Ο Σύλλογος Ποντίων Αμαρουσίου «Νίκος Καπετανίδης» για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας
Η εφημερίδα «Αθμόνιον Βήμα» επικοινώνησε με τον Πρόεδρο του πολύ δραστήριου Συλλόγου Ποντίων Αμαρουσίου κο Δ. Κοσμίδη για να μας πει δυο λόγια για την Ημέρα αυτή. «παραμένουμε πάντα στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων και των διεκδικήσεων για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας τόσο ως Σύλλογος όσο και ακολουθώντας τις πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας. Πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους να επιτευχθεί η αναγνώριση, είναι θέμα τιμής στην μνήμη των αδικοχαμένων Ελλήνων του Πόντου», μας δήλωσε ο κος Κοσμίδης.
Με σκοπό να τιμήσει μια μεγάλη μορφή του Ποντιακού Ελληνισμού, ο Σύλλογος Ποντίων Αμαρουσίου έδωσε στο σύλλογο το όνομα Νίκος Καπετανίδης, για να παραμείνει ο ηρωισμός και η θυσία του από γενιά σε γενιά. Όπως μας ανέφερε ο κος Δ. Κοσμίδης, ήταν τέτοια η γενναιότητα και η αντρειοσύνη αυτού του μεγάλου Έλληνα που δε δείλιασε ούτε μπροστά στο θάνατο, ούτε λίγο πριν την αγχόνη. Πολέμησε με κάθε τρόπο, μέσα και από την εφημερίδα «Η εποχή» που εξέδιδε και ακόμα και στην τελευταία του ευκαιρία να σώσει τη ζωή του, δεν σταμάτησε να μάχεται για την πατρίδα του. Μπροστά στο δικαστήριο την ώρα της απόφασης, δήλωσε πως «δεν κάνω την επανάσταση μόνο για την απελευθέρωση των Ποντίων αλλά και την ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Ζήτω η Ελλάς!» και με ηρωισμό οδηγήθηκε στον απαγχονισμό, ως εθνομάρτυρας.
Εξίσου πολύ δραστήριος είναι και η Ένωση Ποντίων Μελισσίων. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα αποδίδει τιμή στη μνήμη των αδικοχαμένων Ελλήνων του Πόντου, με κατάθεση στεφάνων στο ηρώο στην πλατεία Αγ. Γεωργίου, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων ως ελάχιστος φόρος τιμής.
λίγα λόγια για την Ημερα
Διωγμοί, σφαγές και βασανιστήρια. Ο ξεριζωμός εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων από τα πατρογονικά τους εδάφη συνιστούν τη γενοκτονία των Ποντίων που το 1994 η Βουλή των Ελλήνων επίσημα αναγνώρισε και καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης. Με στόχο την εξαφάνιση των Ελληνικών κοινοτήτων από τον τόπο που ζούσαν επί τρείς χιλιετίες η μανία και η οργή των Νεότουρκων και των εθνικιστών του Κεμάλ οδήγησαν στις απάνθρωπες εγκληματικές πράξεις κατά την περίοδο 1914-1923. Αν συνδυαστεί μάλιστα το γεγονός αυτό και με τις παράλληλες γενοκτονίες και διωγμούς και άλλων ελληνικών, χριστιανικών πληθυσμών όπως Αρμενίων και Ασσυρίων, συμπεραίνουμε πως επρόκειτο για μια συντονισμένη προσπάθεια εξαφάνισης του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού από τα εδάφη της Μ. Ασίας.
Αποτρόπαιες και φρικιαστικές οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Ποντίων συμπατριωτών μας. Διωγμοί, εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, βασανιστήρια, πείνα και δίψα, πορείες θανάτου στην έρημο και το αποκορύφωμα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων σύμφωνα με τις περισσότερες Ελληνικές, αλλά και κάποιες ξένες, πηγές υπολογίζεται σε πάνω από 300.000, μάλιστα το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων αναφέρει πως ήταν 353.000 τα θύματα. Ωστόσο οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα και το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Παρόλα αυτά από τότε το ελληνικό κράτος προσπαθεί ακόμα να επιτύχει την αναγνώριση της Γενοκτονίας και από το Τουρκικό κράτος, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο για εθνική και ηθική δικαίωση αλλά και για να διασφαλιστεί πως κάτι παρόμοιο αποτρόπαιο θα αποφευχθεί στο μέλλον εις βάρος οποιουδήποτε λαού ή κράτους.
Ωστόσο η Τουρκία δεν αναγνωρίζει πως υπήρξε γενοκτονία Ποντίων και αποδίδει τους θανάτους σε απώλειες πολέμου που προκάλεσε η Ελλάδα, εισβάλλοντας στην Ανατολία, όπως επίσης και σε λοιμό και σε ασθένειες και χαρακτηρίζει τα περί γενοκτονίας διαστρέβλωση των γεγονότων για πολιτικά κίνητρα και εσωτερική κατανάλωση. Αυτό που σοκάρει είναι δε, πως φτάνει στο σημείο να κάνει λόγο και για πολεμική αποζημίωση που θα έπρεπε να πληρώσει η Ελλάδα για τα συγκεκριμένα γεγονότα, σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως εκτός από το ελληνικό κράτος ο διωγμός των Ποντίων αναγνωρίζεται επισήμως ως γενοκτονία από την Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, εννέα πολιτείες των ΗΠΑ (Φλόριντα, Τζώρτζια, Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Νότια Καρολίνα, Ρόουντ Άιλαντ και από τις 11/9/2019 Καλιφόρνια, τη βουλή της αυστραλιανών πολιτειών της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλίας, την Αυστρία (ακολουθούμενη λίγες ημέρες αργότερα από το Δήμο της Βιέννης) και την Ολλανδία Στο Καναδά οι πόλεις Οττάβα και Τορόντο έχουν αναγνωρίσει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας. Επιπλέον η Ποντιακή γενοκτονία έχει οριστεί και αναγνωριστεί από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS), ενώ έχει τύχει αναγνώρισης και από μερικές διεθνείς οργανώσεις και φορείς, όπως οι Ευρωπαίοι Δημοκράτες Φοιτητές.
Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:
«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»
