανόητα,αυτό μας βάζει σε σκέψεις …
Πρόοδος ή μια ακόμα βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας μας ;;
…” Ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνηση να το κάνει, έπρεπε να ευθυγραμμιστεί με τα ευρωπαϊκά πρότυπα …’’ μου έλεγε πρόσφατα φίλη που εργάζεται ως κυβερνητική υπάλληλος …
Ήταν όντως υποχρεωμένος ο πρωθυπουργός να κάνει κάτι τέτοιο;;
Εμείς ως καλόπιστοι και καλοπροαίρετοι, ειδικά στο πρόσωπό του, να προσπαθήσουμε να το δεχτούμε …
Η ηγεσία του τόπου ξέρει καλύτερα …
Θα περιμένουμε να δούμε πως τελικά, κινήσεις σαν κι αυτήν, μπορούν να πάνε τον τόπο μπροστά …
Να υπενθυμίσουμε μόνο πως ο εξ ανατολών γείτονάς μας (του οποίου το αφήγημα στο βάθος εμπεριέχει ξεκάθαρα την πρόθεσή του αν όχι να μας εξαφανίσει ως έθνος, πάντως σίγουρα να μας μικρύνει κατά το δυνατόν σε όλα), καλπάζει στο να κατακτήσει πληθυσμιακά τα εκατό εκατομμύρια.
Απέναντι σε μια Τουρκία των ογδόντα εκατομμυρίων και του μισού δις ομόθρησκων και Τουρκογενών που φαίνεται ότι επηρεάζει, αλήθεια εμείς τι έχουμε να προτάξουμε … ;;
Την ένδοξη ιστορία των προγόνων μας ( για μια ακόμη φορά ) ή την ελευθεριότητα και τα διάφορα αυτονόητα δικαιώματα των Νεοελλήνων, την χαρούμενη περιρέουσα ατμόσφαιρα ή την τόλμη και την γενναιότητα που νομοτελειακά και ιστορικά θα δείξουμε την κρίσιμη στιγμή ;;….
