Δύο είναι τα κρισιμότερα ερωτήματα που προκύπτουν, από τις μέχρι τώρα πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει για την απόρρητη αυτή συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης:
- Είναι αλήθεια ότι η απόρρητη αυτή συμφωνία της Λιβύης με την Τουρκία είναι για Leasing; (όπως διέρρευσε από την Ιταλική πλευρά;)
- Περιλαμβάνει και περιοχές δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων ώστε να μας θίγει άμεσα;
Επειδή ακόμη δεν έχουμε απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες για την συγκεκριμένη συμφωνία, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι είδους συμφωνία έχει υπογράψει η Τουρκία με τον Λίβυο Υπουργό Οικονομικών (του ανατέθηκε αποσπασματικά η αρμοδιότητα από τον προσωρινό πρωθυπουργό, που την αφαίρεσε την συγκεκριμένη στιγμή από τον αρμόδιο Υπουργό Ενέργειας) αλλά και το περιεχόμενό της.
Όπως λένε οι πληροφορίες που διέρρευσαν από την Ιταλική πλευρά είναι μία απόρρητη συμφωνία για την έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων, με διαδικασία “Leasing” και μάλιστα για 50 χρόνια, ναι για πενήντα χρόνια!!!
ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ LEASING
Οι συμφωνίες Leasing αυτής της μορφής, στην ουσία εκχωρούν τα κυριαρχικά δικαιώματα μίας χώρας (Λιβύης) σε άλλη (Τουρκία) για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (πολλά χρόνια). Και κατά συνέπεια η Τουρκία δεν αποκτά τα κυριαρχικά αυτά δικαιώματα μόνο, αλλά θα μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι νόμιμο και το να χρησιμοποιήσει τις Ναυτικές της δυνάμεις για την υποστήριξή τους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρκετές περιπτώσεις διεθνώς, π.χ. μεταξύ:
- ΗΠΑ και Κούβας στο Guantanamo Bay, όπου παρά τις αντιρρήσεις σήμερα της Κούβας, οι ΗΠΑ διατηρούν “complete jurisdiction and control over the territory”.
- Ουκρανίας και Ρωσία, είχαν συμφωνήσει (μέχρι το 2017) για Leasing στο Λιμάνι της Σεβαστούπολης στην Μαύρη Θάλασσα.
- Γαλλίας και Ισπανίας απο το 1856, στην περιοχή των Βάσκων στα Πυρηναία στο Quinto Real Norte, όπου η Ισπανία διατήρησε μεν την κυριαρχία αλλά έδωσε αποκλειστικά δικαιώματα στην Γαλλία με ετήσια αμοιβή που πληρώνεται μέχρι σήμερα.
- Κίνας και Μεγάλης Βρετανίας, οι οποίες είχαν συμφωνίες ανάλογες για συγκεκριμένες περιοχές που έληξαν σήμερα.
- Ινδίας και Μπαγκλαντές, που συμφώνησαν το 1992 για εκχώρηση δικαιωμάτων με leasing στην Ινδία της περιοχής “Tin Bigha” όπου το Bangladesh διατηρεί κυριαρχία.
- Ισραήλ και Ιορδανίας, όπου επίσης έχουν ανάλογη συμφωνία για εδάφη της Ιορδανίας (1994 στην συμφωνία ειρήνης)
- Εκουαδόρ και Περού, όπου το Εκουαδόρ το 1998 απέκτησε ανάλογα δικαιώματα από το Περού σε μία μικρή περιοχή την “ Tiwintza”.
Εάν συνεπώς είναι τέτοιας μορφής και περιεχομένου η συμφωνία, δηλαδή εάν γίνεται εκχώρηση συγκεκριμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης, θα πρέπει να δούμε:
- Εάν αυτή εκχωρεί περιορισμένο πεδίο κυριαρχίας ή αναμφισβήτητων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης στην θάλασσα (και στην ξηρά ενδεχομένως)
- ή εάν εκχωρεί περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων σε όλη την θεωρούμενη ως Λιβυκή ΑΟΖ, και σε περιοχές που θίγουν τα δικά μας συμφέροντα.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι αφενός η Τουρκία θα ισχυρίζεται ότι της έχουν εκχωρηθεί τα κυριαρχικά δικαιώματα επί 50 χρόνια για συγκεκριμένες περιοχές που θα περιλαμβάνει η συμφωνία (θαλάσσιες μόνο; και εντός των περιοχών του Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου;) και το πιθανότερο είναι ότι θα στείλει όχι μόνο ερευνητικά και γεωτρύπανα εν καιρώ, αλλά και Ναυτικές δυνάμεις για να υποστηρίξουν την εκχώρηση αυτή (εάν είναι σε περιοχή δικών μας συμφερόντων).
ΑΠΛΗ ΜΙΣΘΩΣΗ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Εάν όμως είναι απλή μίσθωση στην Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίων, για έρευνες μόνο σε συγκεκριμένες μικρές περιοχές, χωρίς εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης στην Τουρκία, που να παραβιάζει όμως η μίσθωση αυτή τα δικά μας δικαιώματα (την οριοθετημένη ΑΟΖ μας με την Αίγυπτο είτε πέραν της μέσης γραμμής με την Λιβύη όπου δεν είναι οριοθετημένη μεν μεταξύ μας αλλά την έχουμε ανακηρύξει με τον νόμο Μανιάτη 2011/4001), τότε οι αντιδράσεις μας θα είναι προς την Λιβύη και η Τουρκία δεν θα έχει την ίδια νομική βάση για χρήση ναυτικών δυνάμεων.
Και στην περίπτωση αυτή αναδεικνύεται η άμεση ανάγκη χρήσης της ακτοφυλακής μας (πρώτα) για την εφαρμογή αστυνομικών μέτρων, προκειμένου να επιβεβαιώσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να εφαρμόσουμε το δίκαιο της χώρας μας (με τις Ναυτικές δυνάμεις φυσικά σε ετοιμότητα).
Και οπωσδήποτε η αμφισβήτηση της νομιμότητας της Λιβυκής κυβέρνησης (ως μεταβατικής για να πάει η χώρα σε εκλογές, που όχι μόνο δεσμεύεται να μην υπογράφει διεθνείς συμφωνίες, αλλά παρανομεί και για τις εκλογές και όσον αφορά την υπογραφή της συμφωνίας) είναι αναγκαία πολιτική προϋπόθεση για την διαχείριση του ζητήματος (όχι μόνο η ρητορική αμφισβήτηση της συμφωνίας)
ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ:
Εάν δεν υπάρχει αξιόπιστη και σαφής διαδικασία καταγγελίας και παύσης της οιασήποτε συμφωνίας από μελλοντική νόμιμη Λιβυκή κυβέρνηση (που να θέλει να την καταγγείλει όμως), αυτή η συμφωνία θα μας βασανίζει για πολλά χρόνια, και οφείλουμε να προετοιμασθούμε προσεκτικά και να εξετάσουμε τις δυνητικές μας αντιδράσεις άμεσα.
Εάν συνεπώς όντως παραβιάζει η συμφωνία δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα (οριοθετημένα αλλά και ipso facto και ab initio στην υφαλοκρηπίδα), τότε οι δυνητικές αντιδράσεις μας όσον αφορά το Πολεμικό μας Ναυτικό και την Ακτοφυλακή (ανάλογα με την περίπτωση) για την επιβεβαίωση και προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, είναι αναγκαίες. Όπως και οι αντιδράσεις μας για διεθνή υποστήριξη (ΕΕ, Συνδιάσκεψη Πράγας, ΗΠΑ κλπ) .
ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΗΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ:
Οι νομικές αντιδράσεις μας όμως χρειάζονται μεγάλη εμβάθυνση και μελέτη επί της δυνατότητας και σκοπιμότητας.
Εν τούτοις όμως δυνητικά είναι συγκεκριμένες – εάν όντως αποδειχθεί τελικά ότι είναι η νέα συμφωνία “leasing” και ότι αυτή περιλαμβάνει παράνομη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Λιβύη προς την Τουρκίας για 50 χρόνια σε περιοχές δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων – όπως αυτές έχουν καθοριστεί από τον νόμο Μανιάτη 4001/2011 και οριοθετηθεί με την συμφωνία με την Αίγυπτο:
- Επίσημη αμφισβήτηση της νομιμότητας του Λίβυου πρωθυπουργού και της Λιβυκής κυβέρνησης που υπόγραψε αυτήν την συμφωνία (μεταβατικός με ευθύνη να πάει την χώρα σε εκλογές τον Δεκέμβρη του 2021 από την συνδιάσκεψη της Γενεύης που έγινε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ την οποία και παραβίασε και παραβίαση των όρων της συμφωνίας που υπήρξε ως συνταγματική δέσμευση όλων των πλευρών, να μην έχει αρμοδιότητα ο πρόεδρος να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες χωρίς την επικύρωση του Κοινοβουλίου).
- Επέκταση των χωρικών μας υδάτων μέχρι τα 12 νμλ στην Κρήτη (αναγκαστικός κανόνας UNCLOS – ακυρώνει την παράνομη συνθήκη στα σημεία επικάλυψης) και προσεκτική στάθμιση των συμφερόντων μας για το ίδιο, όσον αφορά Ρόδο -Κάσο και Κάρπαθο.
- Επίσημη καταγγελία της νέας αυτής συμφωνίας “leasing” με πλήρη νομικά επιχειρήματα προς τον ΓΓ/ ΟΗΕ και αίτημα να πάει στο ΣΑ/ΟΗΕ, διότι διαταράσσει την ειρήνη και ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο (εάν θίγει δικά μας δικαιώματα και σε συνάφεια με ότι έχουμε πει για το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο).
- Ταχεία εξέταση της δυνατότητας και σκοπιμότητας προσφυγής:
- Στο ICJ είτε στο ITLOS ακόμη και μονομερώς (εφόσον η Λιβύη δεν θα δεχθεί) για το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο σε σχέση και με την συνοδευτική συμφωνία (κατά το πρότυπο των Φιλιππίνων κατά της Κίνας στην Σινική Θάλασσα) με αίτημα προσωρινών μέτρων από το ICJ ή το ITLOS σε περίπτωση που ανακοινωθεί η συμφωνία και εφαρμοσθεί και περιέχει τμήμα της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας (έτσι όπως αναφέρεται στον νόμο Μανιάτη –Μέση Γραμμή) ως “εμπεριέχουσα ιδιοποίηση ή άλλη χρήση των φυσικών πόρων των επίδικων τμημάτων της υφαλοκρηπίδας , και συνεπώς κίνδυνο «ανεπανόρθωτης βλάβης» των υποθαλάσσιων πόρων και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων”.
- Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για προδικαστική εξέταση επί της ευθύνης της Επιτροπής για την παραβίαση από την Λιβύη και την Τουρκία του “ipso facto και ab initio” δικαιώματος μας στην υφαλοκρηπίδα (για επιβολή κυρώσεων και λοιπών νομικών μέτρων), με δεδομένο ότι η ΕΕ έχει αναλάβει την ευθύνη όλων των θαλασσίων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών της ΕΕ έναντι της UNCLOS (η οποία αν και δεν έχει οριοθετηθεί μεταξύ ημών και Λιβύης, εν τούτοις έχει ανακηρυχτεί με τον νόμο Μανιάτη 4001/2011).
