Η υπογραφή της συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο παρά τον γεωγραφικά μερικό χαρακτήρα της είναι ένα καλό νέο.
Όπως με την συμφωνία για την ΑΟΖ με την Ιταλία και η συμφωνία αυτή ήταν πρακτικώς έτοιμη από καιρό αλλά είχε καθυστερήσει για τους εξής κυρίως λόγους:
• Επειδή διαχρονικά η εξωτερική πολιτική της Χώρας χαράσσεται με το βλέμμα του πολιτικού μας προσωπικού στραμμένο στο εσωτερικό της χώρας.
• Επειδή η Αίγυπτος δεν συμφωνούσε με την άποψή μας για πλήρη επήρεια της Κρήτης και των νοτίων αυτής νησίδων.
• Επειδή η Αίγυπτος δεν συμφωνούσε με την άποψή μας για πλήρη επήρεια του Καστελόριζου.
Δεν υιοθετώ την πανηγυρική ρητορική της Κυβέρνησης που εμφανίζει την συμφωνία ως άλλη μία μεγάλη εθνική επιτυχία της.
Δεν συμφωνώ με τους λεονταρισμούς και τις θριαμβολογίες της.
Είναι αλήθεια πως η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, σε αντίθεση με τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, συνάδει απολύτως με το Διεθνές Δίκαιο αλλά δεν παράγει δίκαιο και δεν στέλνει το Τουρκολιβυκό σύμφωνο στον «κάλαθο των αχρήστων».
Οι συμφωνίες μεταξύ κρατών δεν παράγουν δίκαιο … αλλοίμονο μας αν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Η επιτάχυνση της διαδικασίας και στην περίπτωση αυτή, οφείλεται κυρίως στην πίεση που μας ασκεί το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης καθώς και ο υπαρκτός κίνδυνος κατάληψης της εξουσίας στην Αίγυπτο από φιλικές προς την Τουρκία δυνάμεις.
Η ουσία είναι πως στο γενικό γεωστρατηγικό πεδίο το ισοζύγιο κρίνεται ως θετικό για την Ελλάδα.
Δυστυχώς οι εξελίξεις οδηγούν σε μονομερή όξυνση των σχέσεων μας με την Τουρκία, από την μεριά της.
Παρατηρούνται βεβιασμένες, σχεδόν γραφικές, σπασμωδικές Τουρκικές ενέργειες που υποδηλώνουν αιφνιδιασμό αν όχι πανικό. Η παραδοσιακά καλά σχεδιασμένη και ψυχρή πολιτική της Τουρκίας μοιάζει να έχει παραμερισθεί.
Το θέμα των διαφορών μας με την Τουρκία περιέχει πλειάδα τεχνικών στοιχείων και δυστυχώς διαχρονικά έχει επιτραπεί να καλλιεργηθεί στη Χώρα η ημιμάθεια γύρω από έννοιες και διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου και αυτό το βρίσκουμε σήμερα μπροστά μας. Οι ακραίες φωνές και τα οργισμένα πληκτρολόγια βρίσκουν ακροατήριο. Ο ψύχραιμος παρατηρητής όμως αντιλαμβάνεται ότι η συμφωνία με τη Αίγυπτο σε συνδυασμό με την καθαρή τοποθέτηση της Κυβέρνησης δια του Πρωθυπουργού, πως η Ελλάδα συμφωνεί στην από κοινού με την Τουρκία οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, διαμόρφωσαν ένα απολύτως διαφορετικό σκηνικό στο Αιγαίο.
Είναι πλέον καθαρό για όλους πως η Ελλάδα είναι με το Διεθνές Δίκαιο και η Τουρκία ο ταραχοποιός. Αυτό είναι το ισχυρό και ειρηνικό όπλο μας και πρέπει να το διασώσουμε. Δεν θα το καταφέρουμε αν χάσουμε την ψυχραιμία μας και παρασυρθούμε από τις γραφικότητες του Σουλτάνου και τις ακραίες φωνές στο εσωτερικό της Χώρας.
Είμαστε αυτοί που ελέγχουν το παιχνίδι στο διπλωματικό πεδίο και στο στρατιωτικό η αποτρεπτική ισχύ της Χώρας μας κάθε άλλο παρά υστερεί σε σχέση με την επιθετική ισχύ της Τουρκίας.
Στηρίζουμε όλοι διαχρονικά κάθε καλά σχεδιασμένη ενέργεια και μέτρο που ενισχύει την αποτρεπτική ισχύ της πατρίδας μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα μεγάλα όπλα μας είναι η Δημοκρατία μας, οι Θεσμοί μας, ο Πολιτισμός μας, η συμμετοχή μας στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να υποστηρίζεται διαχρονικά κάθε προσπάθεια, κάθε Ελληνικής Κυβέρνησης, που επιχειρεί την επίλυση των διαφορών μας με τους γείτονες μας με ειρηνικό τρόπο στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου. Να είμαστε διαχρονικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια οποιουδήποτε να χτίσει πολιτική καριέρα εμπορευόμενος πατριωτισμό.
Εύχομαι να έρθει η στιγμή που όλες οι χώρες που βρέχονται από τα ταραγμένα νερά της ανατολικής Μεσογείου, θα κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, θα οριοθετήσουν από κοινού τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και θα την μετατρέψουν σε θάλασσα ειρήνης, προόδου και ανάπτυξης.
Θα χαρώ περισσότερο αν αυτό γίνει με πρωτοβουλία της Ελλάδας, διαθέτει όσα χρειάζονται, αποτρεπτική ισχύ, Δημοκρατία, Θεσμούς, Πολιτισμό, Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
